Chapter 7: Strolling

5 1 0
                                    

 

[Luke’s POV]

 

Kagigising ko lang kaya naligo ako at nagbihis bago lumabas ng kuwarto ko. May mga nakasalubong din ako na pasyente dito. At ang isa dito ay bumati at nagpakilala.

 

Good morning, ikaw ba yung bago dito di ba?

Oo, good morning din.

Ako nga pala si Ervin.

Ako naman si Luke. Ervin, matagal ka na ba dito? Mga ilang taon na?

Ah, mga dalawang taon na rin ako dito.

Ano ba ang sakit mo?

Lung Cancer

Akala ko ba depression center lang ito at other related disorder?

That’s five years ago! Nag-establish na sila ng maraming recovery programs dito bukod sa depression.

Ah ganun ba! Hindi ko alam yun ah!

Pupunta ka ba sa program mamaya?

Oo, anong oras ba?

11:00 am. O, papasok na ako baka kasi may pupuntahan ka pa

Nice to meet you, Ervin.

Nice to meet you too, Luke. Kung may kailangan ka, nandito lang ako sa kabilang kuwarto.

Sige, salamat!

Bago ko nga pala makalimutan, may agahan sa opisina ni Cass, yung may-ari.

Sa opisina niya? Saan yun?

Samahan kita?

Wag na, salamat na lang. Hahanapin ko na lang.

 

Nagpatuloy lang ako sa paglalakad hanggang sa mahanap ko yung opisina niya.

 

Knock knock…. (Tok tok tok….[Effects ng pagkatok])

Pasok!

 

Pumasok na ako sa loob at nakita si Cass.

 

Good morning, Luke! I mean Xavier.

You can call me Luke.. Hindi ko naman ipinagbawal ang pagtawag sa akin ng Luke. Pangalan ko rin naman yun.

I thought you wanted to be called Xavier?

Never mind. You can call me any name you want.

Sige.. I like calling you Luke.

Okay, call me Luke.

May program nga pala for different illness lalo na sa terminal illnesses mamayang 11:00 am.

Tumingin ako sa orasan ko.

 

7:00 am pa lang.

Tara, kain tayo sa loob.

Sige!

 

Sumunod ako sa kanya sa loob ng opisina. May pagkain nga, buffet pero mukhang marami pa ang natirang ulam. Kumuha ako ng pagkain kasama si Cass.

 

Ilang taon ka na Cass?

23 turning 24 sa August 20. Ikaw?

Just turned 25 last week. Di ba alam mo naman ang story ko?

Oo nga pala! Don’t worry, I understand kaya hindi ko na uulit-ulitin yun.

 

 

<End of Luke’s POV> 

Where's HappinessTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon