ΣΤΗΝ ΣΚΙΑ ΤΗΣ ΝΕΜΕΣΗΣ

Κεφάλαιο 61

Ο Δημήτρης καθόταν κρυμμένος ενώ σκεφτόταν οτι ήταν πολύ  καλό που δεν είχε μείνει σε μεγαλύτερη απόσταση. Αν το είχε κάνει δε θα μπορούσε να δει που έστριψαν οι άμαξες αφού είδε κάποιους  άντρες να εξαφανίζουν τα ίχνη του δρόμου. Απο εδώ και πέρα όμως αφού οι ληστές θεωρούσαν οτι κάλυψαν τα ίχνη τους δε θα φυλάγονταν τόσο καλά και θα ήταν πιο εύκολο να τους ακολουθήσει. Γύρισε και βρήκε τους στρατιώτες του για να ακολουθήσουν την πριγκίπισσα.

Τα χρώματα της δύσης είχαν ήδη βάψει τον ουρανό, όταν έφτασαν στο σημείο που φαινόταν οτι είχαν σταματήσει πολλές άμαξες: "Ψάξτε να βρείτε ιδιαίτερα σημεία . Μοναδικά δέντρα , πέτρες βράχους. Σημεία που ξεχωρίζουν. Ψάχνουμε μια κόκκινη κορδέλα." φώναξε ο Δημήτρης.

Ο Αρης ήταν δίπλα του:"Η πριγκίπισσα είναι άφοβη. Ποια άλλη γυναίκα θα μπορούσε να κάνει αυτά που κάνει αυτή; Είναι πιο τολμηρη και από άντρα" ο θαυμασμός του ήταν έκδηλος.

Ο Δημήτρης κοίταξε το φίλο του συνοφρυωμένος: "Αυτό είναι που με φοβίζει. Το κίνητρο της τώρα δεν είναι μόνο το να βοηθήσει τον αδερφό της, αλλά θέλει να εκδικηθεί το θάνατο του Έκτορα. Η Νατάσσα είναι άνθρωπος του καθήκοντος και τώρα θεωρεί οτι αυτό είναι το καθήκον της. Φοβάμαι οτι προκειμένου να το πετύχει θα βάλει τη ζωή της σε κίνδυνο."

"Πρίγκιπα, βρήκαμε την κορδέλα και μαζί αυτό" του είπε ένας αξιωματικός απλώνοντας το χέρι του. Άφησε στα χέρια του Δημήτρη ένα σημείωμα δεμένο με την κόκκινη κορδέλα. Ο Δημήτρης το άνοιξε βιαστικά.

"Τα φορτία έχουν μεταφορτωθεί σε επιβατικές άμαξες από στρατιώτες του βασιλείου της φωτιάς. Μαζί τους ήταν και ο Λέο. Εμάς μας πάνε στα σκλαβοπάζαρα " του έγραφε η Νατάσσα. Ο Άρης βλέποντας τον Δημήτρη να χλωμιάζει τον ρώτησε: "Τι σου γράφει;" Εκείνος του έδωσε το σημείωμα.

"Καταλαβαίνεις τι σημαίνει αυτό ;" τον ρώτησε με αγωνία και χωρίς να περιμένει την απάντηση του είπε: "Αν ο Λέο τη γνωρίσει δε θα την αφήσει να του ξεφύγει αυτή τη φορά. Δεν έπρεπε να την αφήσω ποτέ να το κάνει." έπιασε το κεφάλι του με τα δύο του χέρια .

Ο Άρης του είπε: " Μην ανησυχείς η Νατάσσα είναι έξυπνη και ξέρει να κρύβεται, το έκανε μια ζωή. Μπορεί ο Λέο να μην τη δει καν. Αλλωστε αυτός δε γνωρίζει πως ήταν, όταν ήταν ντυμένη άντρας. Δε θα μπορέσει να την γνωρίσει."

Ο Δημήτρης τον κοίταξε αλλά το βλέμμα του ήταν το ίδιο ανήσυχο όπως πριν ακούσει τα λόγια του Αρη:" Υπάρχει κάτι που είναι ιδιαίτερο και μοναδικό επάνω της που αν το δει θα τη γνωρίσει αμέσως .Τα μάτια της."

Η Νατάσσα ήταν πολύ κουρασμένη. Όλοι οι υπόλοιποι ήταν στην ίδια κατάσταση και παραπατούσαν.

"Εδώ θα σταματήσουμε για σήμερα."  Ήταν ένα πλάτωμα δίπλα σε ένα ρυάκι. Απ'οτι κατάλαβε η Νατάσσα είχαν πάρει ένα δρόμο που θα τους οδηγούσε στο βασίλειο της φωτιάς.

Οι αιχμάλωτοι κάθισαν βαριά στο παγωμένο έδαφος και ο μεταλλικός ήχος των αλυσίδων ακούστηκε δυνατά μέσα στην ησυχία της νύχτας. Η Νατάσσα γύρισε στο Νίκο, έτσι έλεγαν το νεαρό οδηγό που ήταν δεμένος μαζί της, δε φαινόταν να είναι καλά, με το ζόρι σήκωνε τα πόδια του στο δρόμο.

"Είσαι καλά ;" τον ρώτησε αλλά εκείνος δεν της απάντησε. Τον είδε να έχει βάλει τα χέρια γύρω του σα να κρύωνε και τα μάτια του ήταν κλειστά. Η Νατάσσα άπλωσε το χέρι της στο μέτωπο του Νίκου. Είχε πυρετό. Η Νατάσσα φώναξε τον φρουρό. Εκείνος της έδωσε μια κουβέρτα και της είπε οτι δεν μπορεί να κάνει κάτι άλλο.

Η Νατάσσα τον σκέπασε με την κουβέρτα και είπε στον μουσάτο φρουρό να τη συνοδεύσει μέχρι το ρυάκι για να πάρει λίγο νερό. Ο φρουρός φαίνεται οτι την είχε συμπαθήσει και ετσι την άφησε. Όταν γύρισε κοντά στο Νίκο, εκείνος δεν της πέρασε τις αλυσίδες στα πόδια παρά της είπε: "Αν όμως δοκιμάσεις να το σκάσεις εγώ θα σου κόψω τα πόδια."

Η Νατάσσα έδωσε στο Νίκο να πιει λίγο νερό. Έκοψε μια λωρίδα ύφασμα από την πουκαμίσα της, την έβρεξε και του την έβαλε στο μέτωπο. Είδε το Νίκο να τρέμει από το κρύο και αφού έβγαλε το πανωφόρι της τον σκέπασε με αυτό. Όταν ξημέρωσε ο Νίκος είχε ακόμη πολύ πυρετό και η Νατάσσα δεν είχε κοιμηθεί καθόλου όλη τη νύχτα κάνοντας του κομπρέσες και το σώμα της έτρεμε από το κρύο. Ο φρουρός που όλη τη νύχτα την παρατηρούσε την πλησίασε. "Φεύγουμε της είπε αλλά ο φίλος σου απ'ότι βλέπω είναι χάλια. Μάλλον δε θα μπορέσει να ακολουθήσει. Θα πρέπει να τον αφήσουμε πίσω. Αλλά η εντολή είναι να μη μένει κανείς ζωντανός πίσω."

Τα μάτια της Νατάσσας τον κοίταξαν ικετευτικά: "Σε παρακαλώ λυπήσου τον.Τι φταίει ο ίδιος που αρρώστησε; Αφησέ τον να ζήσει, αφού είναι σε αυτή την κατασταση μπορεί και να μην επιβιώσει. Εδώ ποιος θα περάσει για να τον δει, αφού ούτε δρόμος δεν υπάρχει. Άλλωστε τον βλέπεις ότι ούτε ακούει ούτε βλέπει τίποτα. Γιατί να του πάρεις τη ζωή;  Άσε να αποφασίσουν οι θεοί γι αυτόν. Σε παρακαλώ."

Ο φρουρός είχε συγκινηθεί από την αφοσίωση που έδειχνε αυτός ο νεαρός στο φίλο του, ασε που έτσι όπως ήταν ο άρρωστος θα μπορούσε να πεθάνει από λεπτό σε λεπτό.

Όταν ξεκίνησαν άφησαν το Νίκο πίσω δεμένο και να παραμιλάει από τον πυρετό.Η Νατάσσα τον είχε σκεπάσει με το πανωφόρι της για να τον ζεστάνει.