When We were Wrong~

One

[One]

How to kill someone:
Hold their hand and then never touch their skin again,
See them nearly everyday and pretend they don’t exist,
Act like everything you ever said to them was a lie.”.....

သီခ်င္းလဲဆံုး​ေရာ​ အရြယ္ခပ္​​ေသးေသးေကာင္ေလး တစ္ေယာက္ training room ထဲဝင္လာသည္။​ခ်န္းေယာလ္ ေတြးေတာင္ မေတြးၾကည့္မိဘူး... သူနဲ႔ ဒီ​ေ​ကာင္ေ​သးေလး ေန႔စဥ္နဲ႔အမ်ွ အ​ေနနီးကာ ဆက္ဆံ​​ေရး တစ္​စထက္​တစ္​စ တိုးလာလိမ္​့္​လို႔...

ေကာင္ေလးပံုစံက လြယ္လြယ္နဲ႔ ေပါင္းသင္းလို႔ ရမယ့္ ပံုစံမ်ဳိးေတာ့ မဟုတ္ခဲ့။သူ႔မ်က္ဝန္းေတြထဲ မနွစ္ၿမိဳ႕ဖြယ္ အၾကည့္စူးစူးမ်ားက ခ်န္းေယာလ္အား အေနခက္ေစသည္။ (ေနာက္ပိုင္း ခ်န္းေယာလ္ သိရွိလာခဲ့တဲ့အမွန္တရားတစ္ခုက ဒါဟာ ေဂ်ာင္ဆူးရဲ႕အားနည္းေနတဲ့ အျမင္အာရံုေၾကာင့္ပင္ဆိုတာ) သို႔ေပမဲ့ ခ်န္းေယာလ္ လို ေဖာ္ေ႐ြပီးဆက္ဆံေရးေကာင္းတဲ့ လူတစ္ေယာက္အတြက္ေတာ့ ထိုေကာင္ေလးက သူ႔ရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းအသစ္တစ္ေယာက္အျဖစ္ ျဖစ္တည္လာခဲ့သည္။

ေကာင္ေလးရဲ႕နာမည္က ဒိုေဂ်ာင္ဆူး ~~~

အျခား trainee members ေတြကေတာ့ ေဂ်ာင္ဆူးကို သေဘာမက်ခဲ့ေသာ္ျငားး ခ်န္းေယာလ္ ကေတာ့ ထိုသို႔ မဟုတ္ခဲ့ပါ။ သူသေဘာက်ခဲ့သည္။ခင္မင္ခဲ့သည္။

ေဂ်ာင္ဆူး စကားေျပာတဲ့အခ်ိန္ မ်က္လံုးေလးေတြကအေရာင္ေလးလက္လာသည္။ ေနာက္ပီးနႈတ္ခမ္းေလးေတြက​ေလ ကဗ်ာဆန္​ဆန္​ အသည္းပံုဆန္ဆန္ ျဖစ္သြား​ေသးသည္။ ဒါေတြကို ခ်န္းေယာလ္ နွစ္သက္သည္။ ေဂ်ာင္ဆူးက သူ႔ရဲ႕ရွက္ေၾကာက္ျကီးတ​တ္တဲ့ အသြင္ေၾကာင့္ သူစိမ္​း​ေတြဆို စကားအမ်ားႀကီးေျပာေလ့ ​ေျပာထမရွိေပမဲ့ ခ်န္းေယာလ္က သူေျပာလာေအာင္ အမ်ဳိးမ်ဳိးႀကိဳးစားခဲ့သည္။ေနာက္ပိုင္း​ေတာ့
မိသားစုအခက္အခဲေတြေၾကာင့္  စားေသာက္ဆိုင္ေလးတစ္ခုမွာ ေဂ်ာင္ဆူး အလုပ္လုပ္တာကို ခ်န္းေယာလ္သိရိွခဲ့ရျပန္သည္။ ေဂ်ာင္ဆူးက သူ႔အတြက္ ခက္ခဲၾကမ္းတမ္းတဲ့ အရာအာလံုးကို  ႀကိဳးႀကိဳးစားစားနဲ႔ အေကာင္းဆံုး လုပ္ေဆာင္ခဲ့သည္။