Please STAY

EPILOGUE

After 6 years…..

Mabilis na lumipas ang panahon.

Hindi man ako naging teacher, nag nursing naman ako.

Kakapasa ko lang sa board exam at laking pasalamat ko kay Tita Che. Kinuwento ko sa kanaya lahat at kinupkop niya ako.

Ni minsan di ko nabisita sila mama at ate ko…

at Kenneth.

Si Kenneth na after 2 years of communication, nawala na. Wala na akong balita sa kanya.

Inencourage ako ng Titan a bumalik sa probinsya and I'm more than willing to go back.

**

Hindi ko alam at sa muli kong pagtungtong sa lupang kinagisnan ko, nakadama ako ng lungkot.

Lungkot to the point na gusto kong umiyak ng walang dahilan.

Para na akong abnormal na nakatayo lang sa harap ng dati naming school.

Ano kaya ang nangyari kung di ko umalis?

Hindi ko din alam kung ano ang magiging reaksyon nina ate at mama kung makita nila ulit ako. matutuwa kaya sila? o baka ipagtabuyan ako?

“Yuki!”

Napalingon ako sa tumawag.

That’s familiar  voice.

I'm starting to get teary eyed.

“Tumawag si Tita Che, uuwi ka daw. Di na kita naabutan sa pier, sunduin sana kita.” Nakita ko kay ate na parang may nag-iba sa kanya. Nag-mature siya?

“Nasan ang iba?” tanong ko.

"Lika, sunod ka.”

Dinala ako ni ate sa sementeryo para maipakita ang isang puntod.

Kinabahan ako.

And then I saw it.

“In memory of:

Kenneth Lee Sarmiento”  ang nakaukit.

Ano ito Joke time ba to?

I gave ate Yani a questioning look.

“Yuki, sorry.” May ibinigay si ateng envelope at umalis na. Nakita ko sa mukha niya ang simpatya at pagdadalamhati.

Nanghina ang tuhod ko kaya napaluhod ako sa harap ng puntod.

I opened the letter with shaking hands. Breathed in and out deeply before I read it.

It was dated 3 years ago. Mga panahong wala na kaming communication.

Yuki,

Im undergoing a chemotherapy right now. Im sorry if I haven’t communicated with you for a year. I lost my phone and they kinda restricted  me to use computer.

Siguro habang binabasa mo to either nasa deathbed o may puntod na ako.

You know I'm having this brain cancer. They kept on giving me encouraging words na kesyo mabubuhay pa ako tatagan lang.” Pero I know deep within me, napapagod na ako. Gusto ko nang sumuko. Yuki.

I started to cry.

Nung mga panahong naghihirap siya, bat wala ako sa tabi niya?

Wala akong kwenta.

No. Wag mong isiping wala kang kwenta. kasalanan ko naman kasi.

Bigla akong napasmile. Para akong tanga ditong inuuhog na pero nagawa pang tumawa. You really know me that well, Kenneth?

I want to apologize kasi nga ako pa ang dahilan ba’t nagkagulo kayong mag-iina. Ang tanga ko kasi.

No Kenneth. Please don’t think of yourself like that.

Lagi mong pakatandaan na mahal kita. Kung saan man ako tumungo hiling ko ang kaligayahan mo.

I’ll not say goodbye but see you again on our next life.

I love you..

Kenneth...

Alam kong nahihirapan na siya ng mga panahong sinusulat niya to  by the way he writes .

His voice echoed inside my head

“Please stay.”

He begged me to stay..… bat di ko sya pinagbigyan?

Sa kabila ng lahat …walang hint ng panunumbat sa sulat niya.

Di ko na kaya ang nararamdaman ko, Ang bigat.

I cried hard in front of his grave.

-END-

 ------------------------------------------------------------------------------

A/N:  Ayun. Tapos na. Hehehe… Salamat sa pagbabasa mo at  nakarating ka sa A/N na to . ^_^  Pasensya na at maikli lang siya.

It is intended to be that short.

I actually wrote this story 4 years ago . March 14, 2008 to be exact. Nasa 3rd person point of view yun kaya rinevise ko ng onti.

Nung pinabasa ko yung original sa kapatid ko, sabi niya pag pinost ko daw sa wattpad huwag ko patayin yung lalaki . (ako talaga ang pumatay eh..) Eh sa siadista ako, pinatay ko na lang si Ken para masaya . Bwahahahha.. Ooops  … Joke lng … siya kasi eh , sumuko agad.. Huhu..

(Ay sarreeehhhh……. ang ingay ko  na …)

Ayun. Gusto kitang pasalamatan. Oo, ikaw. Salamat kasi lumanding ka (sinadya man o di sinasadya) sa munting storyang ito. Akalain mo yun. Isang short story sa loob nga apat na buwan. Ang pagong ko talaga.. (_._")

Anyways, you don’t need to vote if this is not your like. But your comment will mean a lot to an amateur turtle writer me.

I’ll end up here!!!

 Ciaossu!

-dyuna-