Hayatım yeni yeni başlıyor yeni kişiler tanıyorum her şeye sil baştan başlıyorum elimde telefon kulağım da kulaklık en sevdiğim şarkı çalıyor ve karanlık o gecelerde tek başıma yürürken birden bir güneş kadar bir ışık süzmesi geliyordu yavaş yavaş bir birimize yaklaşıyorduk ve o ışık süzmesi gittikçe artıyordu ve bir birimize iyice yaklaştıktan sonra yüzünü gördüm o kadar eşsiz ki bakmaya kıyamadım nazar değer diye o kadar sempatik ve sıcak kanlıdaki insanın hemen dost arkadaş olmak ister hele o gülüşleri bembeyaz dişleri ayrı bir çekici idi saçları güneş gibi sarı gözleri bir güneş kadar parlak eşsiz bir yıldız gibi parlaması benim o gece yolumu aydınlatan ilk ve son parlak yıldızım oldu yavaş yavaş beraber yürümeye başladık benim hayat boyu karanlık yaşantım dan sanki aldı çekti dünya güzelliklerini görmemi sağladı... her saniye yanımda oldu ya onu nasıl tarif etsem melek desem melek değil yıldız desem yıldız değil o bence eşi benzeri olmayan eşsiz bir çiçek...kalbim o kadar acılardan sonra ilk defa biri için gülmüştü yavaş yavaş atan kalbim birden hızlı hızlı atmaya başladı ne olduğunu bilmeden hayatıma devam ettim kalbim bağıra bağıra aşık olduğunu söylüyordu o bir eşiz diğerleri gibi beni parçalayıp gitmez diye bana fısıldıyordu ama ben karşısına çıkıp ta ufacık bir kelime bile konuşamıyordum aslında dedikleri gibi sezsizlik her şeyi anlatırmış ta ki gözler gözlere bakarak yalan söylemek çok kolay ama o gözler her şeyi anlatır tüm gerçekleri sonuna kadar... sadece bir bakışma yeter...
