Artık ev ahalinde tereddütler endişeler başlamıştı.Annemin zaman zaman ağlamalarını duyuyordum.Sanki bitkisel hayatta gibiydim artık.Etrafımda olanları duyuyorum görüyorum ama hiçbir tepki vermeden sürekli yatağıma gidiyordum.Her saat her dakika yatağımdan çıkmıyordum.Yavaştan saçlarım bile dökülmeye başlamıştı.Babam ilerleyen günlerin birinde beni aldı seni bir yere götüreceğim dedi iyileşeceksin dedi.Yolculuğun sonunda garip bir mahalleye bir o kadar da tuhaf bir eve geldik.Uzun zamandan sonra duygusuz olan benliğim bir duygu tatmıştı.Huzursuzluk.Ruhum daralıyordu sanki...Evden içeri adım atar atmaz bir köşeye koştum.3 sn bakakaldım.Hemen biri beni içeri aldı daha sonra hoca dediği adamın yanına getirdi.Ne olduğunu anlamaya calışıyordum.Hoca birşeyler soruyodu istemsizce cevap veriyodum.Ne olduğunun farkında değildim.Babama akşam bu çocuğu göklere çıkartıcaz dediğini duydum.İrkildim.Birkaç birşey babamla konuştuktan sonra yavaş yavaş kapıya doğru giderken o adamın o köşede secde ettiğini gördüm.Hoca babama dönüp "Yardımcım babasını o köşede kaybetmişti galiba senin oğlun direk oraya yönelince oğlunun birşey gördüğünü zannedip babasına dua etme ihtiyacı doğdu" dedi.Daha sonra eve geldik ve ben tekrar yatağıma geri döndüm..O günün akşamı olanlar hayatım için dönüm noktası oldu..Kalmak ya da ölmek...
