Katilin Hikayesi

Kavga

Yatak odama yavaşça ilerlerken elimde ki bıçağı sıkıca kavramıştım kendimi kontrol ettim korkuyormuyum ? Diye,hayır korkmuyordum bu ilk değildi son'da olmayacaktı fakat içerde biri olup olmadığına kesin bir sonuç getiremedim bunu içeriye girdiğimde öğrenecektim...

Kapının kolunu çevirdim açıp içeriye göz attım hiç kimse yoktu sanırım dışardan gelmişti rahatlayarak odamdan çıkmamla birinin üzerime çullanması bir oldu suratıma yumruk atarken elimde ki bıçağı düşürdüğümü farkettim var güçle üzerimden ittim ve ayağa kalktım bıçağa doğru yönelirken çelme taktı düştüm tekrar üzerime gelirken suratına bir tekme attım sersemledi doğrulup sağlam bir yumruk attım düşecek gibi olduysada düşmedi ve müthiş bir tekme yedim masanın üstüne düştükten sonra aklıma yetimhanede yaşadığım bir diyalog geldi...

-sen bir aptalsın bryan

-beyaz çocuk bugün dayağını yememiş sanırım

-sen bir yüz karasısın bryan

-nolur vurmayın

-küçük bryan yardım mı istiyor ?

Öfkemi boğazıma düğümledim var gücümle kalkıp kitaplığa sakladığım levyeyi aldım nefesini tam arkamda hissediyordum ki tekrar boğazımı kavradı ancak bu kez işe yaramayacaktı levyenin ucuyla karnına bir darbe indirdim o acıyla geriye çekilirken ben bütün gücümle levyeyi kafasına geçirdim beyninden fışkıran kan yüzüme kadar ulaşmıştı peki ya ben ne durumdaydım ? Duramıyordum öldüğünü bildiğim halde kafasına levyeyle vurmaya devam ediyor her defasında beynini eziyordum benim yoluma çıkmayacaktın seni orospu çocuğu ! Bir an duraksadım kendime gelir gibi oldum gidip ışığı açıp kim olduğunu çıkarmak istedim salonun uç tarafına yürürken bacaklarım titriyordu elimde ki kan etrafa bulaşmasın diye ışığı dirseğimle açtım ve gördüğüm manzara karşısında dehşete düştüm bu bir kadındı beyni dağılmış bir vaziyette kanlar içinde salonun tam ortasında yatıyordu peki neden bir kadın ? Sanırım savaş başlıyor.