Cesur bir sinirle gider. Aradan 4 ay geçer. Karne haftasına 1 hafta vardır. Handeyle Cesur bu zamanda yüz yüze bile gelmemiştir. Hande kimseye de bir şey anlatmamıştır. Hande bir ara tek başına
tenefüste kantine gitmiştir. Cesur da ordadır.
Cesur:
-Nasıl gidiyor Tolgayla mutlu musun?
Hande:
-Çook.
Cesur Handenin kolundan tutar.
Cesur:
-Değilsin Hande. Mutlu falan değilsin. Herkesi kandırabilirsin ama beni asla. Sakladığın bir şey var biliyorum. Ne güzel yürütüyorduk ilişkiyi.
Hande:
-Seni sevmediğimi anladım!!!
Cesur:
-Tolgayı çok seviyorsun sanki. Bana baktığın gibi bakmıyorsun ki Tolgaya sevesin.
Hande her şeyi söylemeye karar verir. O sırada kızları görür. Vazgeçer.
Hande:
-Seni sevmiyorum. Bunu almayan kalın kafana gerizekalı beynine sok!!!
Karne günü...
Hande sabah düşünmüştür. Madem kızların hayatı mahvolcak o zaman ayrı eve çıkarız demiştir kendi kendine. Çıkışta kızları da alır eve gelir. Babası evde yoktur.
Hande:
-Babam evde mi??
Ayşe Hanım:
-Yok.
