Ik was een hoer, tot hij in mijn leven kwam... (VOLTOOID)

Hoofdstuk 66

"WAT DOE JIJ HIER NOG A MISLUKTE ZEEKOE! GA NU!!" Schreeuwt Inaya. Ze heeft gelijk wat doe ik hier nog?! "Nasser Yallah zied!" riep ik. We staan op en rennen naar onze auto's. Nasser belt zijn mannetjes op. We moeten heel Den Haag doorzoeken.

~

"En nu?" vraagt Nasser. "We moeten splitsen" "Broer je weet toch dat Tarik echt slim is? Hij heeft haar sowieso naar een plek gebracht waar we haar niet kunnen vinden" "WE GAAN HAAR WEL VINDEN!" Schreeuwde ik boos. Ik deel de mannen in 4 groepjes. "Over 6 uurtjes zie ik jullie hier weer" zegt nasser. Ze kniken en lopen weg. "Saff stap in" zegt nasser. Ik kijk goed om me heen en stap in. Ik vind haar wel...

PP Laila
Ik zit al uren hier. Ik heb echt trek en dorst. En ik voel me niet goed. Hoe kon ik Tarik vertrouwen? Ik was zo dom... Waarom liep ik zomaar de kamer binnen! Ik moest doen alsof ik het niet wist en dan ontsnappen. Pfff Ya Allah help mij. Ik wil naar Samir toe. Mijn ECHTE man.

Na een tijdje gaat de deur open. "Opstaan a kech ze weten dat je hier bent!" roept hij boos. Express blijf ik zitten. "OPSTAAN ZEI IK!" Schreeuwt hij. Ik beweeg niet en kijk hem emotieloos aan. Hij zucht en trekt me mee naar zich toe. "Je bent en blijft voor altijd van mij begrepen?! VOOR ALTIJD!!" Roept hij. Ik walg van hem. Dat ik nog van hem hield. Hoe kon ik?! Hoe kon ik niet inzien dat hij zo was. Ik haat hem. Ik haat hem met heel mijn hart!

"Laat me los ik wil niet!" riep ik huilend. "Stap in!" roept hij boos. Ik maak allemaal rare bewegingen in hoop dat hij me los laat. Hij tild me op en leg me in de auto. Ik probeer de deur open de doen maar lukt niet. Rasmina.... Waar is mijn dochter?! Als hij binnen stapt trekt ik meteen aan zijn haar. "WAAR IS MIJN DOCHTER!" Schreeuw ik. "AL OP SCHIPHOL A HOER LAAT ME LOS!!" schreeuwt hij pijnlijk. Ik heb geen slipper nu dus dan maar zo... Ik bijt hem hard in zijn arm. Hij schreeuwt het uit van de pijn. Na een tijdje laat ik los. "K**** HOER WOLLAH WACHT MAAR!" Schreeuwt hij.

Ik veeg mijn tranen weg en kijk uit het raam. Waarom moet hij mij hebben?! Hoe heb ik hem leren kennen! Er spookt nu 100 vragen in mijn hoofd. Ik sluit mijn ogen hopend dat dit een droom is.

Flashback

"Pfff volgens mij ben je ziek. Maar luister goed ik zal het je alles herinneren. Ik ben Tarik. Ik nam je maagdelijkheid af. Je was zwanger van mij. Je droeg mijn kind. MIJN kind. Maar wat deed jij? je vermoordde mijn kind. Dus eigenlijk...... vind ik dat dit kind ook weg moet. Vind je niet?" zei hij. Geschrokken kijk ik hem aan. "W...wat" "Je vermoordde mijn kind!! En ik ga Samir zijn kind vermoorden... Dan is alles eerlijk toch?" "I..ik vermoordde helemaal geen kind" zei ik geschrokken. "Of... je word mijn vrouw en we gaan dit kind samen opvoeden" "WAT NEE NOOIT!! LAAT ME MET RUST" Schreeuwde ik en sloeg hem. "Ga je zo doen?!" riep hij boos. Hij loopt naar een kast en pakt een pen en een papier. "W..wat ga je doen?" vroeg ik met tranen in mij ogen. Waar blijft Samir....

"Ik ga iets opschrijven voor Samir. Als het goed is zeg je ja en als het niet goed is zeg je nee oke?" "Ga weg! ik ken je niet laat me gewoon met rust" zei ik huilend. Hij schrijft iets op het papier. "Zo kijk is" zei hij na een tijdje en geeft me het papier. Met tranen in mijn ogen lees ik het.

Beste samir,

We hebben zoveel meegemaakt samen. Je was er altijd voor me. Ik wil je heel erg bedanken voor alles. Maar ik wil niet meer langer met jou leven. Het spijt me... Mijn hart ligt bij iemand anders. Als je dit leest, vergeet me alsjeblieft want ik kom nooit meer terug bij jou.

Groetjes Laila.

"Nee nee nee!!!" riep ik en wou het papier scheuren maar hij hield me tegen. "Waag het" zei hij boos. Huilend schud ik met mijn hoofd. Samir waar blijf je... Hij pakt een doekje en houdt die tegen mijn neus aan. Ik probeer hem weg te duwen maar het lukt niet. Na een tijdje wordt alles zwart

Eind Flashback

Meteen doe ik mijn ogen open. Hij ontvoerde me. Ik weet het weer... Ik weet wie hij is. Hoe kon ik hem geloven. Waarom kan ik de tijd niet terug draaien. "Stap uit!" hoor ik hem roepen. Ik negeer hem en kijk om me heen. Schiphol... Allemaal agenten toch? Ik kan nu schreeuw en roepen dat hij me ontvoerd? Dat kan toch? "STAP UIT!" Schreeuwt hij. Ik kijk hem vies aan en stap uit. "Waar is mijn dochter?" vraag ik. "Hier" zegt een vrouwelijke stem. Ik draai me om en zie haar weer... Die kech die met hem was. Ik gun haar een dodelijke blik en pak Rasmina van haar af. "Maak je geen zorgen het komt goed zometeen ben je vrij" fluistert ze in mijn oor. Verbaast kijk ik haar aan. Wat bedoelt ze daarmee? "Loop door!" roept Tarik en pakt mijn hand vast. "Raak me niet aan!" roep ik. "Beter praat je rustig en doe je wat ik zeg anders krijg je er spijt van" "Waarom zou ik naar jou luisteren?! Ik walg van je Tarik!" riep ik. "Nog een keer en je dochter gaat er aan" zei hij. Ik slik hoorbaar en loop door.

Hij checkt in en praat nog met een kech. "Ik heb je man gebeld hij is hier niet ver weg dus" zegt die wijf weer. "Wie ben jij?" vroeg ik zacht. "Ik probeer je te helpen" fluistert ze zacht. "Wie ben jij?" "Kom je straks erachter" zei ze en loopt weg. Huilend ga ik op een bankje zitten. "Het komt wel goed schatje" zeg ik tegen Rasmina.

"kom" zegt tarik. "W...waar gaan we heen?" "Frankrijk lieverd" zei hij. "Noem me niet zo ik walg van je" zei ik boos. Hij grijns en trekt me mee. In de verte zie ik een bekend iemand om zich heen kijken. Als ik goed kijk herken ik hem. Hij is het!! Samir! Mijn man...

In een ruk trek ik me terug. Met rasmina in mijn handen ren ik naar Samir toe. maar helaas haalt Tarik me in. "Waar denk jij heen te gaan?!" vroeg hij boos. "SAMIR!!!" Schreeuw ik op mijn aller hardst. Tarik kijkt geschrokken om zich heen. Ik blijf maar Samir zijn naam roepen. Veel mensen kijken me raar aan maar dat boeit me niet. Tarik houdt me stevig vast en trekt me mee. Met al mijn krachtig probeer ik los te komen.

PP Samir
Ik hoor iemand mijn naam roepen. Ik kijk om me heen en zie alleen mensen die door elkaar lopen. Ik schud met mijn hoofd en zoek verder. Weer hoor ik mijn naam. "Broer volgens mij roept iemand jou?" zegt Nasser. "Ja... Maar wie" zei ik en kijk goed om me heen. Als ik weer mijn naam hoor weet ik meteen al wie het is... Laila... "Broer het is Laila! Ze is hier!" roept Nasser. ik knik en kijk om me heen. In de verte zie ik tarik. Hij trekt haar mee. "DAAR!!" Schreeuw ik en ren naar Laila toe. Ik duw alle mensen aan de kant. "Samir!!" hoor ik mijn schatje schreeuwen.

Net wanneer ik Laila's hand wil vast pakken word ik geschoten. Het enige wat ik nog zie ik dat Tarik mijn rasmina pakt en weg rent. Ik hoor Laila huilen en dan wordt alles zwart.......................

Ik wil jullie even bedanken voor al jullie lieve berichtjes!
Love naar jullie <3

Vergeet niet te stemmen<3