This is my life !

Hoofdstuk 4

Volgende dag, zondag. Tussen mij en mama zit het weer helemaal goed. Mijn bed is nog wel stuk dus ik slaap op de bank.

Toen ik wakker werd, was mama al beneden.

Sinds gisteren gaat het super goed met mama. Ze is vrolijk, staat voor mij op, eet weer fatsoenlijk.

Gisteren met ontbijt op bed heeft ze de hele boterham opgegeten.

Ik word er ook vrolijk van.

Ik ruik warm, gebakken broodjes.

'Hé mam, ben je al wakker?'

'Ja! Ik dacht.. Misschien kan ik iets voor je terug doen? Heb je honger?'

'Ja! Heel erg, dankje'

Ik sla het deken van me af, en zie dat de tafel gedekt is. Ze is sowieso vrolijker.

'Mam? Ben je gewoon vrolijk, of is er iets mis?'

Mama kijkt me best verdrietig aan, ze praatte net ook best zielig.

Er is iets ik weet het zeker.

'Lieverd, vandaag is papa jarig.'

Shit, dat was ik vergeten...

'We gaan dadelijk toch wel naar papa's graf toch..?'

'Ik weet het niet. Misschien is dat nog een beetje te moeilijk voor me.'

'Maar ik wil wel gaan, mam. We moeten de verjaardag wel vieren.'

Ik snap niet dat mama dit niet doet. Dit is toch super belangrijk?

'Mam, ik ga me eerst even aankleden.'

'Lieverd!'

Maar ik ben al boven.

Ik zie mijn bed weer staan. Of ja, liggen.

Er rolt een traan over me wang. Ik mis papa.

Waarom moest hij nou weggaan.

Ik zie een foto op mijn nachtkastje staan.

Ik barst in tranen uit.

Waarom papa, waarom?