claim • jelena

XI

ALLAHIM SONUNDA, KAÇ GÜNDÜR WATTPAD'E GİRİYORUM HATA VERİP GERİ ÇIKIYOR YA! Baya sinirlerim bozuldu. 

Bölüm geç kaldığı için çok üzgünüm, dediğim gibi kaç gündür Wattpad'e giremiyordum, o yüzden yazamadım. 

Sizi seviyorum <3

Selena salonda oturmuş gergince ayaklarını sallarken sevgili sevgilisinin en yakın arkadaşını bekliyordu. Kafasında birçok soru işareti vardı. Mesela Gregg kendisi ile ne konuşmak istiyordu? Mesajları o kadar ciddi görünüyordu ki açıkçası tedirgin olmuştu. Mesela diğer bir konu ise, Justin ile neden kavga etmişlerdi?

Pekala, aydınlanmak için tek yapması gereken Gregg ile konuşmaktı.

Yaklaşık on dakika sonra kapı çaldığında hızla ayağa fırlayıp kapıyı açtı ve içtenlikle gülümsedi, ''Hoşgeldin Gregg.''

''Merhaba, geciktiysem üzgünüm.''

''Ah hayır önemli değil.'' İçeri geçtiklerinde Selena eli ile mutfağı işaret etti, ''Kahve yapacağım, istersen mutfağa geçelim?''

''Olur, benim için fark etmez.'' Birlikte mutfağa geçtiler. Gregg bir sandalye çekip oturdu, Selena ise dolaptan iki tane kupa ve kahve paketini çıkardı. Isıtıcıya su koydu, bir yandan da konuştu, ''Söyleyeceklerini çok merak ettim.'' Kahveler hazırdı, kupalardan birini ona uzattı ve Gregg'in karşısındaki sandalyeye oturdu. 

Gregg küçük öksürüklerle boğazını temizledi. ''Şey... Yani ben... yani nasıl anlatacağım inan bilmiyorum.'' Kahvesinden bir yudum aldı, ''Daha doğrusu buna hakkım var mı onu bile bilmiyorum.'' 

''Tanrı aşkına Gregg, söyle gitsin işte.'' 

Gregg ne planlıyordu ki? Kızın karşısına geçip 'erkek arkadaşın tam bir piç ve seni kullanıyor' mu diyecekti? Kim bilir Selena ne kadar üzülecekti. Bırakın gerçekleri anlatmayı, cesurca kızın gözlerinin içine bakamıyordu bile. Bu yüzden aklına gelen ilk şeyi söyledi, ''Justin'le kavga ettik çünkü... çünkü benim arabamı kullanıyordu ve kaza yaptı, ben de dikkatli olmasını söylerken biraz sesim yüksek çıkmıştı ve kavga etmeye başladık. Sanırım sinirini biraz da senden çıkarmış. Yani ben şey... ben üzgünüm.'' Açıkçası söylediklerine karnını tutarak gülmek istiyordu. Justin ile aralarında böyle maddi ve aptalca şeylerin lafı olmazdı ki. Çocukluktan beri birbirlerinin en iyi dostuydular. Ama sanıyordu ki artık değillerdi. Justin böyle istemişti.

Selena gülümsedi, ''Sorun değil. İnsanlar sinirlenebilir ve bunu kelimelerle ifade etmek isteyebilirler. Ben Justin'i anlıyorum, o benim erkek arkadaşım ve zaten onun zor günlerinde yanında olmalıyım değil mi? Böylece birbirimizin yaralarını sarabiliriz. Biliyor musun Gregg, ona beslediğim duygular o kadar güzel ki... O gülümsediğinde, sanki cennet önüme serilmiş gibi hissediyorum. Daha önce hiç böyle şeyler hissetmemiştim.'' İlk defa birine sevgilisine olan hislerini anlatıyordu ve birazcık utanmıştı. Ama insan aşkından utanmamalıydı ki. 

Gregg burukça gülümsedi, kahvesini bitirdi. Sevdiği kızın en yakın arkadaşına olan aşkını dinlemek ona göre değildi. Bir yandan da içinden Justin'in ebesine kayıyordu, Selena onu bu kadar güzel seviyorken o beyni münasip bir yerinde çalışan pisliğin tekiydi.

O Selena'yı hak etmiyordu. 

Elindeki bardağı masaya bırakıp ayağa kalktı, ''Kahve için teşekkürler.''

''Rica ederim. Ve asıl ben geldiğin için teşekkür ederim. Justin senin gibi bir arkadaşı olduğu için çok şanslı.'' Keşke Justin de öyle düşünseydi, diye geçirdi içinden. Ve evden çıktı.

Selena gerçekleri hak etmiyordu.

Gregg, Selena gerçeklerle acı çekeceğini bildiğinden kendi kurduğu dünyasında yaşarsa mutlu olabileceğini düşünüyordu.

Ama yanılıyordu.