Memory lies within

Present life

I woke up at present. Feeling sleepy and still tired. Napapaisip ako bakit ngayon ko napapaganipan ang childhood ko. May kumatok sa pintuan ko. Agad naman ako pumunta sa pintuan at binuksan. Si Henry lang pala pero nakahanda na siya.

"Oh Henry, mamaya pa dating mo diba?" Tanong ko

"Uhh Reggy baka gusto mo tignan mo orasan niyo"

Pagtingin ko sa orasan namin, I was shookd. 7:45 na pala di ko namalayan. Nagulat ako at pinapasok ko nalang muna si Henry sa bahay para di siya mabagot sa labas. Agad ako kumain at naligo.

After kumain at naligo nagbihis na ako sa sobrang madali ko, nadapa ako sa loob ng room ko at tumama mukha ko sa pader. Siyempre di mawawala ang pain doon. Biglang napapunta si Henry sa loob ng kwarto at sabi

"Ayan kasi na overslept ka. Sa susunod bumili ka ng alarm clock. Pero siguro 3 Bilin mo kasi DI KA TALAGA NAGIGISING"

"Oo na Henry. Aray sakit naman. Bilan mo nga ako ng bandaid diyan sa tindahan ni aling regine" utos ko kay Henry.

"O sge basta pagbalik ko naka bihis ka na lahat lahat. Bagal mo kumilos eh no" sabi sakin ni Henry.

As I slowly getting up, Nakita ko yung picture of my family when I was a kid. Sobrang saya ko pala. Sana naman araw araw nalang masaya kaso di pala pwede. Nakabihis na at ready na pumasok sa klase. Another day, another tulog sa room. Dumating na si Henry na may dalang bandaid.

"Oh band aid para sa airport na may crater" sabi ni Henry

"Oy gago, nasugatan na nga sa noo, nangasar ka pa. Pero salamat sa bandaid"

"Walang anuman. tara na 8:30 na oh. Baka di na tayo makapasok sa first subject" Sabi ni Henry

"Lah oo nga no. Tara na nga"

Agad kami bumaba sa living room at nakita ko si mom nanonood ng tv.

"Ma, alis na kami ni Henry papasok na" sabi ko

"Oh ingat kayo sa pagpasok anak. Wag bulakbol ha" Sabi ni Mom

"Opo mom"

Habang naglalakad papuntang sakayan, ang daldal ni Henry about sa pagpasok sa party at the other night. I Obviously don't care about what he is saying but it is getting annoying. Nasa sakayan kami ng jeep pero daming tao nakaabang. OMG malalate kami ng sobra niyan kung ganito. May naisip si Henry na maglakad pa kami para makasakay kami. Habang naglalakad, I notice something. Medyo kilala ko ang lugar na ito pero di ko alam kung bakit. Napatigil ako at nakatingin sa paligid. Si Henry napatigil at sabi

"Oy, Ano? Malalate tayo nito kung patigil tigil ka"

"Pamilyar lugar na ito ah" Sabi Ko

"Tara na"

Biglang lumapit si Henry at hinila ako papuntang sakayan. It seems totally familiar to me. Tulala at napapaisip bakit medyo pamilyar sakin ang lugar. Di naman ako lumalabas ng bahay. Oh well, di ko nalang masyadong isipin di naman importante. Ang importante makarating na kami sa school. May nakita kaming bakanteng jeep. Whoo swerte naman. Pagod na kami kakalakad.

Nakasakay na sa wakas. Napagod at pawis na pawis pa ako pati si Henry. Di ko na nga alam kung saan na kami nakasakay pero ang importante nakasakay na. naglabas na kami ng bayad para sa jeep.