uzay gezgini güncesi

6 .

Evrende iki güç vardır.İki ana renk.Siyah ve beyaz.İkisinin ortasında olmaksa işkencelerin en büyüğüdür. İşte bu yüzden insanların birçoğu acı içinde yaşadı ve keder içinde öldü.          
Başlangıçta 6 kişi yola çıkmıştık.İçimizde en güçlü olanımız biz ona ismini söylemediği için avcı dedik.Bir hayvanın içgüdülerine sahipti.Öldüğünü bir türlü kabullenemedi .Metal bir bedende hala yaşadığına inanıyordu.O ve aptal deneyleri.Gemiyle beraber hepimizi az kalsın yok edecekti.
Konuşmaları tuhaflaştı.Bilinci karmakarışık oldu.O hunter değildi.Sanki başka biriydi.

6.- Değersizler ,sizi yok etmek mi? .Evrendeki en aşağılıklar.Sürgündekiler. Yaşayabileceğiniz son yeri de yok ettiniz.Kendi kendinizi yok ettiniz.
Tomo :avcı sanırım kendinde değil.Daniela sistemine sızabilirmisin.
Daniela:deniyorum.güvenlik duvarı çok güçlü.
Sandra:Ben onun dikkatini dağıttığımda tekrar dene.
Umay:Gemiyi ondan uzaklaştırmalıyız.Genomlara zarar verebilir .
Horaito:O işi bana bırakın çocuklar.
Boşlukta bir savaştı bu çılgın bir zihne karşı .Sandra avcıya hamle yaptı.Onu yenemezdi ancak dikkatini dağıtabilirdi.
Avcı onu daha ilk hamlesinde boşluğa geri savurdu.
6.-Yaşamayı hakedicek ne yaptınız insanlar .Evrene savaş ve yıkımdan başka ne verdiniz.
İnsanlar bir daha yıldızın ışığını görmemeli.Herhangi bir gezegene ayak basmamalı.Sürgünde yok oldular.Artık bitti.
Umay-Hiçbir şey tamamen karanlık ya da aydınlık olamaz eski dostum.En iyi sen biliyorsun bunu.İnsan öğrenebilir ders alabilir.
6.-Sen şu yıldızların arasında gezinen küçük bir çocuksun.Bilmiyorsun.Senin türün yıkım demek.Onları geri getirmek mi istiyorsun?
Öğreneceksin çocuk.Gerçeği öğrendiğinde o sefil türünün son parçalarını kendi ellerinle yok edeceksin.
İlk kez bir makinenin çılgınca gülüşüne o gün şahit olduk.Daniela sistemine sızmadan hemen önce.
Zihninin kodlandığı baş kısmını gövdesinden ayırdık.Onun için geminin dışında güvenlik bölmesi hazırladık.Probleminin ne olduğunu bulana kadar orda tutmayı planlıyorduk. Planlar.Hayattayken tutmayan planlarım ölüyken de beni yalnız bıraktı.
Luna 01 adını verdiğimiz eski dünyamızın ayına benzeyen bir uydu gezegende basit bir maden arama görevinden döndüğümüzde gitmişti.Hiç bir iz bırakmadan.Zarar vermeden.İmkansızdı.Bizim için.
Bazen boşlukta sesini duyar gibi oluyorum.Bilmediğimiz ne biliyordu.Sürgün neydi.İnsanlardan bu kadar nefret etme sebebi neydi.Bir makine bile olsa kafası gövdesinden ayrılmış yüksek güvenlikli bir bölmedeyken nasıl kaçabildi.
Ondan bir daha asla bahsetmedik.Voyageri incelerken ona ait olabileceğini düşündüğüm birşey buldum.Ailesiyle çektirdiği bir resim.1977 deki bir fotograf karesinden bana gülümsüyordu.
Hepimizi avlamıştı.Belki de biraraya gelme sebebimizdi.
Biz beş hayalet 6.nın oyunundaki taşlardık sadece.
İnsan yılıyla 19 ocak 2717
Solaris nebulası.Gezginin seyir defteri.