Komşu kızı ile beşik kertmesi olan Yozgatlı bir genç askerde verem hastalığına tutulur. Hava değişimi alarak Yozgat'a gelir. Kız tarafı gencin hastalığını öğrenir, ne kendileri ne de kızı görüştürmezler. Genç mum gibi erimeğe başlar. Gencin ailesi çok üzgündür. Kız tarafına yalvarır, yakarır, adam gönderirler hiç değilse uzaktan olsun birbirlerini görsünler diye...olmaz... olmaz... Kız tarafı şart koyar. Tedavi olsun bakalım...der. Genç o gece İstanbul'a rapor aldığı hastaneye yatmak tedavi olmak için yola çıkar. O zamanlarda ince hastalık diye bilinen verem çaresiz bilinirdi ve öyle idi. Genç hastanede yatar....yatar... Hastalığı günden güne iyice ağırlaşır. Göz önünde gönlünde nişanlısı, anası, ailesi dolaşır. Gözü hastane bahçesindeki incir ağacına takılarak, zor güç titreyen elleriyle bu beyitleri yazar. Bir ay geçmeden ölüm haberi gelir. Yazıp şapkasının içine koyduğu bu beyitleri eşyalarıyla birlikte hastanede ailesine teslim ederler. Fakir aile cenazeyi getiremez. Gencin mezarı İstanbul'dadır.
Sözleri:
Hastane önünde incir ağacı
Doktor bulamadı bana ilacı
Baş tabib geliyor zehirden acı
Garip kaldım yüreğime dert oldu
Ellerin vatanı bana yurt oldu
Mezarımı kazın bayıra düze
Benden selam söyleyin sevdiğim gıza
Başına koysun, karalar bağlasın
Gurbet elde kaldım diye ağlasın
