Crashed on an island

Tree

(In het vorige hoofdstuk.)
————————————————————————————————————————————————————————————Toen hoorden we een harde gil en een schot uit de cockpit komen. Ik keek noa verward maar ook bang aan en ze keek even bang zo terug. Toen hoorden we nog een gil en een klap.
En toen begon het vliegtuig enorm te schudden en te kraken. En de lichten van het vliegtuig begonnen te knipperen .
—————————————————————————————————————————————————————————————
Ik greep de stoelleuningen vast en kneep er zo hard in als ik kon.
Ik hoorde dat de cockpit werd opengedaan en zeg er 2 gewapende mannen uitkomen.
Ze begonnen ineens overal en nergens heen te schieten en ik hoorde mensen schreeuwen.
Ik sprong snel mijn stoel uit en kroop achter de stoel voor me. En zo wacht ik af.
Ik hoorde mensen gillen. Pijn kreten, huilende kinderen en vooral ook schreeuwende mensen.
Ik heb me nog nooit zo bang gevoeld. Dit kon toch niet waar zijn. Zulke dingen gebeuren toch alleen maar in films.
Ik stapte een stukje opzij zodat ik kon zien wat er overal gebeurde. Maar dat was niet zo slim. Want er schoot een kogel door mijn kuit heen.
Ik klapte in elkaar van de pijn en viel achterover. Onder tussen knalde ik ook nog met mijn hoofd tegen de stoel aan.
Ik klemde mijn kaken op elkaar om het niet uit te schreeuwen van de pijn. Maar dat mislukte ook al want ik beet keihard op mijn tong.
Ik hield het niet meer en schreeuwde het uit van de pijn.

Ik hoorde nog een paar schoten en hoorde het alarm van het vliegtuig afgaan
Toen voelde ik ineens een koude bries en kwam er achter dat de nood deur van het vliegtuig geopend was.
Ik zal de 2 criminelen de piloten (waarschijnlijk dood) naar buiten gooien . En sprongen toen ook naar buiten .
De deur ging met een klap dich
En de meeste mensen slaakte een diepe zucht van opluchting.
Ik natuurlijk ook. Ik pakte de leuning vast en probeerde voorzichtig te staan.
Ik leunde op mijn goeie voet en pakte de leuning vast.
Ik leunde voorzichtig op mijn gewonde voet.
Op een paar vreselijke pijnsteken na lukte het aardig tot dat het alarm van het vliegtuig af ging.
Ik schrok en liet perongelijk  de leuning van de stoel los. Ik bleef redelijk staan tot het vliegtuig weer begon te schudden.
Ik zakte kijk hard door mijn voet heen . Ik slaakte een haarde gil  en Noa kwam snel aangerend.
Ze vroeg het ging. Ik zei natuurlijk dat het wel ging. Maar vanbinnen ging ik dood van de pijn.
Ik ging zitten op mijn stoel en scheurde een stukje van mijn vest af en wikkelde dat om mij gewonde been.

20 meter boven de grond. Neerstortings gevaar.

19 meter boven de grond. Neerstortings gevaar.

18 meter boven de grond. Neerstortings gevaar.

17 meter bo.......

Ik hoorde mensen schreeuwen naar elkaar en de kleine kinderen begonnen te gillen.
Toen drong het bij mij ook door.
We gaan neerstorten, we gaan dood. Dit was het dit is het einde van mijn leven.
Ik keek noa aan, en die dacht waarschijnlijk precies het zelfde.
We gaven elkaar nog een knuffel en pakt elkaars hand vast.

5 meter boven de grond.
4 meter boven de grond.
3 meter boven de grond.
2 meter boven de grond

Dit was het dan dacht ik bij mezelf. Ik ga eraan.
En toen raakte het vliegtuig de grond

Sorry voor dit korte hoofdstukje,
Maar ik hoop morgen weer een nieuwe af te hebben😊

15-jan-2018

584 woorden❤️