In love with my enemy {Mainstreet Fanfiction}

Part 35

POV Ming

"Waarom ben je zo laat thuis?" klinkt er als ik de deur zo zacht mogelijk achter me dicht pobeer te trekken. Shit, mislukt. Betrapt. "We zitten allemaal op jou te wachten, het is al bijna half zeven jonge dame!" klinkt mijn moeders stem. "Ah, Marjolein! Kom gewoon eten, Ming komt van zelf wel." klinkt een mannen stem vanuit de keuken, Gregory ga ik van uit. Ik hoor mijn moeders voetstappen dempen, die loopt vast terug naar de keuken. Maar momenteel heb ik geen zin in eten en al zeker niet met mijn moeder en Gregory. Het veroorzaakt weer problemen, ik zeg het je!

Ik laat me lang uit op mijn bed vallen en graai naar mijn mobiel in mijn zak. Ik heb één berichtje van Nils. Vlug open ik hem en lees het bericht.

* Nils: Ming, ik weet niet of ik het geheim kan houden voor Owen. Hij is mijn beste vriend, het voelt niet goed om het geheim voor hem te houden. Hij heeft recht op de waarheid, vind je ook niet? X

Ik zucht, ik weet dat hij gelijk heeft maar ik wil gewoon niet weer problemen, want ik weet dat tussen mij (en misschien Anouk) en Mainstreet er dan weer problemen onstaan. Dat wil ik gewoon niet. En Anouk er bij betrekken wil ik eigenlijk ook niet, ze heeft het net leuk met Rein zover ik weet.

POV Anouk

Langzaam word ik wakker, ik voel iemand aan mijn schouder schudden. "Rein?" verlaat er onbewust uit mijn mond. Ik hoor iemand zuchten, "Nee Anouk geen Rein. Ik ben het Marleen. Kom je we gaan eten?" Ik knik terwijl ik recht op ga zitten. Alles doet pijn, mijn hele lichaam. Zeker niet lekker geslapen.

"Anouk, wat leuk. Dan zien we jou ook weer een keer!" zegt de vader van Marleen blij als we aan tafel zitten. De ouders van Marleen zijn er vaak niet, dingen met hun werk ofzo? Marleen praat er niet graag over. En als ze er dan zijn, dan zijn we ergens anders, bij Sophie, Ming of ik. Ik knik "Ik vind het zelf ook erg gezellig meneer." De vader van Marleen begint te lachen, "Meneer? Noem me maar gewoon Marcel of tweede papa... vind ik ook wel ironisch!" Marleen werpt haar vader een dodelijke blik wat mij weer aan het lachen maakt. "Marcel dus." grinnik ik.

Tijdens eten merk ik dat Mees, de broer van Marleen heel de tijd super creepy naar me aan het kijken is. Apart? "Hoelaat moet je thuis zijn?" Marleen stoot me aan, "Uhm..." ik kijk op mijin horloge, "Pas over een uurtje." "Oké, mam wij zijn boven. Moet even wat Anouk bespreken." En voor ik het weet word ik door Marleen aan mijn arm mee naar boven gesleurd.

"Twee dingen, één Rein, twee Mees?!" schreeuwt Marleen bijna lachend. Rein, Mees?! Waar heeft zij het over?!

POV Sophie

Ik loop naar huis toe, het is koud buiten. Van mijn vriendinnen hoor ik de laatste tijd echt helemaal niets meer voor mijn gevoel. Ze sluiten me echt buiten. Ja, logisch dat ik dan niet opneem als ze bellen. Ze weten trouwens ook niet wat er bij mij allemaal gaande is, en als of ze daar naar vragen! Hoe moet ik mijn ouders dit überhaupt gaat vertellen, wat zei de dokter ook alweer... iets met...