Undertale ( Anita'nın hikayesi )

Daha öğreneceğin çok şey var

~~~
Anita yavaşça gözlerini araladı. Bilmediği bir yerdeydi. Simsiyah bir yer. Yere bassıyormuydu acaba? Ayağını iki kez yere vurdu. Kesinlikle yere basıyordu. Ama burada başka kimse yoktu. Derken arkasından bir ses duydu. Biri ağlıyordu. Arkasını döndü. Ona çok benzeyen biri ama üstünde bir switshirt ve ucunda üç sıra büyükten küçüğe benekler sıralı bir pantolon giyen  boynunda da bir eşarbı birisiydi. Sağ gözünün önünde beyaz bir şekil vardı. Anita'nın büyümüş  hali gibiydi.

Yanına gitti. Kızdı iç çeke çeke ağlıyordu.

Anita: Sende kimsin?

???: (Kafasını Anita'ya çevirdi) Sen kimsen bende oyum ve söylemedi deme o pembe şey hayatını maf etti.

Anita: Ne nasıl ? Bu çok saçma nasıl sen ben olabilirsin? Hayatımı nasıl maf ederki?Ve sen nereden biliyorsun bunu?

???: Beni boşver sen sadece hazır ol. Çok yakında her şeyini kaybeceksin.

Anita: Nereden biliyorsun?

???: Çünkü ben AFTERTALE senim. Başına gelecek her şeyi hem de en kötüsünü ben yaşadım.(yanlış biliyor olabilirim en kötüsü olmayabilir ama Aftertale Sans kötü son da olduğu gibiydi ya ondan)

Anita: AFTERTALE de ne?

AftertaleAnita: Onun ne olduğunu boşver ve uyan artık . Ve dediğim gibi hazırlıklı ol.
~~~
Anita birden sanki boşluğa düşmeye başladı. Hiç bir yere çarpmadan öylece düştü sadece . Bir rüyayıdı bu. Ama bu sefer gerçekten uyanmıştı. Yatağında yatıyordu. Tam yanında tanıdık bir ses duydu. Gözlerini tam açmamıştı hala. Gözleri kapalı gibi duruyordu. Ama az çok görüyordü . O tanıdık ses hala bir şeyler söylüyordu. Çok yorgun hissediyordu elini kıpırdatanıyordu. Bir şey elini sımsıkı tutuyordu. Sonunda tanıdık ses durdu. Ve ağlamaya başladı. Kimdi bu? Anita kafasını çevirmeye çalıştı ama yapamıyordu . Sadece gözlerini  açabildi. Eline baktı ilk önce . Biri elini tutuyordu. Sonra bakışlarını ağlayan kişiye çevirdi. Sans. Ağlıyordu . Elini tutan da oydu. Sans iç çeke çeke tekrar konuşmaya başladı.

Sans: Bak... beni duyduğunu biliyorum...Anita lütfen... lütfen uyan...ben özür dilerim...sana ...o kadar sert çıkmamalıydım...

Anita bir şey diyemedi.

Sans: Lütfen uyan sen benim kardeşimsin en iyi arkadaşımsın... dostumsun seni kaybedemem!

Anita sonunda güçlükle konuşarak Sans'a cevap vermeyi başardı.

Anita: S...sans?

Sans yavaşça kafasını kaldırıldı . İnanmaz ve yaş dolu gözlerle Anita'ya baktı.

Sans: A-Anita ! Ben çok özür dilerim ! O kadar üstüne gelmem gerekirdi! Çok özür dilerim!

Anita: Ne? N-neden özür...diliyorsun ki?

Sans: Seninle kavga ettiğim için özür dilerim. Böyle olucağını bilsem kavga etmezdim.

Anita: Bana ne o...

Anita devam edemiyordu. Yanaklarında tekrar bir sıcaklık hissetti yine kandı çünkü yanağında kırmızı bir sıvı görüyordu. Sans hemen ayağa kalktı telaşla Gaster'ı seslendi. Anita çok sıcakladığını hissetti. Yanaklarının patlıcan gibi mora döndüğünü hissediyordu. Ateşi yükseliyordu büyük ihtimal. İçeri Gaster girdi. Hemen Anita'nın baş ucundaydı. Ateşini kontrol etti tahmin edildiği gibi. Elinde bir peçete vardı gözünde akan kanı sildikten sonra odadan çıkıp bir bezle geri döndü. Buz gibi ıslak bezi Anita'nın anına koydu. Anita'ya iyi olup olmadığını sormayıda ihmal etmedi tabiki de.