Jimin sessizce ağlayarak dizindeki bedenin yıpranmış ama rengini değiştirmekten bıkmadıgı siyah saçları okşadı.
Yoongi kedi gibi mırıldanıp kafasını Jimin'in bacaklarına yavaşça sürttü.
Jimin siyah saçlının bu haline gülümserken ağaca yasladığı bedenini eğip Yoongi'nin dudaklarına küçük bir öpücük bıraktıktan sonra fısıldadı.
"Uyuyup dinlenmelisin Min Yoongi, sen uyanınca evimize gideriz."
Yoongi gözlerini kapatıp Jimin'in elini tuttuktan sonra mırıldandı "Emredersiniz Park Jimin."
Birkaç saniye durup söylendi. "ve bana öyle seslenme Min Yoongi nedir be!!"
Jimin gülüp siyah saçlının yüzünü okşadıktan sonra "pekala babacık, bu nasıl oldu?"
Yoongi gülüp "kesinlikle mükemmel oldu kedicik." Jimin çantasından defteri çıkartıp yazmaya devam etti.
Birbirlerinin elinde can vermeye başlarken gülümsemeye başladılar birbirlerine ölümü hissettirirken Jimin'in elmas göz yaşları bir bir o'nun omzunu buldu, o kaya gibi sert bir o kadarda yumuşak elleri Jimin'in yanaklarındaki yaşları sildi.
Birlikte olmaya çalışırlarken bogulduklarını hissetmediler Jimin ona sarıldı, o Jimin'e.
Oysa tek istedikleri şey birbirlerine ait olmaktı.
