"Buray lütfen yapma benim için! "
Beni dinlemedi ve hışımla çıktı. Ve ardından hıçkıra hıçkıra ağlayan bir ben bıraktı. Ayağa kalktım kapıya koşup dışarı çıktım. Motora binmişti ve gitmişti. Taksi durdurdum. Fakat taksi durmadan arkamdan biri burnuma bez tuttu. Ve benim tek hatırladığım şey taksinin durmadan gitmesiydi.
:') :') :') :') :')
Başım çatlıyordu. Göz kapaklarım açılmak istemiyordu .Kendimi zorladım Yavaş yavaş açılan gözlerim aciyordu. Burnuma toprak kokusu geliyordu sadece. Yağmurdan sonra gelen o koku varya o işte. Elimde bir baskı vardı sanki biri elimi tutuyordu.
"Azra?"
Tanıdık sesle gözümü yumdum.
"Ben nerdeyim? "
Gülümseyerek bana baktı.
"Bunu söyleyemem. "
Gözlerimi kapattım korkarak Buray'a herseyi anlatmıştim. Fakat Murat'ın ağına düşmüştüm.
"Buray nerde?"
Yüzünde psikopatca bir gülümseme oluştu.
"Büyük ihtimalle hastane de ."
"Ne!!"
"Beni ona götür lütfen!"
"Yalvarıyorum nolur! "
"Hayır. "
Elini yanağıma getirdi.
"Artık benimsin. "
Gözlerim doldu ve yaptığım sadece ağlamak oldu.
Burdan kurtulacaktim. Evet bunu yapacaktim.
Başarabilirdim.
:') :') :') :') :')
Bölümü geç attığımın farkındayım. Fakat affedin çünkü bu hafta pek iyi hissetmiyordum kendimi :')
Hadi Allah'a emanet olun
:')
