9.bölüm

89.5K 4.7K 331
                                    

Bakışlarımı etrafta gezdirirken Doruk'un henüz okula gelmediğini gördüm.

Boşuna mı telaşlanmıştım yani?

Özlem'in yanına doğru ilerlerken bir yandanda dilime takılan şarkıyı mırıldanıyordum.

Özlem beni farketmeyip belirli bir noktaya kötü bakışlarını yolluyordu. Onun baktığı noktaya bakınca Ulaş'ı gördüm.

"Anlaşılan birileri dalmış yine."

Bakışlarını bana çevirip hemen ardından tekrar Ulaş'a baktı.

"Şu çocuğa uyuz oluyorum."

"Ulaş'a mı? Neden?"

"O da tıpkı arkadaşı gibi ego düşkünü."

Tamam kabul etmeyilim ki Doruk egosuna düşkün biriydi ama Ulaş..o öyle biri değildi.

"Yanılıyorsun."

"Sen nerden biliyorsun ki yanıldığımı?"

Çünkü siz izin vermediğiniz için ven sizden gizli Ulaş'la konuşuyordum.
Sırf Doruk'un arkadaşı diye ona haksızlık yapmayın.

Tabiki de bunları söylemeyecektim.

"Benimki sadece bir tahmin."

"Yanlış bir tahmin."

"Herneyse. Bil bakalım dün gece ne oldu?"

"Hmm bi düşünelim bakalım. Gece ne olmuş olabilir? Hırsız falan mı girdi evinize."

"Of Özlem. Hayır tabiki."

"Söyle işte ne oldu?"

"Doruk..biz birlikte uyuduk."

"Ha? Ne? Nasıl?"

"Dün gece bi uyandım, baktım yanımda Doruk var."

"Eve nasıl girmiş?"

"Pencereden."

"Oha ekşına bak."

"Sakın Efe'ye söyleme. Olay çıkmasını istemiyorum."

"Tamam söylemem."

Başımı sağ tarafa çevirince Efe'nin bize doğru geldiğini gördüm.
İyi insan lafının üstüne gelirmiş derler ya hani. Ya da iti an çomağı hazırla mı demeliyim? Hayır hayır, kesinlikle birincisi geçerli Efe için.

Kolunu omzuma koyup konuşmaya başladı.

"Bilin bakalım yine hangi kız bana hayran kaldı?"

"Hayran kalmak? Sana?"

Özlem'in dalga geçmesiyle Efe bozulsa da belli etmeden komuşmaya devam etti.

"Karşı sınıftaki siyah uzun saçlı kız var ya işte o."

"Nasıl hayran bıraktın kendine?"

"Kendiliğinden oldu güzelim. Hiçbir çaba sarfetmedim."

"Adı ne kızın?"

"Hmm şey onu henüz bilmiyorum."

"Ahaha yuh daha kızın adını bilmiyorsun."

"Adına ne gerek var ki? Kız taş gibi."

"Baksana Efe, bence sen kıza hayran kalmışsın."

"Ben mi? Ha-hayır."

"Ya ya tabi."

"Herneyse kapatın şu konuyu.Sınıfa gidelim artık."

Oturduğum yerden kalkıp binaya doğru ilerlerken Doruk'un bahçe kapısından içeri girdiğini gördüm.

Seni Unuttuğumu HatırlamıyorumHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin