De Maanprins

Hoofdstuk 64

'Ik ben Donna Montgomery.'

'Aangenaam. Ik ben Selena Meadows, binnenkort Selena Carlsson.'

'Ja, dat zei je vriend me. Jullie zijn zo samen een leuk stel!'

'Dank je. Hier, pas deze kleren maar even aan. Je zal het wel koud hebben!'

'Warm is het niet, maar last van koude voeten heb ik nu gelukkig niet meer! Daar ben ik nu al blij om!'

Selena lacht. 'Ja, daar hebben wij als weerwolven gelukkig nooit last van. Daar had ik nog wel last van, toen ik nog geen weerwolf was.'

Donna lacht. 'Oh, heerlijk is dat nu!'

Ze trekt eerst wat ondergoed aan, dan haar gelukkig wel past. Dan past ze een broek aan. Die is wat aan de krappe kant, maar gelukkig heeft Selena nog enkele andere broeken voor haar, en daar past er wel een van. Ook de shirtjes van Selena passen haar, ook al zijn haar borsten wat groter. Maar door het strakke shirtje heeft ze nu even geen BH nodig. En een leuk blousje maakt het dan weer helemaal af. Selena legt dan ook nog de lange haren van Donna in een staart, en ze ziet er werkelijk weer goed uit.

Selena zegt: 'Nu nog een paar schoenen, en je bent weer op en top vrouw!'

'Dank je! Dit is al meer dan genoeg!'

'Je kunt nu toch niet met blote voeten over straat! Welke maat heb je?'

'Maat 38. Heb je dan iets voor me?'

'Ik niet, maar ik zal mijn moeder wel even vragen. Die heeft maat 38. Die zal heus nog wel wat schoenen voor je hebben.'

Even later komt Selena terug met een paar sportschoenen. 'Iets beters had ze op het moment niet. Maar hier moet je eigenlijk ook niet rondlopen met normale vrouwenschoenen.'

'Dat geeft niet. Thuis loop ik normaal ook met zoiets rond. Dit is echt voldoende!'

Selena kijkt Donna een keer aan. Ze mag haar wel. Ze heeft humor en ze lijkt zich niet te storen, dat Selena eigenlijk een belangrijke weerwolf is. Nu beseft Selena ook wel, dat het een deel onwetendheid is, maar iets zegt haar, dat Donna er anders ook niet aan zou storen.

Datzelfde gevoel heeft Donna ook. Donna is alleen wat directer en zegt: 'Het zal hier nog wel erg wennen voor me zijn. Ik besef nu, dat ik niet meer naar huis kan. God weet wat ze allemaal met me gaan doen, als ze erachter komen, dat ik nu een weerwolf ben. Dus zal ik hier een nieuw leven gaan moeten beginnen. Je vriend heeft me al aangeboden, dat ik hier alles moet gaan leren over weerwolven. Dat schijnt hij belangrijk te vinden, al snap ik nog niet waarom. Maar ja, daar kom ik vanzelf achter. Maar ik zou het niet erg vinden, om hier wat meer mensen te leren kennen. En ik denk dat wij wel samen goed met elkaar kunnen opschieten.'

Selena lacht. 'Dat denk ik ook wel. En bij Atka's roedel heb ik ook nog niet zo heel veel vrienden, dus ik zou het wel prettig vinden als we samen goed kunnen opschieten. Een goede vriendin kan ik altijd wel gebruiken!'

De twee vrouwen glimlachen naar elkaar.

Dan staat Selena op en zegt: 'Maar nu moeten we echt naar buiten, want anders komen ze ons zo halen. Je weet hoe ongeduldig mannen kunnen zijn!'

Donna lacht. 'Maar al te goed! Ik mag alleen hopen, dat de mannen hier wat beter gemanierd zijn!'

'Daar mag je weinig hoop op hebben, ze kunnen zo bot en zo lomp zijn als een lomp varken, maar ze hebben wel altijd hun hart op de goede plaats zitten. Dat is soms wel leuk. En daarnaast behandelen ze je hier wel altijd als een prinses. Ze weten donders goed, dat vrouwen hier wat zeldzamer zijn.'