Κεφάλαιο 43

724 132 1
                                    


Η Νατάσσα και η Μαρία έπιασαν από ένα μικρό από το χέρι και βγήκανε στον βρεγμένο κήπο. Τα μικρά μόλις βρέθηκαν στον κήπο, άφησαν τα χέρια και άρχισαν το κυνηγητό ανάμεσα από τα παρτέρια. Η Μαίρη γύρισε και είπε στην Νατάσσα:

"Η χθεσινή νύχτα ήταν πολύ συγκινητική. Είδες ξανά τον αδερφό σου μετά από δώδεκα ολόκληρα χρόνια. Όταν μου διηγήθηκαν την ιστορία σου δεν την πίστευα. Πάντα ήξερα οτι ήσουν ιδιαίτερος άνθρωπος. Ο χαρακτήρας σου δείχνει να έχει σμιλευτεί με δύσκολες καταστάσεις. Γι αυτό όταν έμαθα οτι ήσουν πριγκίπισσα δεν μπορούσα να το πιστέψω. Τώρα όμως, καταλαβαίνω. Χαίρομαι τόσο πολύ που είμαι φίλη σου."  Συγκινημένη και με τα μάτια βουρκωμένα η Μαίρη την αγκάλιασε σφιχτά.

"Όλα αυτά ανήκουν στο παρελθόν" είπε η Νατάσσα και έσκυψε το κεφάλι της για να μη δει η Μαίρη τη συγκίνηση, που ύγρανε τα μάτια της: "Τώρα σκέφτομαι την επιστροφή στο σπίτι μου. Έχω να δω το βασίλειο του νερού δώδεκα χρόνια. Οι τελευταίες αναμνήσεις μου από εκεί είναι τόσο έντονες ..." Η φωνή της έσπασε στην τελευταία λέξη.

Όταν ξαναβρήκε τη φωνή της, μίλησε σιγά σα να απευθυνόταν στον εαυτό της, " Η μαμά, ο μπαμπάς, ο αποχαιρετισμός ..." Κούνησε το κεφάλι της, σα να ήθελε να καθαρίσει το μυαλό της από τις στενάχωρες αναμνήσεις. "Δεν ξέρω αν είναι καλό ή κακό, το οτι θα γυρίσω, αλλά πρέπει να σταθώ κοντά στο Νικόλαο και να τον βοηθήσω να πετύχει, αυτά που ήθελε και ο πατέρας μου."



Όταν επέστρεψε στο δωμάτιο, η Κατερίνα που την περίμενε, κατάλαβε τις σκέψεις τηςβλέποντας τα μάτια τηςκαι της είπε "Θα είναι πολύ φορτισμένη η αυριανή μέρα για εσένα αλλά να σκέφτεσαι οτι πρέπει να είσαι δυνατή και οι γονείς σου αυτό θα ήθελαν.  Άλλωστε έτσι μεγάλωσες. Τώρα πια θα πάρεις τη θέση που σου ανήκει, για να ευχαριστηθούν και αυτοί από εκεί που σε βλέπουν."

"Ξέρεις Κατερίνα" της είπε η Νατάσσα συγκινημένη "για μένα ο χρόνος του βασιλείου έχει σταματήσει δώδεκα χρόνια πριν. Όταν θα φτάσω, θα περιμένω να βρω τη μητέρα μου να περιποιείται τα φυτά στον αγαπημένο της ανθόκηπο και τον πατέρα μου να χαμογελάει χαρούμενος κοιτάζοντας την. Εγώ έχω μείνει στο παρελθόν και αυτό θα πονέσει πολύ, μέχρι να διορθωθεί. Φαντάζομαι όμως, οτι θα καταφέρω να μη δείξω τίποτα στο Νικόλαο. Δεν χρειάζεται να επιβαρυνθεί με τους δικούς μου συναισθηματισμους, έχει πολύ σοβαρότερα προβλήματα να λύσει"

ΣΤΗΝ ΣΚΙΑ ΤΗΣ ΝΕΜΕΣΗΣWhere stories live. Discover now