Chapter 5: Cebu

7 1 0
                                    

[Luke’s POV]

Nandito na ako sa Cebu. Dumaan muna ako sa iba’t ibang tourist spots dito starting from Magellan’s cross. Mamayang 6:00 pm na lang ako pupunta kasi sabi nila nagsasara daw yung center pag 9:00 na ng gabi.

Oh no! 3 pm na baka hindi ako umabot.

Apat ang sinakyan ko hanggang umabot ng 150 pesos ang pamasahe ko. Bumaba ako noong makarating na ang sinasakyan ko sa center.

Maraming salamat, Manong!

Walang anuman.

Bumaba ako tapos dumiretso sa loob, nadatnan ko ang isang babae sa desk.

Magandang hapon!

Napatingin siya sa akin sabay ngiti.

Magandang hapon din! Bakit ka naparito?

Magpapa-confine sana ako dito. Di ba ito ang depression center na inirerekomenda ng mga top psychiatrists?

That’s a nice complement. My little center is very flattered. Yes, ito nga yun. So, may depresyon ka ba o ibang terminal disease?

Depression, diagnosed 5 days ago.

Hmm… Naiintindihan ko. Paki-fill up na lang yung form at ito na yung susi ng bahay mo.

Salamat, ano nga palang pangalan mo?

I’m Cassandra O. Nicholas but you can call me Cass.

Cebuana ka ba talaga?

No, not really. My father is from Negros Occidental but I grew up in Manila pero dito ko kasi nakita yung tinatawag nilang “HAPPINESS.” Ikaw, what’s your name?

Hi, Cass! I’m Luke Xavier D. Lim, 25 years old from Manila. Salamat nga pala uli sa pagpapatuloy sa akin dito.

Walang anuman, Luke. It’s part of the business. Tara, ituturo ko kung saan ang tirahan mo.

No one calls me Xavier.

So?

Can you call me Xavier instead?

Sure, Xavier. I’ll give you a tour.

Pumunta kami sa isang apartment-type na room. Maganda ang furnishing, parang ganito rin yung dati kong bahay.

Nandito na tayo. Feel at home! Alis na ako, marami pa akong gagawin.

Sige, see you later!

See you later, Luke! I mean Xavier.

Umalis na si Cass sa kuwarto ko at ako naman ay namahinga sa malambot na kama dito sa bago kong kuwarto.

<End of Luke's POV>

Where's HappinessTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon