De Boomvrienden

Dinsdag 27/12

Hey
Lang gelden, hé? Ik ben blij dat ik eindelijk opnieuw begonnen ben. Het is misschien beter om het vorige deel/ de vorige delen opnieuw te lezen om mee te zijn.
Groetjes N_atha_N

• • • • • • • • • • • • • • • • • • • •

13:29
Ik kijk in de spiegel en voor de eerste keer valt het me op dat ik helderblauwe ogen heb. Ze vallen nu nog meer op door mijn bleke huid. Het matchet een beetje met de sneeuw die buiten in onze tuin ligt. Het is kerstvakantie en voor de eerste keer lig ik niet op men bed samen met Viktor een filmmarathon te kijken. Ik vraag me af wat er allemaal is gebeurt de voorbije weken en besef dat de vriendengroep er eigenlijk alleen maar op achteruit is gegaan. Sinds die plotselinge emoties op het Halloweenfeestje is de groep helemaal verandert. Mathias heeft zich aangesloten bij een andere, onbekende groep genaamd Humans en de rest van de groep staat aan Viktors kant behalve Eliza en Ashley, die me iedere dag opnieuw proberen op te vrolijken. Ashley snapt dat het moeilijk is om uit de kast te komen, want ze heeft het hele gebeuren ook al meegemaakt, maar ik vind het er daardoor niet makkelijker op komen. Ze doen hun best en dat doen ze goed.

Op de achtergrond hoor ik de bel gaan en na enige tijd heb ik door dat ik alleen thuis ben en beslis ik naar beneden te gaan om te kijken welke sukkel er nu voor m'n deur staat. Ik slenter naar beneden terwijl het constante gering nog steeds niet ophoudt. De trap lijkt langer dan anders en met iedere trede wordt ik meer moe en heb ik minder zin om open te doen. Uiteindelijk sta ik voor de deur. de metalen klink voelt koud aan en dat doet me herinneren dat ik de verwarming ben vergaten aan te leggen. Ik kijk nog eens naar de spiegel die naast de deur hangt en ik leg m'n bruine krullen wat deftiger op mijn hoofd. Ik draai de sleutel om en tot mijn grote verbazing zie ik de persoon waarmee ik die filmmatathon dan misschien toch ga kunnen houden.

Enkele minuten later zitten Viktor en ik samen op mijn bed te kijken naar Harry Potter and the Prisoner of Azkaban. De film is nog geen twee minuten begonnen en Viktor zet hem al op pauze.
"Eigenlijk kom ik hier niet om Harry Potter voor de elfde keer te kijken - wat ik wel leuk vind -, maar om eens goed te praten met m'n beste vriend, aangezien ik bijna twee maand de kans niet meer heb gehad."
Het verbaasd me dat ik daar eigenlijk zelf nog niet bij heb stilgestaan. Ik kijk naar Viktor en het doet me terugdenken aan die ene keer dat hij me halfnaakt wou gaan kussen. Ik schud de gedachte weg en besluit om te reageren omdat hij er anders maar besuft bij zit te kijken.
"Ga je gang," komt er flauwtjes uit mijn mond.
"Wel, ik weet dat het moeilijk voor je is en dat de hele school erover praat maakt het er niet beter op, maar..."
Wacht, wat zei hij? Weet heel de school over mijn emotionele uitbarsting op het Halloweenfeest?! Aan de ene kant verbaast het me niet omdat er meer dan 150 leerlingen aanwezig waren in Cas' tuin, maar weten ze ook over die ene vraag en over hoe Viktor en Mathias hun hand opstoken?
"... ik wou je toch zeggen dat ik er nog altijd voor je ben, no matter what."
Zijn ogen blinken in het gele licht.
Ik kijk beschaamd naar beneden en zie dat zijn voet tegen mijn been rust. Het contact geeft me een warm gevoel in mijn onderbuik.
"Ik weet dat je er altijd bent voor mij, Viktor," probeer ik te antwoorden terwijl ik mijn tranen onderdruk "De laatste tijd kan ik het gewoon allemaal niet meer aan... Het hele gedoe van Halloween en Mathias en jij... De hele groep die uit elkaar aan het vallen is."
Viktor kijkt me aan en ik zie door m'n tranen heen dat hij ook ontroerd wordt. Hij reageert immers niet en blijft me strak aankijken. Hij opent zijn mond en zegt iets dat ik onder mijn gesnotter amper hoor.
"Weet je nog dat ik mijn hand opstak die avond?" Hij lijkt te negeren wat ik daarnet allemaal heb gejammerd en gaat gewoon rustig verder met praten.
"En dat ik toen ook zei dat ik geen gevoelens had voor Mathias?"
"Ja..." meen ik er uit te krijgen.
Zonder dat ik het heb gemerkt zit hij nu zo dicht bij me dat ik zijn adem kan voelen strelen langs mijn wang.
"Ik was bang om je te kussen toen dat je me het vroeg. Ik was bang dat de gevoelens niet wederzijds waren, maar ik was niet alleen bang. Ik was ook jaloers, jaloers op Mathias. Ik dacht dat hij je had ingepalmt en dat ik niet meer was dan de jongen waarmee je naar school fietst. Toen je wegliep, ging Mathias je achterna en dacht ik helemaal te verloren hebben. Ik ben toen ook naar huis gefietst en ik heb de hele avond gehuild. Ik dacht dat ik he kwijt was, Seba."
Mijn tranen waren opgedroogd en ik luister naar Viktors verhaal. Ik besef dat hij er veel meer onder leed dan dat ik deed. Hoe kan ik zo dom zijn geweest om hem in de steek te laten die avond.

Hij kijkt me nog eens aan en we weten alletwee niet wat te zeggen. Plotseling komt het stemmetje terug in mijn hoofd. Het stemmetje dat twee maand geleden ook tegen me had gesproken. Het stemmetje dat toen zei dat ik verliefd was op iemand. Toen wist ik nog niet wie, maar nu weet ik dat Viktor me al heel de tijd in het oog had. Hij was gewoon jaloers op Mathias en ik zag het niet. Hoe kan het ook anders? Hij wou iedere dag per se naar school rijden met mij. Hij kwam me halen voor het Halloweenfeest. Hij wou leider zijn van de groep.
"Was het allemaal een deel van een plan?" vraag ik luidop.
"Ja."
Viktor komt nu nog dichterbij en hij draait mijn gezicht naar hem toe. Zijn vingers voelen warm aan en hij sluit zijn grasgroene ogen. Ik doe hem na. We komen zo dicht dat onze neuzen elkaar raken. Onze lippen imiteren het en we kussen elkaar teder op de mond. Zijn lippen zijn zacht. Dit had ik me al elke keer opnieuw ingebeeld wanneer ik naar zijn mond keek. Zachte lippen die de perfecte kus geven. Het moment stopt omdat ik perongeluk de film opnieuw laat afspelen doordat ik met mijn hand op de spatiebalk van mijn laptop laat rusten. Viktor lacht en door zijn opgedroogde tranen zie ik hem blozen. Ik lach terug.
"Eindelijk", zucht hij.
We vallen knuffelend op elkaar neer in het bed.