Geirriteerd staar ik Nourdinne aan. "Wat wil je?" "Geef me een kans" zegt hij. "Nee ik geef je geen kans en nu weg wezen" zeg ik. "Serieus Rasmina?! Ik heb zolang op jou gewacht en je gaat trouwen met een of andere gozer?! Als ik niet op jou had gewacht was ik nu al lang gelukkig!" riep hij boos. "Ik heb je toch niet gezegt dat je op mij moest wachten!" "MAAR DAT WOU IK!" "Dat is dan jou eigen schuld!" riep ik. Urgg hij geeft mij echt hoofdpijn. "Waarom doe je zo moeilijk om 1 zoen?!" "Ik doe niet moeilijk om 1 zoen. Maar ik voel gewoon niks meer voor jou" zeg ik. "WAT?! EN DAT ZEG JE NU PAS?!" schreeuwde hij. "Dat heb ik vaak genoeg gezegt" "Nee dat heb je nooit gezegt. Het spijt me maar het moet nu eenmaal zo" zegt hij en loopt op me af. "Wat ga je doen?" zeg ik met trillende stem. Hij haalt een doekje te voorschijn en houdt het tegen mijn neus aan. Langzaam word alles zwart...
6 uur later... Langzaam doe ik mijn ogen open. Als ik goed om me heen kijk zie ik een luxe kamer. Waar ben ik? "Hey ben je wakker" hoor ik. Ik kijk om en zie Nourdinne. "Wat doe ik hier?" vraag ik. "Ik heb je hierheen gebracht" "Heb je... Heb je me ontvoerd?!" riep ik. "Nee, ik heb je hierheen gebracht om gelukkig te worden" "Gelukkig?! Nourdinne ben je gek geworden?! Wat is er mis met jou! Ik herken je zo niet" zeg ik bijna huilend. "Dit is allemaal jou schuld! Je hebt me pijn gedaan" zucht hij. "Nourdinne..."
"Trouw met me... Laten we gelukkig worden samen" zegt hij en aait mijn wang. "Dat gaat niet Nourdinne" "Waarom niet? Ik hou van je en ik kan je alles geven wat je maar wilt Rasmina" zegt en hij en komt dichterbij. "Ik wil naar huis" "Ik wil je gelukkig maken" "Ik ben gelukkig dus laat me met rust" "Nee je bent niet gelukkig met Aymane" "Jawel" "Niet" "Wat is er toch mis met je Nourdinne?" "Niks, ik ben alleen wat harder geworden" zegt hij dood normaal. "Nou ik vind jou 'harde' kant niet leuk" zeg ik. Hij lacht en schud met zijn hoofd. "Ik hou zoveel van jou he" "Je houdt niet van mij anders had je me niet ontvoerd!" riep ik boos. "Ik wil je gelukkig zien" "Ohja? Laat me dan gaan! Dan pas ben ik gelukkig" "Ben je niet gelukkig met mij?" "Nee!" hij kijkt me gekwetst aan en loopt met snelle stappen de deur uit.
Ik sta op en verken de kamer. Het is een grote luxe kamer met jacuzzi.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Ik wil weten waar ik ben! Ik ga op het balkon staan en kijk rond. Ben ik wel in Nederland? Ja denk het wel. Waarom doet Nourdinne me dit aan! Ik dacht echt dat hij me zou begrijpen. Wacht... Hij is weg gegaan Toch? Nu kan ik gaan! Oh my god ja! Snel trek ik mijn schoenen aan. Ik loop naar de deur en maak open. Yes! Ik sluit de deur en loop de trap af.
"En waar denk je naar toe te gaan?" hoor ik zijn stem zeggen. Zonder achterom te kijken begin ik te rennen. Ik doe de deur open en ren naar buiten. Ik hoor hem nog mijn naam roepen maar ik negeer hem. Op mijn aller hardste ren ik. "NEE NOURDINNE LAAT ME LOS!" Schreeuw ik als hij mijn hand vast pakt. Hij tilt me op en loopt terug naar het huis. "Je hoort bij mij" zegt hij koel. "Alsjeblieft" zeg ik met betraande ogen.
"Als je de volgende keer probeert te ontsnappen, neem ik je mee naar Spanje" zegt hij. "Nourdinne ik wil naar huis" huil ik als een klein kind. "Je bent thuis schatje" zegt hij. Als hij me aankijkt worden zijn ogen groot. "Niet huilen! Je weet heel goed dat ik daar niet tegen kan" zegt hij en veegt mijn tranen weg. "Niet huilen alsjeblieft" zegt hij en omhelst me. "Jou tranen zijn mijn zwakste punt" zegt hij en drukt een kusje op mijn hoofd. "Ik hou zoveel van je Rasmina. Waarom wil je dat niet begrijpen? Ik wil alleen jou. Je bent mijn alles" zegt hij. "Ik ben moe" zucht ik. "Kom. Ga maar een dutje doen" zegt hij en tilt me op. Rustig legt hij me neer op bed. Hij drukt een kusje op mijn wang waarna hij de deur verlaat.
-
Next Day.
"Goodmorning sunshine" zegt hij en legt zijn hand op mijn wang. Ik sla zijn hand weg en kijk hem geirriteerd aan. "Mijn ouders zijn vast ongerust Nourdinne! Breng me alsjeblieft naar huis" "Dat gaat niet schatje" "Ik haat je Nourdinne! Ik haat je!" huil ik. "Nee je houdt van me en niet huilen" zegt hij en loopt weg. Ik wil naar huis!
PP Aymane Voor de honderdste keer bel ik mijn vrouwtje op maar ze neemt niet op. Ik ben bang dat er iets ergs is gebeurd. Iedereen is op zoek naar haar. Ze is sinds gisteren rond 12 uur weg. Ik app haar weer. Ik weet dat het geen nut heeft maar proberen kan geen kwaad.
Ik- Alsjeblieft neem op!
Ik- Iedereen is ongerust
Ik- Baby
Ik- Waar ben je toch?!
"Haar telefoon is uit!" roept Zayn haar broer. "Misschien...Misschien heeft Nourdinne haar" zegt Dina. Een vriendin van Rasmina. "WAT?!" riep ik boos. Wat is zijn probleem?! Wat wilt hij van mijn vrouw. Wollah op een dag sla ik hem dood. "Hoezo denk je dat?!" roept Zayn. "Ik uhh ik weet het niet zeker" zegt ze. "Heb je een idee waar ze zijn?" vraag ik. "Nee" "Tering!" roept Zayn. "Wacht... Ik denk het maar ik weet het niet zeker" zegt ze. "WAAR?! YALLAH KOM NU!" schreeuw ik. We stappen mijn auto in en rijden naar een locatie.
PP Nourdinne Weer loop ik de kamer binnen. Ik zie haar zachtjes huilen. Dit breekt echt mijn hart. Maar ik kan niet anders. Ik hou te veel van haar en ik wil haar alleen voor mezelf. Ik kan er niet tegen als ze met een andere man in 1 bed gaat liggen. Ze is van mij en ik hou niet van delen. Ik weet het... Wat ik doe is echt kinderachtig maar ik kan haar niet krijgen op een andere manier.
"Schat" zeg ik zacht. "Noem me niet zo Nourdinne" zegt ze gebroken. "Het spijt me" "Het spijt je niks! Je bent vreselijk" zegt ze.
Waarom wilt ze niet begrijpen dat ik van haar hou?!.....
