Our Futile Love

Chapter 5

Kleifaded

Naglalakad ako ngayon sa school ground. Maraming estudyante ang nakamasid sa bawat paghakbang na ginagawa 'ko. Hindi 'ko sila pinansin. They didn't deserve my attention.

Noong napadaan ako sa hallway nagsitigilan ang mga estudyante sa ginagawa nila para ibigay ang buong atensyon sa akin. Nagpatuloy lang ako sa paglalakad.

Ang bilis pala namang kumalat ng balita dito. Last Saturday night, Class 1-A lang ang nakakaalam na curse user ako pero ngayon, buong academy na ang may alam.

I don't mind them, their the least of my concern. Dire-diretso lang ako sa paglalakad ng may biglang tumawag sa pangalan 'ko out of nowhere.

"Hey, Kazumi!"

"Cain!" It's Cain. One of Fern's friend. Pero kahit na magkaibigan sila magkaibang-magkaiba sila. They are the total opposite.

"How are you?" he suddenly asked while smiling though lagi naman siyang nakangiti.

Kumunot ang noo 'ko don pero nahawa ata ako sa ngiti niya. "I'm always fine." sagot 'ko. He nodded.

"Sa sobrang puti mo namumula na ang pisngi mo dahil sa init ng araw. You're cute!" he blurted. Tinitigan 'ko siya at tinawanan. Seriously? Haha

"Talaga? Yours too! You're blushing!" puna 'ko. Maputi si Cain kaya ng masinagan ng araw ang balat niya namula siya. Binaliwala niya ang sagot 'ko at patuloy na nag compliment sa akin. Wait, is that a compliment? Okay, maybe it is.

"You're cute so I should call you cute. Right, cute ?" he pinch my left cheek. Matagal iyon kaya kinailangan 'ko pang hawakan ang kamay niya para lang tanggalin ang pagkakakurot niya sa pisngi 'ko. Pero hindi naman masakit. Parang hinawakan niya lang at hindi kinurot. He's gentle, indeed.

Kahit kakakilala 'ko pa lang kay Cain magaan na agad ang loob 'ko sa kaniya. He's carefree kaya madali siyang pakisamahan. I smile at the thought. Patuloy lang kami sa paglakad ni Cain at nang makarating kami sa room ay siya ang nagbukas ng malaking pinto ng Class 1-A. Bumungad sa amin ang titig ng mga kaklase namin. Nasa unahan lang ang upuan 'ko pero hindi pa ako nakakaupo ay pinaulanan na ako ni Akira ng tanong. Maging si Cain na sa likod ang upuan ay napatigil sa paglalakad.

"Kazumi!" she started. Binalingan 'ko siya ng tingin. "Why do you get your hair blonde and lavender!? Where clan were you from!? What else can you do!? Damn! Who the hell are you!?" she exclaimed. Here we gone again, Akira and her nonstop questions.

Nagmamasid lang ang mga lalaki sa gilid baka sakaling may gawing hindi maganda itong si Akira. Dahil knowing her, she's unpredictable. But I can handle Akira myself. She's just a piece of cake, easy to blow! Tatapusin 'ko na agad itong walang kwentang pakikipag-usap 'ko dito.

I'm not impolite so I remain standing.

"First of all Akira, you're invading my privacy. Second, I'm not concern with the thoughts behind your mind. So third, I'm not responsible on answering those questions of yours. And fourth, I'm not obligated to tell you the story of my life. Lastly, may I excuse myself because talking to you irritates me. Excuse me." I said before I can go to my seat. Binalingan 'ko ng tingin si Cain. He smiles and give me a thumbs up bago pumunta sa sarili niyang upuan.

Paniguradong umuusok na ngayon ang ilong ni Akira at ang blonde niyang buhok ay nagiging itim na. Joke! Syempre, that can't happen.

"Eww!" puna ni Kahmi nang makitang papasok ng room ang nagkakahiyang si Hitaru at Izumi. Hitaru has the Living things manipulation while Izumi has the pictographic memory. I'm quite amazed at their flair.  

Tinitigan ng masama ni Akira si Kahmi. "What's your problem about them, Kahmi?" Akira blurted out. She seems annoyed at what she heard from Kahmi. Kahit ako, ano bang problema niya kina Hitaru at Izumi.