Biz olamayız NAMJOON...

nasıl geldim??

Gözlerimi açtım ama nerdeyim ben burası kimin evi burası kimin yatağı !! Burası Türkiye değil iyice nerdeyim ben. Son hatırladığım uçakla Kore'ye geliyordum. Tabii Kore Kore'deyim ama kimin evinde ve kimin yatağında? Bavulum burda kıyafetlerim hepsi yerli yerinde param filan demmekkki beni kaçırmamışlar.eee bunun ne olduğunu öğrenmenin tek yolu var evi arayacağım odadan çıktım. Sanırım ev 2 katlı evet evet 2 katlı ben üst kattayim. Yavaşça merdivenlerden indim ışıklar kapalıydı ürktüm ama başka çarem de yoktu . Işıkların yeni buldum ve hemen hepsini açtım.butun odalara baktım ama çoğu odada ödüller BTS eşyaları ve oyuncaklar vardı.kesin bir fanın evindeydim . Bir kaç kez seslendim ama kimse yoktu . Bende çaresizce salondaki koltukda beklemeye başladım giden illaki geri gelirdi. Bu arada Korece dersi almıştım 1 yıl boyunca ve güzel konuşabiliyorum.

     Bundan önce noldu mu? Bende fazla hatırlamıyorum ama biz Türkiye'de zengin bir aile filan değiliz.ben babama çok  düşkün bir insandim.ne yalan soyliyim annemden biraz daha çok severdim onu . Ama o gün o günü asla unutmayacağım.daha doğrusu unutamayacağım. Ben eve 20.30 21.00 civarı döndüm ve babam çok sinirliydi. Birden bana çıkışmaya başladı.neden bu kadar geç geldiğimi o***bu luk yaptığımı sokaklarda arandığımı söyledi. Bu benim o kadar ağırıma gittiki birden gözüm karardı ve babama bağırmaya başladım.

-"s-sen ne hakla bana o-o***bu dersin ha ne hakla !!!"
-"babanım ben senin gerizekalı bütün hakkım haram olsun sana ben seni okutuyorum sanıyorum zor güçle çalışıp su İstanbul'da 10.000 lirayla sizi geçindirmeye-
-"kes baba kes sen hala kızını dinlemeden bu iftirayı atiyosan bırak okutma beni yeter bıktım senden de bu dünyadan da yeterrrrrrr!!!!!!!!"
-"kızım b-ben-
-"pardon siz kimsiniz de benim gibi bir o***bu ile konusuyosunuz!"
-"YETER ARTIK KES SESİNİ VE ODANA GİT!"
-"GİTMEZSEM NOLUR ARANIYORUM YA BENN!!!"
  Tam babam üzerime doğru gelirken annem önüne atladı ve babam onu yitti.annemin başı masanın kenarına çarptı ve annem birden oracıkta ölüverdi. Hemen ambulansı ve polisi aradım ama nafile annem ölmüştü.ambulans gelince annemin üstünü beyaz bir örtü ile örttüler.babam zaten dona kalmıştı ve onu polis alıp götürdü.2 gün sonra annemin cenazesini defnettim. Ve babamın biriktirdiği 500.000 TL yi ve babamın son maaşını da alıp bütün esyalarimi bavuluma doldurdum.ona zerre birşey bırakmayı düşünmüyordum.ev benim üstümeydi ve evide mühürlettim.nede olsa o evde yaşanmışlıklar vardı. Annemin bana canım Melisa'mm diye seslenişi doğum günlerim,ramazan sevinçleri,bayram mutlulukları hepsi mazide kaldı artık hepsi de canımı yakıyor.hemen Kore dilini de bildiğim için Kore ye giden ilk uçağa bindim. Eğer bu şehirde dursaydim hem babama öfkem artacaktı hemde o şehirde annemle çok anim vardı. Bu şehir bundan sonra benim çok zoruma gidecekti. Peki uçaktan sonrası nolmustu.ben hıçkırıklara boğulmuş bir şekilde bunları düşünerek ağlarken kapı sesini duymadım.iceri bir adam girmiş ve ağlayarak beni izliyor.sanirim sesli konusuyordum ve o olanları duymuştu fakat Türkçe konuştuğum için anlamamisti.ben onu farkedince o kadar şaşırdım ki bir anlık bayılma gibi bir durum yaşadım çünkü bu kişi namjoon du.BTS in lideri ünlü bir idol uyandığımda başımda duruyordu . Bana Korece iyi olup olmadığımı sordu bende evet anlamında başımı salladım.bende ona buraya nasıl geldiğimi sordum. Meğer ben yolda yürürken ağlamaktan bayilmisim.beni gören NAMJOON hemen kucaklayıp eve getirmiş bundan diğer üyelerin haberi yokmuş.ve bunu bilmedikleri için dans provasına gitmek zorundaymis. Beni yalnız bıraktığı için binlerce kez özür diledi tabi ben hala şoktayım.hemen mahcup olarak bavulumuda alıp gitmek istedim ama beni bırakmaycağını bir hafta birlikte kalmak zorunda olduğumuzu söyledi. Neden diye sorduğumda beni doktora götürmüş ve doktor bir hafta yalnız kalmamalı demiş. Ona çok mahcup oldum ama bir yandan da için içimi kemiriyor hayallerime bile sığmayan adam karşımda ve bana öyle yakın ve sıcak davranıyordu ki ona bakmaktan kendimi alamadım misafir odasına geçtim ve sabaha kadar derin düşüncelere daldım...