"Ne Maje te gishtave"

Kapitulli 1 & 2.

Kapitulli 1.
“Cohu Vittotria. Ka nje bote atje jashte. Nuk munnd ti kalosh ditet e tua te rinise duke ndejtur ne kete dhome pa ajer. Kembet i ke fal Zotit. Mjafton vetem te vraposh  45 minutaa ne dite.”
Vittoria: mbarove Rosy? Duke me dhene keshilla si nje personal trainer. Dje kam arritur ne shpi ne oren 4:39 minuta. Jam tejmase e lodhur.
Rosy: ti nuk mund te kalosh pjesen tende te jetes duke punuar si PR neper diskoteka. Ke mbaruar nje shkolle profesionale pse nuk mendon te hapesh dicka tenden? Ti e di dhe vet qe fisi jone ska nje mendim te mire per ty vetem na puna qe ben. Ti e di mentalitetin shqiptar. Me vjen turp sa her me pyesin.
Vittoria: Ma, eshte e thjesht. Jam 21 vjec nuk duhet te japesh shpjegime atyre per mua. Flas vet. Edhe ata svijn kurre te mua. Fundja ata jane ne shqiperi. Nuk shohin cbehet ktu.
Rosy: mendoj se do te bente mire disa dite ne shqiperi. Keshtu mesohesh cdo te thote te jetosh atje. Me gjyshen tende.
Vittoria: ndersa une mendoj se do te bente mire te pije me shpesh kamomil. Qetesohu vajze. Eja te puth tani. (Mmmm maa mban ere bebeje) ❤ te dua shume.
Rosy: mjaft u talle, une me ere arome pune ti thua bebe. Haha. Hajt cohu tani se te kam pergatit panecakes. Te pakten nje dite te shtune ta kalojme bashke.
Vittoria: erdha ma, me prit sa te bej dushin.
“Shpejto, nderkohe po shkoj posht dikush po i bie Skype per te folur”. Tha Rosy.

Kapitulli 2.
“Hej, Hana, ca beni si jeni? Me fal qe stu pergjigjs shpejt por isha lart ne dhomat e tjera.”. – degjohej zeri i lart i Rosyt nderkohe qe fliste me te motren ne skype.
Hana: hej zemer mire ti? Mos u shqeteso nuk pritem shume. Si jeni? Gjithmone vetem je ne shpi ku jane te tjeret?
Rosy: epo une sjam e vogel te kem frike moter. Hahaa. Gjithesi jo sjam vetem eshte Vittoria siper. Po ben dushin. Mendoj se tashme ka mbaruar. Ti cben? Paske vajt per vizit nga mami? Si eshte ajo?
Hana: bej shaka. Po ktu erdha sonte. Erdha ne fajt sepse kohet e fundit mami ska qen mire. Po me siguri e ka nga diabeti. Kemi pas shume festa dhe ka ngrene shume torta. Haha. (Shaka).
Rosy; mos u tallni ju lutem. Kujdesuni per ate dhe ajo per veten. Ti e di qe vetem ajo dhe ti me keni mbetur. Ti e di qe jemi dhe goxha larg nuk mund ta perballoj gjithmone rrugen biletat udhetimin, ne pune nuk me japin leje. .
Hana: e di moter e di, por ti e di qe Xhoi im shoq eshte shume xheloz dhe une kam nje familje. Per te ardhur ktu ti e di qe duhet ti marr leje atij. Jo me per te qendruar sa te behet mire nena.
Rosy: cfare do te thuash me kete?
Hana; dua te them qe duhet te flasesh njeher me Vitton’ dhe t vij ajo te kujdeset per nenen. Fundja ajo nuk ka nje pune kushedi se cfare.
Rosy; shiko, pune apo jo e vlejshme per ju ajo mbetet puna e saj. Gjithesi une do ta bisedoj njeher me te. Dhe do mundohem ta bind nese situata eshte kaq kritike.
Hana: jo jo nuk eshte kritike, thjesht do ishe mire qe mos te qendronte vetem ne shtepi mami kupton?
Rosy; po zemer mese miri. Po ajo ku eshte?
Hana: esht na dhoma e saj une dola ketej sepse ti e di qe ajo sdo. Sdo me lejonte kurre te kerkoja ndihem tuaj. Do tja dali vet gjithmone.
Rosy; kuptova. Mire zemer, mos te filloj dhe mami te dyshoj pse ri menjane shko dhe degjohemi prap. Me lajmero per  cdo gje dhe do te kthej pergjigje. Mi bej shume te fala.

Camera u mbyll.