"Δεν σου φτάνει πια να με πληγώνεις με την απουσία σου", με κοίταξε υποτιμητικά και γεμάτη μίσος φτύνοντας μου κάθε λέξη στα πόδια. "Αφροδίτη συγγνώμη, ήμουν μαλάκας που απλά έφυγα και φοβιτσιάρης που σε άφησα μόνη " "Πες μου κάτι που δεν ξέρω" Ειπε πάλι υποτιμιτικά γυρνώντας τα μάτια της. "Δεν κοιμάμαι τα βράδια γιατί έχω ενοχές για αυτό που έκανα, το πως φέρθηκα, θέλω να το λύσω επιτέλους" Φώναξα απογοητευμένος, για λίγη ώρα δεν είπε τίποτα και με κοιτούσε μοιώνοντας τα λόγια μου "και τι θα γίνει αν δεν το θέλω?" Πάγωσα...είχα κάνει λάθος? " Νόμιζα οτι ούτε εσυ βρήσκεις ύπνο τα βράδια " "Μπορεί αλλά, τι θες να κάνεις για αυτό? Η καρδιά μου είναι ήδη κομμάτια... όποτε μπορώ να συνεχίσω να ζω χωρίς εσένα, έχω συνηθίσει πλέον να είμαι μόνη, η ζωή μου έτσι και αλλιώς είναι άχρηστη" Για να πω την αλήθεια ήμουν σοκαρισμένος απο τα λόγια της, ακουγόντουσαν τόσο μονότονα που με πλήγωναν. Κανένα ίχνος απο τον θετικό τρόπο ζωής της πλέον "αλλά είμαστε φίλοι..?" Ακουγόμουν απογοητευμένος "φιλοι!??" Η φωνή της τελείωνε σε ενα υποτιμητικό γέλιο "νομίζεις στ'αλήθεια οτι είμαστε ακόμα φίλοι???" Τώρα η μάσκα της είχε πέσει "Με εγκατέλειψες, αγοράκι μου, με αφίσες μόνη όταν σε χρειαζόμουν, τόσο εγωιστής που είσαι κρύφτικες και στ'αρχίδια σου για το πως ένιωθα εγω, εσυ ήσουν αυτός που γάμησε την καρδιά μου αλλά έκανες λες και σου είχα κάνει κάτι απαίσιο, λες και ΕΣΥ τώρα χρειάστηκες απόσταση απο εμένα για να με συνχωρέσεις, εσυ πέταξες ολα οσα για εμένα κάποτε είχαν αξία και τώρα έρχεσαι και κλαψουρίζεις για τις άυπνες νύχτες σου? Έχεις σκεφτεί μία γαμημένη φορά, μόνο μια φορά πως νοιώθω εγω?" Η δύναμη των λέξεων της μου πήραν την γλώσσα και για πρώτη φορά απο αυτήν την συνομιλία είδα τον πόνο στο πρόσωπο της, με κατέστρεφε να την βλέπω έτσι, δεν ήθελα ποτέ να νοιώθει ετσι η κολλητή μου και το να ξερω οτι φταίω εγω για όλα αυτά το έκανε ακόμα χειρότερο. "Δεν...δεν ήξερα..." "Χα" Το πρόσωπο την σκοτινιασε πάλι και άρχισε να χαμογελάει, δεν ήταν αληθεινό χαμόγελο, οχι ήταν γεμάτο μίσος, ενα ψευτικο γέλιο "Δεν ήξερες τι???ότι θα με πλήγωνε να μου λες οτι μ'αγαπάς και να το μετανιώνεις? οτι θα στεναχωριόμουν αν έφευγες και με άφηνες μόνη? Τι δεν ήξερες Γιώργο?Τι!??" "Δεν ήξερα οτι ειμαι ικανός να προδώσω έτσι καποιον που αγαπάω και να τον πονέσω τόσο."
