Our Futile Love

Chapter 4

The meet up

I'm here sitting at the couch planning if pupunta ba ako sa sinabi ni Fern o hindi na lang.

Ano bang gusto niyang gawin duon para papuntahin pa ako. Fudge him!

It's still 6:30 at the evening. I've decided, I'm gonna go where the hell it is. Siguraduhin niya lang na may sense kung bakit ako pupunta duon. Hindi ako pupunta doon para lang magsayang ng oras.

I'm just wearing a white ramper at sinuotan ko lang ng itim na cardigan. I wish it fits the location.

Tinitigan ko ang imahe ko sa salamin. Nananatiling itim ang buhok at mata ko.

Iniwan kong bukas ang ilaw sa dorm ko at kwarto. Lumabas ako ng pinto at bahagyang nagulat ng makita sa labas noon si Hamira.

"Are you sure, you're going there?" bungad niya. Nag-aalala ang tono ng boses niya.

Nginitian ko siya. "Yeah, why not?" she smiles wickedly.

"You know, Fern. He's unpredictable. We don't know what he's going to do next."

I nodded as sign of agreeing.

Tumigil na rin sa pag-aalala si Hamira ng magsimula na kaming maglakad palabas ng building. Nakalimutan kong hindi ko nga pala alam kung saan ba iyong veranda na sinasabi ni Fern. Kaya mabuti naring nandito si Hamira.

Habang naglalakad kami ni Hamira nagku-kwento lang siya. Marami daw ditong veranda at tinatawag lamang na veranda ang isang iyon dahil iyon daw ang pinakamalaki. Other verandas are called umbrella. I don't know why but that's weird.

Malayo-layo rin ang nilakad namin. Nilagpasan namin ang mga malalaking puno. Cherry blossom trees lighten up the way.

Maya-maya lang natatanaw ko na ang napakalaking fountain. Naaninaw ko kaagad ang malaking veranda malapit duon. Dumiretso kami doon ni Hamira.

It's not the typical veranda you see on your home. From the metal grills, metal floors and metal roof. All made from metal. Sa loob na kwarto ng veranda ay ang training room ng mga nasa weakest level. Diyan sila nagte-training para magawa nilang kontrolin ang flairs nila. Why are we here, then? "You're late." Fern blurted.

Nilibot ko ang tingin sa veranda. Nandito ang mga kaklase namin. His friends, Ashiro, Cain and Harris. Akira, Kahmi, Cameron, Lakshiro and Yoshiho. And I don't know the rest.

Tinitigan ko ang wrist watch ko.

"2 minutes late." he murmured. Halos mapabuga ako ng hininga doon.

Nagmamaktol na agad siya dahil late lang ako ng dalawang minuto? Paano pa kaya kung hindi pa ako pumunta?

"What show do you want?" I asked him. I'm impatient waiting here for nothing.

"I want to know you."

"I'm Kazumi."

"Not your name."

"Then what?" napasinghal ako. Ang gulo ng lalaking 'to.

"What's your flair. I want to know your flair or should I say flairs." nanatiling seryoso ang ekpresyon niya.

Parang mas gusto ko pang makita ang nakakainis niyang ngisi kesa naman itong titig niyang nakakamatay. I'd rather see that annoying grin of his than he's serious face.

May biglang tumawa sa mga kaklase namin sa gilid.

Fern darted at her.

"What's funny Kashima?" usal ni Ashiro.