Falling Star

Chapter 1 (First Encounter)

I met a guy who is a star. How did I met this guy? – It's not that long, Nag bakasyon kami ng family ko sa province namin sa Isabela. Sa pangatlong gabi namin doon ay sinumpong ako ng pag sleepwalk ko when I woke up, I was already outside of our house. I try to open the door but it was locked "Gaano na ba akong katagal na nandito sa labas?" tanong ko sa sarili ko. Kinapa ko yung bulsa ko para hanapin ko yung cellphone ko but, 'dang' wala akong cellphone na dala. I try to knock but still, they can't hear me.
No choice, I will spend the night outside our house I stay in the garden at nilatag ko yung pinang-takip sa mga gamit doon. I lay down and look at the sky "Buti pa yung langit may kasama ng moon madami pang kasama na star. Pahingi naman ng kasama diyan oh." I giggle ang dami ko talagang kalokohan pero umaasa ako na sana may makasama ako ngayon na nag-iisa ako.

I fall asleep. And few moments later bigla akong nasilaw kaya nagising ako "Umaga na ba?" tanong ko.
I look around but it's still night so I look up at the sky at may nakita akong isang maliwanag na bagay na pabagsak sa akin. Hindi ako makagalaw sa kinauupuan ko I don't know kung matatakot ba ako o mamangha sa nakikita ko. I try to move but, I really can't. "What the heck is happening to me?" nung lalo pang lumiwanag ay napapikit na lang ako "Oh no mamatay na ata ako,hindi pwede to wala pa akong first kiss. MOMMY!! Ayoko pang mamatay masyado pa 'kong maganda" May biglang bumagsak sa akin dahilan para mapahiga ako.
"Patay na ba ako?" kinapa ko ang aking katawan at kinurot ko ang aking pisngi.
"Ay jusko salamat at buhay pa ako, muntikan ng mabawasan ng maganda sa mundo." Napatingin ako sa may paanan ko "Hala! May bangkay" hinawakan ko yung leeg niya "Bangkay nga. Hala! Hala! Hala! Shemay anong gagawin ko." Tumayo ako at naghanap ng makakalikot para mapunta sa iba ang atensyon ko.
Biglang nanlamig yung likuran ko "AHHHHHHHHH!" sigaw ko at agad kong dinampot yung bilao na nakita ko. "AHHH LAYUAN MO KONG MULTO KA" Hindi ko pa rin tinigil ang paghampas sa kanya ng bilao. Hinawakan niya yung bilao "You're already dead please leave me alone."  hinawakan niya yung kamay ko at nilagay niya sa chest niya. And I feel a heartbeat. I look in his eyes and by his gaze I feel assurance that everything will gonna be totally fine.

"Alien ka ba?" he gave me a weird look
"Magsalita ka naman. Do you speak Tagalog?" Still, he didn't speak.
"English?"
"Arabic?"
"French?"
"Chinese, Japanese, Korean?" he smiled.
"You look good when you smile." I smile at him and he looks away.

"Grabe siya oh. Dedma lang?"
He smiles again.
I poke his face "Are you real?"
And he grabs my hand and made a serious face at dahan-dahang lumapit yung kamay niya papunta sa mukha ko.

I want to shove him off but then again, my body gets stiff parang may kakaiba sa kanya bakit ako nagkakaganito.

Parang tumigil ang pag-ikot ng mundo ng naramdaman ko na dumikit sa noo ko ang kaniyang daliri pero ng may pinakita siya sa aking dahon nawala lahat ng pinag-iisip ko kanina. Sige ako na, ako na ang malaking assumera.

"Hahaha, thank you" at dahil masyadong awkward ang datingan namin tinanong ko ulit siya.

"May pangalan ka ba? Anong pangalan mo?" Wala pa din siyang response
"Are you mute, deaf or something?" No response kahit tango lang wala. 
"May injury ka ba?" inangat ko yung kamay niya at inikot-ikot ko "Masakit ba?"
"Eh, yung ulo mo okay lang ba? Ang taas ng pinagbaksakan mo baka mamaya may nauntog o na injured na part ng katawan mo." Kinapa ko yung ulo niya. Wala naman na damage sa ulo niya pero malamang yung utak nito meron.

"Let's see a doctor, okay?" nag wave siya ng kamay niya. At pinatong niya sa kanyang dibdib ang dalawang kamay niya at he makes an "okay" hand gesture.

"So, you're okay" I sigh "thank goodness, you're fine"
"Bakit kasi hindi mo ako sinasagot kanina" he grins at me dayum why he's so cute?
"Stop it. Tigilan mo ako. Hindi mo ko madadaan sa pa-cute mo." Sisipain ko na'to. Kung kailan pinipigilan mas lalo pang ginagawa.
"Stop it, I'm serious." Tumango-tango siya habang nakangiti ng nakakaloko.
"So, what to do?"
"Do you have a name?" he looks away.
"Kapag hindi ka nagsabi ng pangalan mo bibigyan kita ng pangalan sa pagbilang ko ng taltlo."
"Isa, Dalawa, Tatlo. Cardo" he looks at me at nanlaki ang mata niya.
He makes a cross sign with his hands.
"Peng, Jillian, Gian, Kris, Jan, Bryan? Ahhhhh~ hindi ka ba talaga magsasalita?" at wala man lang siyang reaksyon sa mga binigay kong pangalan.
"Ice, Ice ang pangalan mo mahilig kang mang torture, napaka cold mo bagay na tao bagay sayo yung pangalang Ice." Tumango siya at ngumiti
"Sadist Ice" lumingon siya sa akin.
"Krim, nga pala ang pangalan ko"
"So, Ice ganito dahil ayaw mong magsalita so just give me a nod para kunwari ay nagkakaintindihan tayo, okay?" he shook his head.
"Ah, oo nagkakainitindihan pala ang dapat ang sinabi ko. Okay Okay" he gives me a thumb up.
"So where are you from?"
"Moon?" he shook his head
"Outer space?" did the same
"Another planet?" still no
"Heaven?" and finally he nods at me.
"So, you're here kasi nanghihingi ako ng kasama" I said jokingly. And he nods again.
"Really? So, guardian angel na kita ngayon?" nag kibit-balikat lang siya.
"You'll stay with me and protect me?" he pouts and gives me a nod.
"Anak, Krim?" narinig ko yung boses ni papa.
"Papa nandito ako sa garden" paglingon ko ay wala na si Ice sa kinauupuan niya ang tanging naiwan lamang doon ay isang kuwadradong metal na bagay.
Nasaan kaya si Ice?
Bakit bigla siyang nawala?
Ilan lang yan sa katanungan na tumatakbo sa aking isipan.