The badboy and the goodgirl

1- First meeting

Lotte pov.

'We zijn er bijna' hoor ik mijn moeder zeggen, of ja, ik kan het amper verstaan door de harde muziek die door mijn koptelefoon dreunt. Ik maak een "uhu" geluid en probeer rustig te blijven, maar als we de campus op rijden valt mijn mond bijna open. Allemaal knappe boys, zonder shirt, allemaal gebruinde lichamen door de brandende zon op hun huid, kleedjes waar verschillende tieners op liggen, muziek overal en er is zo veel vreugde, het is het paradijs...

Niet dus. Dit is wat ik me voorstelde, hoe ik zou willen dat het was, het leek zo perfect in mijn fantasieën maar mijn fantasieën vallen in duigen. Het is een groot gebouw met een mega groene tuin vol bloeiende bloemen, toch nog iets moois, alleen... Het regent, en niet zo'n beetje ook niet. Niemand is buiten, geen jongens zonder shirt, geen gebruinde lichamen, geen vreugde, niks. Ik zucht en doe mijn koptelefoon af als ik merk dat mijn ouders tegen me praten. 'Sorry wat?' Vraag ik snel. Ze zuchten beide. 'We zijn er, zullen we je helpen met je spullen?' Vraagt mijn moeder met een liefdevolle stem. Ik wil haar niet verdrietig maken maar ik wil echt niet dat ze mee naar binnen gaan. 'Nee dankje, het zijn maar 2 koffers, ik red het makkelijk en anders moeten jullie ook door de regen, dat wil ik jullie besparen' zeg ik met een lieve glimlach. De teleurstelling is in mijn moeders ogen af te lezen, mijn vader kijkt alleen maar trots. Ik glimlach lief 'hee met kerst kom ik toch weer even naar huis? En met oud en nieuw' zeg ik en ze glimlachen naar me. 'Nou dan, dan moet ik maar gaan..' Zeg ik. Ik zie dat mijn moeder het moeilijk heeft en ik buig naar voren en geef haar een kus op haar wang. 'Tot snel' zeg ik lief, we hadden thuis al echt afscheid genomen omdat we wisten dat het hier moeilijker zou zijn. 'Tot snel, we gaan veel bellen en skype he lieverd' zegt mijn moeder en mijn vader stemt met haar in. Ik knik ook instemmend en glimlach voor de laatste keer. Ik stap en voel de regen meteen al op me neer storten. Ik loop naar de achterbak en haal mijn 2 zware koffers eruit. Ik zet ze een voor een neer en rol ze dan achter me aan mee naar binnen. De regen drupt van mijn haar op de grond, maar ik vind het wel fijn, de mensen die mij zometeen gaan zien denk ik niet want ik kan mijn mascara op mijn lippen proeven, dat zegt al genoeg. Ik giechel er zachtjes om en loop naar een grote poort, dit is de grootste ingang dus ik denk dat ik hier naar binnen moet. Ik duw de zware deur open en rol mijn koffers mee naar binnen. Eenmaal binnen zucht ik diep en kijkt zoekent rond naar een receptie. Na even zoeken heb ik het gevonden en vraag ik om mijn sleutel en de plattegrond en nog wat meer spullen zoals het school uniform niet echt zo'n uniform wat je elke dag moet dragen ofso, ik bedoel gewoon zo'n shirt met het logo van je school erop) , gymkleding, boeken pakket enzovoorts. Okay die boeken zijn zwaar. 'Kan ik hier even iets laten staan, ik kan het niet allemaal in een keer dragen' zeg ik beschamend de vrouw achter de balie knikt en ik bedank haar. Ik laat de doos waar mijn boekenpakket inzit even staan en rol mijn twee koffers achter me aan. Ik zucht nog dieper als ik geen lift zie. Had ik mijn ouders toch maar mee genomen om te helpen. Ik zucht diep en probeer beide koffers vast te pakken en naar boven te slepen. Ik slaap op de vijfde verdieping dus dat word nog wat. Trap voor trap slenter ik naar boven en als ik eindelijk voor mijn kamer sta zucht ik opgelucht. 'Eindelijk' mompel ik in mezelf. "v5k2" staat er op de deur, wat waarschijnlijk staat voor verdieping vijf, kamer twee. Ik open de deur en word aangevallen door een onaangenamen rook lucht. Ik kuch en smijt mijn koffers de kamer in. 'What the fack?' Hoor ik vanuit de kamer. Ik kijk geschrokken om me heen en zie een jongen met zwart haar, bruine ogen met daarboven lange donkere wimpers, een zwarte skinny en ohmygod... Hij heeft géén shirt aan, hello? Sixpackkkkkk. Ik kijk bewonderend naar zijn tatoeages tot ik uit mijn gedachten word geschud. 'Ben je klaar met staren? Staren is onbeleefd babe' grinnikt hij. Ik kijk beschamend naar beneden. Hij duwt zijn sigaret uit en loopt naar me toe. Hij duwt mijn kin omhoog zodat ik hem wel aan móét kijken. 'Ik ben Zayn' fluistert hij en een onaangename lucht hangt om hem heen. 'Ik ben Lotte' zeg ik. Hij grijnst en laat me los. 'Wauw de eerste keer dat ik je zie en ik maak je nu al nat' grinnikt hij. Ik rol met mijn ogen. 'Grapig, zayn' zeg ik en ik wring mijn haar uit, dan schrik ik op. Ik ren de kamer uit. 'Het was maar een grapje?' Roept hij me na, maar ik ging niet weg voor hem, mijn spullen stonden nog beneden. Weer vijf trappen naar beneden. Gelukkig staan ze er nog. Ik bedank de vrouw en pak de doos op, crap die is echt zwaar. En alweer, vijf trappen op, ik ga veel afvallen hier jezus. Ik kom boven aan maar besef dat ik geen sleutel mee had genomen. Weer zucht ik, wat een dag. Ik bonk op de deur en het duurt even voor hij open doet. 'Waar ging je heen' mompelt hij. 'Kon je me nu al niet meer missen?' zeg ik plagend. Hij grinnikt. 'Ik was mijn boeken pakket vergeten' zeg ik dan. Hij knikt begrijpelijk en gaat op een stoel zitten, met een been aan elke kant, damn sexy. Ik kijk rond in de kamer. 'Mmm jij hebt jou kant al gekozen zo te zien' mompel ik als een hoop rommel op een bed zie liggen' hij knikt trots. 'Fijn' zeg ik sarcastisch en ik kijk naar het andere bed. Ik zie een kast staan en mijn mond valt bijna open. 'Zeg me niet wat we samen één kast moeten delen' zeg ik met angst in mijn stem. Een grinnik verlaat zijn mond. 'Nee hoor prinses, dit is jou kast en die van mij staat naast de badkamer, die we helaas voor jou, wél moeten delen' zegt hij met een grijnsje. Ik zucht een beetje opgelucht. 'Als er een slot op zit vind ik het oké' mompel ik. Hij grijnst 'en wat als er nou geen slot op zit, ben je bang dat ik je begluur terwijl je staat te douchen?' Grapt hij. 'En alweer, erg, erg grappig, Zayn' zeg ik en ik rol met mijn ogen. 'Come on, een beetje vrolijker, de komende jaren zit je aan me vast' grinnikt hij. Ik zucht en begin mijn koffer uit te pakken, het staart me niks aan dat hij zo zit te kijken. 'Staren is onbeleefd babe' imiteer ik hem. Hij grinnikt. 'Zo praat ik echt niet' grinnikt hij. Als ik één koffer leeg heb schuif ik die onder mijn bed. Ik pak de andere erbij en kijk even vluchtig of Zayn nog kijkt, en ja hoor. Ik zucht en pak twijfelend mijn lingerie uit mijn tas ik leg het netjes in mijn kast en zie Zayn grijnzend kijken. Ik rol met mijn ogen en leg alle setjes in mijn kast. 'Je hebt erg, erg veel leuke setjes' zegt hij grijnzend. 'Ja, leuk he, wil je er ook een? Met een leuk printje misschien' zucht ik. Hij grijnst 'opzich zou ik dat wel willen' grinnikt hij. Ik rol met mijn ogen en zet mijn schoenen onder in de kast. 'Hoeveel schoenen heb je wel niet' zegt hij verbaasd. Ik grinnik. 'Het zijn maar 7 paar, voor elke dag van de week een ander paar' grinnik ik. Hij trekt één wenkbrauw op en ik rol met mijn ogen. 'Weet je al wat de kantine indeling is?' Vraagt hij, ik frons mijn wenkbrauwen. 'Kantine indeling? Die stond niet op de kaart...' Hij grinnikt. 'Nee, ongeschreven regels, kijk' zegt hij en hij rommelt in een la waar hij een kaart of zoiets uit haalt. 'Hier zitten wij, de populaire mensen' zegt hij terwijl hij naar een tafel wijst, ik rol met mijn ogen, ik had altijd al een hekel aan die mensen. 'Hier zitten de nerds, hier de punkers, de sporters, de hippies en tot slot de 'normale-mensen-die-met-iedereen-bevriend-zijn-en-niet-weten-bij-welke-groep-ze-het-beste-horen' ik grinnik om de laatste groep, daar zal ik waarschijnlijk bij horen. 'Je kunt wel bij ons zitten in de pauze, als je wilt' zegt Zayn. Mijn hart slaat een slag over, wat. Ik. Bij de populairen mensen? No way.

Eerste hoofdstuk, slecht einde maar ik moest echt stoppen :')

Niet alle hoofdstukken gaan zo lang zijn maar ik probeer ze zo lang mogelijk te maken, hope you enjoyed :)