When The Moon And Blood Collide

Vol.1 Ch.6 - Transfer Students

"Ahhhhhh~ !" pawisang pawisan ako at ang lakas nang kabog nang dibdib ko. Nanaginip na naman ako. Hindi na ako tinantanan ng panaginip na iyon.

Mahuhulog daw ako, tapos biglang isinigaw ni Laurence ang pangalan ko. Tapos sa isang iglap ay nasalo niya na ako.

Nayakap ko na lamang ang mga tuhod ko at saka ako tahimik na umiyak. Bakit ? Bakit si Laurence ?

Simula nung kaarawan ko. Araw-araw ko na iyong napapanaginipan.

Blood 6 - Transfer Students

You might be a vampire if...

* Sunlight/bright light in general hurts your eyes (but you can go out in it, even so)...

"Eulesse anak ?" si Mama. Her face were so worried. "Nanaginip ka na naman ba ?" tumabi na siya sa akin.

"Mama~ . . ." i hugged her tightly. "Mama~ . . .mama~ . . ."

"Ssshh~ baby it's okay. Andito na si Mama." she patted my head. "Wag ka na muna kayang pumasok ngayon ?"

"Ihmn~ "napailing na lang ako. Ngayon ang unang araw namin sa school after Christmas Vacation.

"Kung ganon ay mag-ayos ka na. Nandiyan na sa baba si Steeven. Sinusundo ka na."

"O-oh sige po."

Sa kanila na ulit tumutuloy si Steeven. Nakabalik na daw kasi ang mga magulang niya. Ewan ko ba, haaaay~ . . .

"Napanaginipan mo na naman ba iyon ?" - Steeven.

Nakasakay na kami ngayon sa kotse niya at papunta na sa School.

"O-oo~ . . ." i looked down. Ewan ko ba, naiiyak na naman ako.

"Mahal mo pa rin ba siya ?"

Bigla ang pag-angat ng ulo ko, tiningnan ko siya. Alam ko, mali to. Hindi niya gugustuhin kung malalaman niyang mahal ko pa din si Laurence.

Oo, si Laurence ang ex ko. Na minahal ko ng buong-buo. Siya pa rin pala. Naiinis ako. Bakit ba hindi ko pa din siya makalimutan ? Nakakainis !

Muntik na akong mapasungaba sa dashboard ng biglang magpreno si Steeven.

"Wag ka ng umiyak !"

Iyak ? Pinunasan ko ang luha ko. Hindi ko pala namalayan na umiiyak na ako.

"Tss~ "

"S-sorry~ " i look down again as i bite my lower lip.

"Para saan ?"

Alam ko galit siya. Halata sa tono ng boses niya.

"P-para sa- . . ." *sob-sob*

"Para sa ano ? Para ipamukha sa akin na si Laurence pa rin ?"

"No ! No it's not !"

"Akala ko ba mahal mo ako ?"

"Oo mahal kita !"

"Pero mas mahal mo iyong lalaking iyon !"

"Hindi ! Hindi iyon !" tinakpan ko na nang mga kamay ko ang mukha ko at humagulgol ng iyak. "Hindi iyon-iyon~ . . ."

"Ssshh~ "niyakap niya na ako at pinayapa. "Pasensiya na. Mahal na mahal lang talaga kita."

Omoo na lang ako, pero tuloy pa din naman ako sa pag-iyak.

Buti na lang at hindi pa kami late ng makarating sa classroom. Oo boyfriend ko na si Steeven. Pero hindi naman kami magkatabi sa upuan. Kaya ayon, habang siya nasa may unahan, ako naman, andito sa may likuran.