Lina'nın Ağzından
Aras'ın yaptığı bu saçma planı nasıl
bulduğumu sorması beni rahatsız etse de
sanki bana zarar vermeyeceğini ,
veremeyeceğini içimdeki ses fısıldıyordu
bana. Belki de onun içinde bir masumluk
olduğuna inanmak istiyordum."Peki ama
neden?" diye sorsam da cevap yoktu. Belki
de vardı ama onu söyleyecek cesaret yoktu
bende. Aras yavaşça yüzüme doğru eğildi.
"Lina beni hatırla." derken adeta yalvarsa
da benim biricik (!) zihnim onunla ilgili en
ufak şeyi dahi hatırlamıyordu. Yüzü sanki
birisiyle boğuşmuş gibi terle kaplanmıştı...
Bu haliyle o kadar masum, o kadar çaresiz
gözüküyordu ki... Ben de sanki hatırlamış
gibi yapmaya karar verdim."Evet,seni
hatırladım." derken her ne kadar soğuktan
ve korkudan sesim titrese de bana
inanmasını ve beni serbest bırakmasını
beklemekten başka yapabileceğim daha iyi
bir şey maalesef ki yoktu.Bu son sözlerim
üzerine rahatlamış bir insanın ifadesini
takınarak döndü bana: "Sonunda."Ayağa
kalkıp yavaşça hareket etmeye
niyetlenmişken kolumdan tutarak "Burda
yaşananlar aramızda kalsın. Lütfen."diyerek
son bir kez daha beni korkuttu. Ya da ben
bunun artık son olmasını diliyordum.
Aras'ın Ağzından
Lina'yı oraya çağırırken ne amaçladığım
hakkında en ufak bir fikrim dahi olmasa da
ondan istediğim tek bir şey vardı:. Beni
hatırlaması. Evet, biliyorum belki bu benim
sandığım kadar önemli de olmayabilirdi,
belki de ben büyütüyordum ama bundan
1-2 yıl öncesine kadar hiç hatırlanmamış ve
farkında olunmamış birisi olarak bunu
beklemem gayet normaldi bana göre. Tam
ben pes edeceğim sırada (ki eskiden hep pes
ederdim) Lina'nın beni hatırladığını
söylemesi bir doktorun son anda hastasına
elektroşok yapıp onu hayata döndürmesi ile
eşdeğerdi benim için. Çünkü o sessiz ama iyi
bir kız diye bildiğimiz kızlardan olmayı
başarmıştı. Ama eskiden. Zira sanki onda
artık bir şeyler değişmişti. Sanki her an
birilerinden bir kötülük bekler gibi bir hali
vardı. Belki de intikam hırsıydı onu bu hale
getiren. Ama sebebi ne olursa olsun
karşımdaki o iyi kalpli kız yoktu artık.
Bir daha geri dönmemek üzere terketmişti
sanki Lina'nın bedenini... Küstah bir kıza
dönüşmüş olsa da o güzel yüzü, kötülüğünü
perdeliyordu. Belli ki o da kendinin neye
dönüştüğünün farkında değildi. Kötü olanın
ben olduğumu düşünmesi her geçen gün
umudumun biraz daha azalmasına sebep
oluyordu. Her ne kadar ben de iyi olmasam
da ben tamamen kötülüğun kollarına
bırakmamıştım kendimi. İnsanların beni
kendilerinden uzak tutmalarıyla karanlık
tarafı da olan bir iyiye dönüşüyordum gün
geçtikçe.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KÜSTAH
Novela JuvenilLina...Yaptıklarıyla yapmayı düşündükleri arasında büyük farklar olanlardandı o.Yapmayı düşündükleri bir kediciğin düşünceleri kadar masumsa,yaptıkları da KÖTÜ bir üvey anneninkiler kadar acımasızcaydı.Çünkü o KÜSTAH'tı.
