This is my life !

Hoofdstuk 1

O nee, vandaag de 1e schooldag... Ik zit er tegenop. Het is half 7.. Ik moet om half 8 al op de fiets zitten.

Waarom is school altijd zo vroeg? Niemand zit daar op te wachten! Ik schiet in me kleren. Een oranje truitje met een madeliefje erop, en een spijkerbroek. Iedereen zegt dat het kinderachtig is, maar dat valt toch best mee..?

Ik kam snel door mijn lange bruine haar. Er zitten veel klitten in, en ik kom er niet doorheen. Me borstel zit vast.. Shit.

Het is gelukkig dit keer niet zo'n groot plukje, dus ik knip hem eruit. Ik heb vooraan nu korte plukjes. Het kan niet anders.

Ik ga voor de spiegel staan. Ik heb overal puisten. Dikke, vette rode puisten. Ik wil ze niet, maar ik kan er niks aan doen. Ze verpesten me hele gezicht. Ik heb wallen. Dikke wallen. Ik was gister me huiswerk voor wiskunde vergeten. Dat was veel, maar ik had het snel af. Ik vind wiskunde makkelijk, en dat wil niet meteen zeggen dat ik een nerd ben. Iedereen vind van wel.

Ik weet dat het erg is, maar ik doe wel eens het huiswerk voor het grootste tutje uit de klas, Sandra.

Elke jongen vind haar knap, ze ik namelijk ook heel knap. Ze draagt een dikke laag foundation, en ze draagt ALTIJD naveltopjes. Maar zij is dun, dus wat maakt het uit. Ik bedek me buik liever...

Ik ga naar beneden, en wil ontbijten. Maar zoals ik al had gedacht, is de tafel weer eens niet gedekt. Papa is toen ik 6 was overleden. Mam is sinds die tijd heel depressief. Ze blijft de hele dag lang in bed liggen, en soms komt ze naar beneden voor een reep chocola. Die heeft ze dan in 5 minuten op. Heel soms, als ze in een hele goede bui is eet ze een halve boterham.

Ik smeer snel mijn brood. Ik neem 4 boterhammen mee , zoals altijd. De meeste kinderen uit mijn klas mogen op de 1e dag iets kopen in de kantine, ik niet. We hebben er het geld niet voor. Het is dat ik enigst kind ben, anders zou mam het echt niet redden om soms wat geld mee te geven. We kunnen net brood kopen.

Ik eet snel 2 boterhammen. Dan trek ik mijn jas aan..

Toen ik 8 jaar was, wilde ik super graag een hond. Ik kreeg hem, en nu moet ik hem elke dag uitlaten. Het regent, ik neem een grote zwarte paraplu mee. Ik zorg dat niemand me ziet, ik ben toch hartstikke lelijk.

Onze hond heeft lange, bruin/wittige haren. Hij heeft een soort van snorretje, omdat zijn haren bij z'n neus het langste zijn. Hij heet Angel. Ik weet niet waarom...

Ik kom thuis en mijn haren zijn uiteindelijk droog gebleven. Ik had me tas al gepakt, dus ik ga naar de garage en zet hem op mijn fiets. Ik loop weer naar binnen. Trek mijn jas aan en ren naar boven, om mama een kus te geven. Ze slaapt nog half, dus ze mompelt wat. Ik kan het niet verstaan, maar volgens mij zei ze ook niet echt iets.

Ik aai nog snel even mijn kat Simmy. Hij is mijn enigste vriend. Tegen hem vertel ik alles. Ik zou niet weten wat ik zonder hem zou moeten...