The blue eyes

Hoofdstuk 1| Milou

POV Jane 

Ik kijk naar de tikkende klok die aan de muur van het lokaal hangt. Tik. Tak. Tik. Tak.

De tijd lijkt langzamer te gaan dan normaal.
Ik kijk uit het raam en zie al enkele joelende kinderen naar hun fiets lopen.
'Jane!' Ik word wakker gemaakt uit mijn gedachten door de stem van meneer de Wit.
Ik kijk onzeker in zijn richting. Met een onzeker stemmetje komt er iets van 'ja' uit mijn mond.
'Wat is de wet van Newton?' Vraagt De Wit. Onzeker kijk ik naar mijn schrift. Ik zie niets anders dan geketende poppetjes en kleine berichtjes van vrienden.
'Ik Uhh.' Probeer ik, maar ik word direct afgekapt.
'Ik zie alweer dat je niet geleerd hebt. Het verbaasd met niets. Ik heb de toetsen van vorige week nagekeken en die zijn me ook in het verkeerde keelgat geschoten. Ik bewaar de uitleg wel voor volgende week, want niemand kan zich nog concentreren. Ik deel wel eerst de toets cijfers uit.' Ik laat een opgeluchte zucht.
Achter me hoor ik enkele reacties van leerlingen die hun toets terugkrijgen.
'Jane ik heb een 8!' Gilt Anna. Enthousiast schudt ze aan mijn schouders.
Ik feliciteer haar zo enthousiast als mogelijk is.
'Jane Kapers. Dit ben ik niet van jou gewend.' De wit legt mijn toets voor me neer en laat een zucht.
Mijn ogen dwalen af naar de rode cijfers rechtsboven op mijn toets.
4,2 staat er met koeienletters.
Ik sla mijn hand voor mijn hoofd. Ik kan mijn moeders stem al horen.
'Ik zei toch dat je eerder moest leren, dit wordt komend weekend geen mobiel voor jou jongedame, ik ga maar eens een afspraak maken met meneer de Wit, voortaan geen apparaten de avond voor een toets.'
'Gaat het?' Vraagt Anna bezorgt.
Ik haal mijn schouders op. Voordat Anna haar mond open wil trekken gaat de reddende bel.
'Tot maandag!' Zeg ik terwijl ik mijn stoel aanschuif. Ik loop snel naar mijn kluisje waar ik mijn jas aandoe.
'Hé Jane.' Boris komt naast me staan en leunt tegen de kluisjes aan.
'Hé.' Zeg ik.
'Heb je misschien zin om iets te drinken met mij?' Vraagt hij. Ik kijk hem ongelovig aan.
Ik duw mijn kluisje dicht en draai me om.
'Jane!' Roept hij.
Ik draai me vlug om. 'In your dreams baby.' Zeg ik. Ik draai me weer om loop veder. Ik hoor enkele mensen joelen. Ik doe mijn oortjes in en trek me er niks van aan.

De stem van Demi Lovato galmt door mijn hoofd heen.
'This is a story, that i've never told
And now I'm a warrior'
Ik neurie mee op de melodie van het liedje.
Om me heen zie ik wat mensen gek naar me kijken.
Ik rol met mijn ogen en gooi mijn haar naar achter.
Ik loop naar de fietsenstalling waar ik op zoek ga naar mijn fiets.
Na een kleine minuut zoeken vind ik hem.
Ik stap op en fiets het weekend tegemoet.
Ik fiets eerst naar het winkelcentrum, waar ik afgesproken heb met een vriendin.
'Heey Lila!' Roep ik in de verte. Ik zie Lila mijn kant op komen.
We geven elkaar een knuffel en beginnen een gesprek over het dagelijks leven.
We fietsen een stukje samen naar huis totdat ze een andere kant op moet.
'See you later elegater!'
'See you soon uglybooboon.'
Ik begin te lachen en focus me dan weer op de weg.
Bij de kruising tussen de weg en het bospaadje stop ik eventjes.
Ik twijfel eventjes maar ga toch voor het bospaadje. Alweer hoor ik mijn moeders stem door mijn hoofd gaan.
'Jane ik heb nog zo gezegd ga niet door het bospaadje, je weet toch wel daar vorig jaar nog een vrouw is bedreigd'
Sorry mam, zeg ik in mijn hoofd.
Ik hoor wat geritsel en fiets zo snel als ik kan door. Op een bordje zie ik staan dat het nog 5 km is tot het dorp.
Telefoon geluid.
Ik pak mijn telefoon en zie dat mijn moeder me belt. Ik neem op.
'Hoi mam.'
'Hoi lieverd, ben je al op weg naar huis?'
'Ja mam, komt goed.'
'Oké, je fiets toch wel via de veilige wel hè?'
Ik zucht.
'Ja mam.'
'Nou tot zo dan lieverd.'
Nog voor ik kan antwoorden val ik voorover. Ik probeer mijn moeder te roepen maar zie dat ze al heeft opgehangen.
Ik probeer overeind te krabbelen maar nog voor ik het probeer voel ik een harde klap op mijn hoofd en wordt alles zwart.

Geschreven door Milou