4 CİNAYET /1 ŞARKI / KORKULAR

okul = ölüm

Sule'ye göre okul okul değil tam bir işkence yeriydi.

Çok bunalmıştı Sule. Her şey üstüne üstüne geliyordu.
Almila, Nevra, Işıl yine bir planın peşindeydi. Şu klasik çantanın dağıtılması, kalemlerin kırılması,kitapların yırtılması,üzerine içecek dökülmesi, en ufak bir hatada sınıfın içinde alay edilmesi... Bunlar çok basit şeyler oluyordu.

Nevra ;kısa boylu, kilolu, kıvırcık saçlı bir kızdı.
Almila;uzun boylu, astım hastası,erkek saçlı bir kızdı.
Işıl;uzun boylu, uzun saçlı, hatta okulun en güzel kızıydı.

SULE öğle arasında sınıfa girmişti. Yine kitabı defteri yerdeydi. Bunları yapmaktan sıkılmamışlardı. SULE bu defa olanlara sessiz kalmayacaktı ALMİLA'nın astım cihazını kırıp pencereden aşşağı fırlatmıştı.

Öğle arası bitmişti. Sınıfa giren serseriler ilk defa böyle bi durumla karşılaşıyorlardı. Herkes birbirine bakıp gülüyordu. Pek fazla da umursamamıştılar. SULE hiç bozuntuya vermiyordu. Almila fenalaşmaya başladı. Kimse onunla ilgilenmedi. Çünkü kötünün iyi günde kötü gündede dostu olmaz.

Git gide fenalaşıyordu. Astım cihazını bulmadan hiç bir şey ona yardımcı olamazdı. Almila revire kaldırıldı. Sonuçta koskoca zengin züppelerin babalarının parasıyla geçinen bi okuldu. Revir dediğime bakmayın koskoca bir hastane gibiydi.

Almila nın ilacından burada bulunuyordu. Çabucak ilacı verdiler. Biraz daha geç kalınsaydı iş işten geçmiş olacaktı.

SULE, Almila'yı sevdiğinden değil planları için onun ölmesini istemiyordu. Çünkü herkesin onun şekerinden tatmasını istiyordu.

Şekerler tatlı şeylerdi. Ama fazla yenildiği zaman çürükler oluyordu.