YOU

Chapter 10

Chapter 10

*Please play 'You' by Jonalyn Viray. Thankyou!*

"AND now.. Asdfghjkl Publishing are proudly present to you, Ms. Chanelle!" pagpapakilala ng emcee.

Saka sila nagsipalakpakan na lahat.

Naabot ko na ang pangarap ko, I am now a famous author.

"Good morning, guys." bati ko sa kanila pero nagsisigawan lang sila tas 'yong iba ay tumitili pa.

"WE LOVE YOU MS. CHANELLE!" sigaw ng iba.

"I love you too." sabi ko na syang mas ikinalakas ng sigaw.

"BAKA MAGSELOS SI FAFA MJ! KYAAAAH!" sigaw pa nila na syang ikinatawa ko.

"Hayaan nyo sya. Hahaha. Well, anyway. Thank you for being here. Uhm, h-hindi ko alam na maaabot ko ang pangarap ko na maging isang sikat na author. Ngayon, nakatayo ako sa harap ninyo. Sa harap ng maraming tao. At napakasaya sa pakiramdam na may napapasaya ako gamit ang pagsulat ng story." tumigil ako sandali dahil nagiging emosyonal nanaman ako.

"Aww, don't cry ate."

"Sorry, haha." saka ko pinunasan ang luhang tumutulo. "Naalala ko lang kasi ang mga napagdaanan ko. Napunta ako sa punto na... Nainggit sa ibang sikat na authors. Naitanong ko nga rin minsan, eh. 'HOW DID THEY GET THERE?' Paano nga ba sila naging kilalang manunulat? Dumating din ako sa point na, nawalan ng tiwala sa sarili. Maging si MJ nagalit sa akin, eh. Ilang linggo akong naghintay, almost 1 month I think? Naghintay ako nang naghintay, pero wala, eh. Walang respond sa ginagawa kong story. Napagod din ako no'n. Naranasan ko pang ma-depress. I'm always left alone. Lagi akong mag-isa, sumabay pa ang walang respond sa story. Tinanong ko ang Diyos. Lord, bakit ganito? Bakit... Parang hindi ko maaabot ang pangarap ko? Wala ba akong kwenta? Wala na ba akong magagawa?" huminto ako para punasan ang mga luhang nag-uunahan nanamang pumatak. "And then a day came, I realized something. Siguro masyado lang talaga akong nagmamadaling maabot ang pangarap ko? Kasi nga, 'diba? Wala namang nadadaan sa madalian? Lahat may wastong paraan. Hindi dapat nagmamadali, kasi ang nagmamadali, 'yon pa ang nadadapa at natitisod. 'Yon pa ang nahuhuli. Atsaka may nagsabi din sa akin. Na—

"Na lahat ng bagay, nagsisimula sa mababa. Dahil ang mga bagay na nagsisimula sa mataas, ay madaling bumabagsak." pagtuloy ni MJ sa sinasabi ko. Biglang sulpot sa tabi ko. "Hi, love."

"Yieeee!"

"Kyaaaah!"

"Owemjiii!"

"Kilig akesh!!"

"Omo!!"

Kanya-kanya silang sigaw.

"Hey, love. Miss mo nanaman ako kaagad."

"Kiiiiiissssss!!"

"KIIIISSSSS!!"

Palakas nang palakas ang sigaw nila. Gosh. Grabe hahaha.

"Nakakahiya." sabi ko pero bigla nalang akong hinalikan ni MJ sa labi.

"KYAAAAAH!!"

"OWEMJIII!!!"

"MAMAMATAY NAKOOOOO!!!"

"Ssh! Hahaha. Baka mahimatay pa kayo, eto naman kasi!" sabay hampas ko kay MJ.

"Hey, guys! Your Ate Chanelle will sing a song.. For me and for you." bigla nyang announce sa mic.

"Huh?! Anong kanta?? Woi, wala sa program ang kanta kanta!"

"Nah-ah. Nakalagay na, pinalitan lang kaninang umaga. Check mo."

Saka ko tinignan ang program.

Oh, God.

"Kakanta ang Ate Chanelle nyo." announce nya

"YIEEE!"

"KAKANTA NA YAN!!"

"OWEMJIII!"

No choice.

"Okay, I'll sing a song.. Theme song from my story 'You'."

Saka sila nagsigawan.

♪"You give me hope, The strength, the will to keep on; No one else can make me feel this way."♪

Tinignan ko si MJ sa mata. Para sakanya naman talaga ang kantang 'to, eh. Well, maliban sa fans.

♪"And only you. Can bring out all the best I can do; I believe you turn the tide. And make me feel real good inside."♪

♪"You pushed me up. When I'm about to give up."♪

Eto 'yong pinakadiniinan ko.

♪"You're on my side when no one seems to listen. And if you go, you know the tears can't help but show. You'll break this heart and tear it apart; Then suddenly the madness starts."♪

♪"It's your smile, your face, your lips that I miss. Those sweet little eyes that stare at me and make me say 'I'm with you through all the way.'."

He left me yes, but that's my fault. Kasi kung 'diko sya pinaalis, lagi lang syang nasa tabi ko. Hindi nya ako iniwan, ako lang ang nagpaalis sa kanya.

♪"'Cause it's you who fills the emptiness in me; It changes ev'rything, you see. When I know I've got you with me."♪

Naiiyak na'ko. This song is really meaningful.

♪"You pushed me up. When I'm about to give up. You're on my side when no one seems to listen. And if you go, you know the tears can't help but show. You'll break this heart and tear it apart; Then suddenly the madness starts."♪

♪"It's your smile, your face, your lips that I miss. Those sweet little eyes that stare at me and make me say 'I'm with you through all the way.' 'Cause it's you who fills the emptiness in me; It changes ev'rything, you see. When I know I've got you with me."♪

Saka ko lang kinanta ulit ang chorus pero mas mataas na.

I'm so blessed. Masyado akong swerte kay MJ.

Nang matapos na akong kumanta ay pinalakpakan nila ako. 'Yong iba naiiyak tas 'yong iba nakangiti.

So, this is popularity. Masaya ako pero... I don't deserve this.

"Guys, may sasabihin lang ako." saka bigla silang natahimik. "You're author, Chanelle. Is now signing off."

Imbes na malungkot sila... Nagulat ako nang pinalakpakan pa nila ako.

"You're a legend, Ms. Chanelle." sabi ng nasa harapan.

"Yeah, we will never forget you."

"Binahagi mo ang kwento mo, at sobrang na-touch kami."

"Madami kaming natutunan sa'yo. Thankyou very much."

Kanya-kanya silang komento, na syang ikinaiyak ko.

"You deserve to rest with Kyah MJ. You need to live happily." sabi pa nung isa na syang mas ikinaiyak ko.

"Hay, inuunahan mo naman ako, eh!" sabi ni MJ doon sa babae.

"Owemji! Don't say that??—" napatakip nalang sya ng bibig.

At nagulat ako nang biglang lumuhod si MJ.

"Ms. Chanelle Lopez, are willing to be Mrs. Bautista?"

Oh, God.