Doctor Park

40

Dernier Chapitre

Jason

From the very beginning, I was born with an extraordinary character. The Blood flowing from my veins which is unknown in this world. Our tremendous strength and ability that makes us to became superior than the humans. I'm not normal and ordinary because my life is deathless and eternal.

My fate was awful. All the things, all the people that were special to me ay unti-unti na sa aking kinukuha.

Lagi ko nararamdaman ang sakit at pagkabigo dahil hindi ko magawang protektahan ang mga taong nagmamalasakit at nagmamahal sa akin.

That pain always remained in my heart and I don't know how to cure it, tila nakabaon na ito sa puso ko at walang ibang idinudulot sa akin kundi ang masasakit na ala-ala na kailanman ay hindi ko na mababago pa.

Elaine was so special to me, she is my happiness and my life. She accepts me for who I am, she doesn't even doubt me. Nagmahalan kami, we didn't mind the barrier between us.

Until the day where I found out that she's dead. Ang sakit. Sobrang sakit. Yung taong mahalaga at pinaka-iingat ingatan ko, namatay ng dahil sa akin, I blame myself repeatedly dahil wala ako sa mga oras na kailangan niya ako, wala ako sa tabi niya para iligtas siya, it seems that my heart would never beating again at wala ng saysay ang pananatili ko sa mundong ito nang mawala siya sa buhay ko.

Nagawa kong talikuran ang pinagmulan at ang aking pagkatao. Nagawa kong kalimutan ang aking pamilya at kalimutan ang aking nakaraan at kinagisnan.

That time, I met Carl, siya ang tumulong sa akin para magbago. Siya rin ang naging dahilan kung bakit patuloy pa rin akong namumuhay at narating ko ang aking hinaharap.
Naging isang doctor ako. Kahit sa ganoong paraan ng pagtulong sa mga tao, nararamdaman ko na masaya para sa akin si Elaine. She is happy looking at me helping other people upang madugtungan ang kanilang buhay at upang mairaos sila sa hirap na kanilang dinaranas.

Ang munting ala-ala ni Elaine ay hindi kailanman mawawaglit sa aking puso't isipan.

I continued my life even though mahirap para sa akin na tanggapin na ako ang dahilan ng pagkamatay niya but her angel always reminds me that it is not my fault. Na kailanman ay wala akong naging kasalanan sa kaniya at kahit anong mangyari hindi siya nagsisisi na nakilala niya ako kahit sa ilang sandali lang ng kaniyang buhay. I'm also blessed of having you, Elaine. God knows how much I love you.

Lumipas ang mga araw at unti-unti ng nawawala ang bigat sa aking dibdib at natatanggap na wala na siya at hindi na kailanman babalik sa akin.

Itinuon ko na lamang ang buong atensyon ko sa aking trabaho, bilang doctor at bilang surgeon. I'm overwhelmed of saving others lives and brought them to a new life. For me life is precious. Everyone of us has given with that precious gift at hindi dapat sayangin 'yon.

My life became meaningful again when I met, Lendrein. Siya muli ang gumising sa natutulog kong puso. How ironic, nagkakilala kami the way that always arguing and fighting.
But that time, I already know, na siya ang ipinadala sa akin ni Elaine.

"You do it because you jealous. You're desperate." tangi kong nasambit when she finally ended her show. I saw her tears, that moment, I want to wipe her tears,I just want to comfort her and make her happy. My heart also get hurt seeing her crying and in pain. I want so badly stay with her until she get fine. Pero wala ako sa lugar para gawin 'yon. Sapat na sa akin na ang presensya ko ang magpapatunay na hindi siya nag-iisa.