ACCIDENTALLY INLOVE WITH A GANGSTER [Published]

the truth

*Denver's POV

"Tss! Congrats nalang Kris! Napaka daya mo! Sabi mo walang iwanan ah? Iiwan mo na kame ganon?" Mangiyak-ngiyak na tanong ko. Oo naiyak ako. Emotional akong tao eh. "Wag ka ngang umiyak Denver! Hindi bagay eh!. Tsaka, hindi ko naman sinabing aalis na ako D.B.G ahh? Ang sabi ko lang ikakasal na kami ni jennie! Tapos pagkatapos namin magpakasal, papagudin ko lang siya sa iba't-ibang posisyon namin. Tapos-- ah-ah arayyyy namannn! Ano ba jennie!" Napatigil sa kapilyuhan si kris. Kung ano- ano ba naman ang sinasabi!

"Tss! Ikaw kase napakpilyo mo! Anong papagudin sa iba't-ibang posisyon? Ayos ka lang magkahiwalay tayo ng kwarto, gag*" sabi neto at binitawan na ang kakawang tenga ni Kris. Pulang-pula na po siya. "Corny? Bakit magkahiwalay? Tinuringan pang mag-asawa kung magkahiwalay naman ang kwarto?" Pag-aatungal ni kris.

"Hoy, Kris tumigil-tigil ka nga jan! Napakapilyo eh!" Pagtitigil ko kay kris. Baka kung saan pa makarating to eh? Mahirap na. "P-paano na ako Kris? Wala na a-akong kasamang mambwiset kay Denver?" Tanong naman ni stefan. The more na umiiyak siya. Naiiyak din ako. Mahirap mawalan ng miyembro sa inyo. Pero buti nga kasal ang dahilan kaya mawawala si kris.

"Aisshhh! Stefan babalik ako, pagkatapos lumubo ang tiyan ni jennie" kapilyuhan na naman! "Tigil-tigilan mo ako kris!" Pagbabanta ni jennie. Hindi ko alam kung ano ang meron kay jennie. Pero takot kase si Kris eh? "Aisshhh umalis na kayo! Sayang wala si Xyper" sabi ko at sinenyasan ng umalis ang dalawang ito sa harapan ko. "Sige byeee!!" Sigaw ni jennie. Pero si kris? Ayun, taga-buhat ng bag ni jennie.

*Cia's POV

"Oyy, Cia? Aalis muna ako ha? 2 months lang naman? Kailangan na kase ako ni mommy sa company niya sa L.A, alagaan mo anv sarili mo ok?. Kumain ka sa tamang oras.!" Pagbibilin ni Kier. Maiiwanan na naman ako? Bakit ganon? Kung kailan ko kailangan ng karamay nawawala sila? Bakit ang unfair nila?

I nodded. I don't want to talk to Kier. Hindi dahil, galit ako. Baka kase maiyak na naman ako? "Wala ka bang sasabihin?" Kier ask. He grabbed my chin to look at him. Nakatungo kase ako. Oo na mahina na ako? Eh kase naman! Madami na silang umaalis. Si mama, si papa, at si kuya magkakasama na sila kung nasaan man sila ngayon. Si clyde na, nasa states. Si kris na ikakasal na. At si kier na aalis na din. WALA NA TALAGA AKONG KARAMAY NGAYON!!

"Pasalubong ko!" Pabirong sabi ko at sinuntok ang dibdib niya. "Pasalubong agad? Eh ano bang gusto mo?" Tanong niya. Sa totoo lang wala akong alam na ipapasalubong niya. Baka kase umatras kapag may sabihin ako.

Nginitian ko lang siya at niyakap. Mami-miss ko siya ng sobra. Wala nang manenermon sakin araw-araw. "Wala? Basta, umuwi ka kaagad ha? Aasahan ko yan! Pag hindi ka umuwi dito pagkatapos within 2 months kakalimutan kita!" Pagbabanta ko. Alam ko namang uuwi agad siya. "Tss! Oo na! Sige na! Aalis na ako!" Pagpapaalam niya. Andito na kase ang sundo niya.

~~~~~

I just here sittung at the bench sa park. Wala naman akong alam na pupuntahan. Pinapanood ko lang ang maraming batang nagalalaro sa harapan ko. Naaalala ko naman nung mga times na naglalaro kami ni kuya. Habulan dito, habulan doon. Tapos itutulak niya yung swing para lang umandar. Hindi ko kase abot eh? -_- tapos kapag nadapa ako tinatawanan niya muna ako bago niya ako tulungan. Bata pa lang kami close na kami ni kuya. Bata pa lang din kase kami, nawala na sila mama at papa dahil sa car accident. Yun lang ang alam ko.

Naramdaman ko nalang bigla na, naiyak na pala ako? Sobrang hina ko. Nakakailang iyak na din ako simuka kahapon yung tungkol nga kay kris diba? Tapos hanggang ngayon umalis kase si kier diba? Kahit ganon ka-arte yung lalaking yun nakakamiss din yun.

"Sa dinami-dami ng lugar kung saan ka iiyak, sa harapan pa ng mga cute na bata?" I look back to see who is this guy. "Tss! Saan pa ba pwede? Dito lang naman malapit ang bahay ko!" Malditang tanong ko. Si denver lang naman yun eh? "Oh? Punasan mo yang luha mo!" Sabi neto sabay abot sakin ng puting panyo.

"Salamat" sagot ko. At sabay tingin sa malayo. "Bakit nga ba naandito ka mag-isa? Bakit wala kang kasama?" Tanong niya. Alam niyo yung tipong ang ganda na ng atmosphere tapos bigla siyang magsasalita. "Paki mo ba?" Tanong ko. Pero hindi pa rin ako nakatingin sa kanya. "May paki ako, kase akin kana!" Ayos lang ba siya? Timang na siya? Namumula na ako! Wag sana niya mahalata.!

Tumayo na ako para umalis, but he grabbed my wrist and he pulled me back to seat beside him. "Ito naman, niloloko lang kita!" Sabi neto at tumahimik agad. "Eh ikaw? Bakit naandito ka? May inaantay ka ba?" Out of nowhere naitanong ko yan. "Wala naman? Boring lang talaga?" Sagot naman niya agad.

I breath heavily bago ko itanong ang dapat kong itanong. "Ahmm? Denver? Diba kilala mo si Kris?" Tanong ko "Oo? Bakit? Wala ka nang pag-asa don? Ikakasal na yun!" Sagot niya agad niya. Wala na talaga. Walaaaa naaaaa!!!

"Grabe? Daming sinabi? Itatanong ko lang kung hinatid na sakanila yung drum set niya?" Pagpapalusot ko. Kung meron lang awardings ng best pretender of this year. Siguro panalo na ako! "Ahh yun ba? Oo nakarating na." Walang emosyong sabi neto. This is not the right time to ask another question.

Gagawin ko ba talaga ang mission ko? Paano kung masaktan ko lang siya? Or kung hindi mag-work? Edi sayang lang?

"May gusto ka sa kanya no?" Bigla nalang bumalik sa realidad ang isip ko. How did he know?

I nodded. Halata na kase. Alangan namang mag sinungaling pa ako diba? Mahirap na. "Sabi na nga ba eh? Pero bakit? Anong dahilan?" Sunod-sunod na tanong niya. "Ewan? Siguro? Hindi siya gangster? Mabait kase?" Yan lang ang nasabi ko. Totoo naman diba? Mabait siya?

"Uhhh.. Masakit nga lang, kase ikakasal na siya. Buti nga tanggap agad nila eh? Arrange marriage lang kase yun?" Now i know. Na hindi pala talaga kusang-loob lumuhod si kris kay jennie.

I smile. Ayoko na talaga magsalita. Nasasaktan lang ako. "Ayos ka lang?" Tanong niya. "Ahmm oo? Siguro? Bakit?" Tanong ko ulit. Masyado na ba akong madaldal?

"Wala naman. Ahmm uuwi na ako salamat sa--naranasan mo na bang pagsisihan ang pagkakamaling hindi naman talaga ikaw ang gumawa? Naranasan mo na bang mawalan ng kaibigan dahil sa maling balita?. Naranasan mo na bang pagtaksilan ka ng pinakaginagalang mo, para lang sa pang-sariling kaligayahan?" Nanahimik nalang ako bigla nang biglang sinabi nya lahat yan. Tila ba may mali sa kanya ngayon.

Wala na akong nagawa. The next thing i knew is niyakap ko na siya. "Hindi ko naranasan lahat yan. Pero kaya kong makinig kung ano talaga ang nangyari? I can be your friend.?" I Said then, i smile at him. Ramdam ko na naiyak na siya kanina.

Bakit ganito ang nararamdaman ko?. Hindi ba dapat galit? Pero bakit ganito? Paranf may mali? Tila ba sinasabi ng isip ko na mabait at hindi talaga siya ang pumatay kay kuya? Pero paano nalang kung palabas niya lang lahat to? Paano kung lahat to nasa plano niya lang?. Hindi ko na alam ang gagawin ko? Naguguluhan na ako!