1.Bölüm:Sabah Gelen Telefon

127 9 7
                                    

           
LİNA'NIN AĞZINDAN

Sabah telefonumun çalmasıyla uyandım

daha doğrusu uyandırıldım.Çünkü

çocukluktan beri her zaman ablası gibi

davrandığım Begüm arıyordu.Uyandığımda

dikkatimi çeken ilk şey saatin daha yeni altı

olduğu değil de,rüzgarla sallanan ağaçların

dallarının evimize sürtünmesi ile ortaya

çıkan sesti.İçimden "En iyisi Begüm'ü daha

fazla bekletmeyeyim."diye geçirdikten sonra

telefona cevap verdim."Alooo,Begüm n'oldu

tatlım,bişey yok ya..."Birkaç saniyelik

sessizlikten sonra cevap verdi:"Sana yalan

söylememeye söz vermiştim hatırladın mı"

diye sordu ağlamaklı bir sesle."Evet"diye

sabırsızlıkla cevapladım bu soruyu."O

zaman yalan yoksa...hiç iyi değilim." diyerek

hüngür hüngür ağlamaya başladı.Bir

yandan"N'oldu kızım,cevap versene bak

atlar otobüse gelirim." diye Begüm'e laf

yetiştirmeye çalışıyor, diğer yandan da

gardırobumun üzerinden aldığım valizimin

içine eşyalarımı kelimenin tam anlamıyla

tıkmaya çalışıyordum."Dur Lina,dur."dedi

bir anda.Ben de emrettiği üzere

durdum.Anlatmaya başladı:"Sana birkaç kez

annemle babamın tartıştıklarını ve

beraberken mutlu olamadıklarını

anlatmıştım.Sen de bunların bana normal

olduğunu,karı ile koca arasındaki böyle

ufak anlaşmazlıkların evliliğin tadı tuzu

olduğunu söylemiştin.Bense bu

tartışmaların ufak olmadığını söylediğimde

annemle babamın birbirlerine küçük jestler

yapmalarını sağlamamı söylemiştin

bana.Bilirsin senin dediklerini yaparım.Ama

işte olmayınca olmuyor Lina.Şimdi de

boşanmaya karar verdiler."dedi.Ben bir

anlık şoku atlattıktan sonra onu

sakinleştirmek için rahatlatıcı olduğunu

düşündüğüm konuşmalarıma başladım:"Sen

bana onların birlikteyken mutlu

olamadıklarını söylememiş miydin"diye ona

can alıcı bir soru yönelttim.O da kafası

karışmış bir şekilde "Eveeet"diye yanıtladı

bu soruyu."Eee kızım işte senin buna

üzüleceğine sevinmen gerekir.Beraberken

mutlu olamıyorlarken niye ayrıyken mutlu

olamasınlar ki"diye sordum. "Hımm...

Bilmem ki" dedikten sonra sesinin daha iyi

çıkmaya başladığını fark ettim.O da

anlamıştı annesiyle babasının bu kararı

vermekte haklı olduğunu."Şey Lina sanırım

uyumaya ihtiyacım var,telefonu kapasam

sana kabalık olmaz ya"diye sormasını

beklediğim soruyu sordu bana.Ben de

hemen lafı uzatmadan "Tabiki Begümcüm,

ben seni kırar mıyım hiç.Sen rahat rahat

uyu,ne zaman iyi olursan o zaman arar,içini

boşaltırsın.Tamam mı tatlım"dedim.Daha

sonra da birbirimize 'iyi gündüzler'

dileyerek ergen sevgililer gibi telefonu aynı

anda kapamayı başardık.(Yes be,bunu da

başardık.)

Bölüm Sonu:)😝
Devamı gelecek(umarım)...

KÜSTAHHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin