This is my life !

Hoofdstuk 3

'Mam, ze houden maar niet op!'

'Ik weet het lieverd, ga even zitten.'

Ik ga zitten op de bank. Mam heeft haar badjas aangedaan. Daaronder zit haar pyjama.

In haar rechterhand heeft ze een glas ijsthee, die ze aan mij geeft.

Aan haar andere hand heeft ze een bordje. Daarop ligt een hele boterham.

'Mam!! Je eet weer! Je wilt niet weten hoe belangrijk dit voor mij is!'

'Ik moet toch wat lieverd. Ik had honger en ik probeerde een hele boterham.'

Ze neemt een hap.

'Mmmmm' doet ze overdreven.

Ik ben blij voor haar.

Dit betekent veel voor d'r.

'Mam, ik wil naar een andere school.'

'Ik weet het schat, maar dat kan niet, ik kan het niet betalen ik heb er het geld niet voor.

Het spijt me zo, het liefst had ik je gegeven wat je wilt, maar het kan niet.

Het moet maar zo.'

'Maar mam... Ze houden maar niet op.. Ik kan niet meer...'

'Robin, jij bent sterk! Jij maakt je niet klein, jij staat op! Ik sta achter je!'

'Maar mam! Je snapt het niet, jij hebt geen gevoel! Jij ligt elke dag in bed een beetje te zielenpieten. Hoe denk je dat dat voor mij is!

Ik heb het zwaar en jij praat alleen maar over geldproblemen. Waarom kan je me niet eens een keer helpen!

Waarom gaat het altijd fout. Ik haat dit! Ik haat mijn leven! Ik haat mijn school! Ik haat alles!'

Ik ren naar boven en plof op mijn bed. Hij kraakt en zakt door. Ik schop er tegenaan, en begin te vloeken.

Ondertussen zit mijn moeder verdrietig beneden. Ze huilt en zakt in elkaar.

De volgende ochtend is het zaterdag en loop ik naar haar kamer. Ze ligt in bed.

Volgens mij hoorde ik haar vannacht huilen. Ze is denk ik huilend in slaap gevallen.

'Mam?' fluister ik.

'Mama, wakker worden..'

Mooizo, ze slaapt nog. Ik ga naar de keuken en pak een dienblad.

Ik smeer een boterham met kaas en snij hem in 2 stukken zodat als ze geen honger heeft maar een halfje kan pakken.

Ik zet het koffieapparaat aan.

Als hij klaar is, schenk ik een kopje in.

Ik pak 1 bloemetje uit de vaas en leg hem ernaast.

Ik loop voorzichtig naar boven. Het gaat helemaal goed en ik heb niet geknoeid.

Ik probeer de klink open te maken, oké gelukt.

'Mama?' zeg ik weer zacht.

'Hm?'

Ze begint een beetje wakker te worden.

'Mama. Wakker worden!' zeg ik nog steeds zachtjes.

'Hee lieverd.'

Ze reageert rustig.

'Ik heb een ontbijtje voor je gemaakt.'

'Och, wat lief.'

Ik lach en volgens mij zit het weer goed.