Chapter 6. Training class
I am looking at the reflection of myself in the mirror.
Damn that Fernmihiko! I knew it! I knew how he knows that I'm a curse user. He saw my curse tattoo at my nape. Damn! That night! The night he kissed me. Kaya pala inilapit niya ang mukha niya sa mukha 'ko ay para makita ng maayos ang tattoo 'ko.
Lahat ng curse user ay ipinanganak ng may tattoo. The inifinity sign, it symbolizes that you have a curse. Golden infinity sign. It cannot seen easily by bare eyes. But that dork Fernmihiko saw this tattoo of mine because he let his sight close to my nape and he saw my curse tattoo! I wonder where his tattoo located, damn that goofy!
Gabi na at katatapos 'ko lang kumain. Thanks to the academy staffs at dinadalhan nila ng pagkain ang mga flairist sa dorm nila. I can't cook! I don't know how.
Kailangan 'ko nang matulog. Meron pa kaming training class bukas. I should take a rest. Ilang araw na ring kulang ang tulog 'ko. Thanks to genes of Mom and Dad. Kahit na hindi ako nakakatulog ng maayos at napupuyat, hindi ako nagkaka eyebags. Hindi rin ako tinutubuan ng pimples. Para ngang wala akong pores sa mukha. I should really thank them.
Maaga akong nagising. 6 am pa lang pero 7:30 pa naman ang training class namin kay Teacher Izuku. Tama lang iyon para makapaghanda ako ng maayos.
Pagkatapos 'kong kumain nag-ayos na ako. At nang maisuot ko na ang uniform pumunta na ako sa training ground. Training ground is an open field kung saan merong barrier para hindi mapinsala ang ibang parte ng academy. Dumiretso na ako duon.
Habang naglalakad ako may biglang tumawag ng pangalan 'ko. Lumingon ako pero wala naman akong makita.
"Kazumi!" may tumawag ulit. Ang liit ng boses. Who's that? "Kazumi!" lilingon pa sana ako ng may biglang sumulpot sa harap 'ko. Napahawak ako sa dibdib 'ko sa gulat. Shocks this!
"Hi Kazumi!" a little fairy? A tiny creature. What's this? "I am Delancy. Your personal fairy. Everything you want me to do, I'll do it!" kinindatan niya ako. Hindi pa rin ako nakakabawi sa gulat. Kasinglaki lang yata siya ng index finger 'ko. Lumilipad siya, meron siyang maliit na pakpak Kulay violet ang suot niya. Umikot-ikot siya tapos kinurap-kurap niya ang mata niya. Natawa ako, nagpapacute siya!
"Let's go Kazumi!" tumango ako. Nagpatuloy ako sa paglalakad. "Kazumi I'm sorry. You see, I'm one week late." tinitigan 'ko siya, hindi 'ko siya maintindihan. Na-gets niyang hindi 'ko siya naiintindihan kaya in-explain pa niya. "Every student here in the academy has their personal fairy. But because you are special, being your personal fairy is a big deal. That's why we need to pass the entrance exam to be your personal fairy. And I'm the lucky fairy to be yours!" she exclaimed. Nagpaikot-ikot ulit siya sa tuwa. Ah, is that so? Alright.
Sumama sa akin si Delancy sa locker room. May building sa tabi ng training room at nandoon ang locker ng mga estudyante. Nilapitan 'ko ang locker na may nakasulat ng pangalan 'ko. Binuksan 'ko iyon at nagulat ako ng may biglang kurtina na pumaligid sa akin at sa locker 'ko. "You can now change your clothes Kazumi." Delancy wiggles her eyebrows. What now? Alright, she's a fairy. She can do stuffs like this.
Nagpalit ako ng training uniform namin na iyong kurtina lang na ginawa ni Delancy ang tinataguan 'ko. A pair of white fitted shorts and comfortable top, and also white shoes. We have the white bracelet on our right wrist. Everything's white para kapag nagte-training kami madali kaming makikita. Who knows na may nangyayari na pa lang iba sa loob ng training field kung ibang kulay ang suot namin. So the best color to wear is white.
Kaagad nagpaalam sa akin si Delancy ng matapos akong magbihis. She told me that all fairies needed to be at the Academy's Hall where the diamond crest located. Why did I forget about the magical crest of academy? Ang mga fairies na gaya ni Delancy ang nagbabantay sa diamond crest. Diamond crest ang alas ng Potentia Amoris Academy sa mga villain. The villains are cold-hearted idiot. They only want a miserable world. They don't want peace that's why they're making a huge terrible stuffs. Minsan pumapatay sila ng mga wonted. Minsan basta basta na lang sila aatake sa city.
YOU ARE READING
Our Futile Love
FantasyFor the love I have for him, for the sacrifes we have made. For the pain we have endured, for all the wounds we have healed. But our love stays futile.