In love with my enemy {Mainstreet Fanfiction}

Part 22

POV Nils
Ik kijk in Ming haar ogen, zo mooi. Ik word er verlegen van. Mijn blik dwaalt af naar beneden, ik weet niet wat ik moet zeggen. Argh, ik gedraag me altijd zo stom als ik verliefd ben! Ik neem plaats op de bank en Ming gaat naast me zitten, er zit nog zo'n 25 cm. tussen ons in. "Je liedje...-" begint Ming, ze haalt even diep adem. "-was ontzettend mooi en aangrijpend..." Maakt ze haar zin af, ik glimlach dankbaar naar haar. "Dankje." Mompel ik verlegen. Ze knikt blij. Opeens zit Ming haar been tegen de mijne, hé hoe dat zo? Net zaten we nog verder uit elkaar! Ze is vast wat naar me opgeschoven, schattig! Zou ze me dan wel leuk vinden? Het is een beetje ongemakkelijk en ik zit zenuwachtig met mijn voet te tikken op de grond. Opeens pakt Ming mijn handen, ik kijk geschokt op. Meteen laat ze los "Stop eens met dat getik, hahaha!" Ik word rood en haal een hand door mijn haar.

POV Marleen
Ongemakkelijk zit ik op een stoel, ik kijk naar de rest. Ze zitten allemaal klef achtig met één van de jongens. Sophie is zelfs verstrengeld in een zoen. Ik grinnik "Wat is er zo grappig?" Zegt een zwoele stem achter me, ik verstijf. "Oh.. U-uhm... Ik keek naar Sophie en Owen... die aan het zoenen... waren." Antwoord ik zo koel mogelijk. Ik voel een hand op mijn schouder.

POV Daan
Ik sta achter Marleen, ze is echt mooi! Opeens begint ze te lachen, haar lach is zo mooi! "Wat is er zo grappig?" Zeg ik dan terwijl ik een paar stappen maar voor zet. "Oh.. U-uhm... Ik keek naar Sophie en Owen... die aan het zoenen... waren." Krijg ik stotterend als antwoord. Ik leg mijn handen op haar schouders en knijp er zacht in. Dan ga ik naast haar zitten, ze kijkt me niet aan. Ze kijkt naar beneden. "Je bent schattig als je bloost." Zeg ik terwijl ik een hand door mijn haar haal. Ze kijkt me op en geeft me speels een duw "Ik bloos helemaal niet." Zegt ze terwijl haar ogen nog roder kleuren, ik begin te lachen "Nee joh, helemaal niet!"

William komt binnen en klapt in zijn handen, "Jongens mag ik de tekst, dan kan ik er even naar kijken." Er klinkt wat gemompel als iedereen zijn tekst tevoorschijn haalt. Ik overhandig hem aan William, "Jep, bedankt!" En hij verdwijnt weer. Ongemakkelijk ga ik weer naast Marleen zitten. Ik kijk naar de pleister op haar hoofd, "Doet het nog erge pijn?" Ze kijkt op "Nee niet echt, alleen een beetje duizelig." Ik knik begrijpend. "Je kan mooi zingen." Zegt ze dan, ik word rood. "Dankje." Antwoord ik.