Κεφάλαιο 7ο
Δεν είχε ξημερώσει ακόμα για τα καλά και η ώρα ήταν γύρω στις πεντέμιση. Ο Harry ήταν ξαπλωμένος ανάσκελα, με το ένα του χέρι να αγκαλιάζει την Janet, η οποία είχε κουλουριαστεί δίπλα του ακουμπώντας το κεφάλι της στο στήθος του.Το κινητό του τηλέφωνο άρχισε να δονείται στην τσέπη του τζιν τουεπίμονα κάνοντάς τον να ξυπνήσει. Άνοιξε τα νυσταγμένα μάτια του και σήκωσε ελαφρά το κεφάλι ψάχνοντας με σφιγμένο βλέμμα το τζιν,που τελικά ήταν πεσμένο στο πάτωμα δίπλα του.Ανασηκώθηκε και έσκυψε σιγά προς τα κάτω, για να μην ξυπνήσει την Janet. Άρπαξε με τα δάχτυλά του το τζιν και το έσυρε αρκετά κοντά του, πιάνοντάς το τελικά στα χέρια και βγάζοντας το κινητό από την πίσω τσέπη.«Ναι…» είπε με ακόμα πιο βραχνή φωνή, μιας και ήταν μόλις από ύπνο.«Έμαθα για τη νίκη σου… Μπράβο, ήσουν καταπληκτικός στη δουλειά σου. Ήξερα πως μπορούσα να βασιστώ επάνω σου.»«Και με ξύπνησες για να μου πεις αυτό;»«Σε ενοχλώ; Πού είσαι; Γιατί, από ό,τι έμαθα, το τζιπάκι σου δεν εντοπίστηκε στους ανατολικούς δρόμους ακόμα.»«Αυτό δεν είναι δική σου δουλειά.»«Ααα, κατάλαβα, πώς είναι η Janet? Δώσε της τα χαιρετίσματά μου,πως και έτσι αποφάσισες να ξεδώσεις λίγο;»«Με κουράζεις απίστευτα.»«Και η καλεσμένη σου; Δεν είναι κρίμα να περιμένει τόσες ώρες μονάχη της στο σπίτι σου;»
Ο Harry έκλεισε το ακουστικό και το απενεργοποίησε τελείως.Έπεσε ξανά στο κρεβάτι ξεφυσώντας κουρασμένα. Η Janet κουνήθηκε στη θέση της αγκαλιάζοντάς τον.«Ποιος ήταν;»Ο Harry της έριξε ένα λοξό βλέμμα και χαμογέλασε χαϊδεύοντας απαλά τα μαύρα της μαλλιά.«Πρέπει να φύγω!»Με αυτήν του τη δήλωση σηκώθηκε από το κρεβάτι και βάλθηκε να ντύνεται. Η Janet ανασήκωσε λίγο το κορμί της στηρίζοντας το κεφάλι της στο χέρι της.«Έμαθα πως έχεις μια νέα φίλη.»Σταμάτησε απότομα και γύρισε το κεφάλι του προς την πλευρά της. Ξεφύσηξε για άλλη μια φορά και αποκρίθηκε:«Πολλά πράγματα μαθαίνονται τελευταία για εμένα και δεν μ’αρέσει.»«Είναι όμορφη;»«Μην αρχίζεις και εσύ τώρα.»«Τι; Χαχα… κάνατε κάτι;»« Όχι, και δεν πρόκειται.»«Γιατί; Κοίτα, με κολακεύει απίστευτα που είμαι η μόνη που δέχεσαι να πας, αλλά ξέρεις, θα ήταν ωραίο να δοκίμαζες λίγο φρέσκο κρέας…ξέρεις μωρέ, να ανοίξουν λίγο οι ορίζοντές σου.»Ο Harry γέλασε δυνατά. Η Janet έβρισκε πάντα ένα μοναδικό τρόπο να τον κάνει να γελάει έστω και για λίγο, πράγμα πολύ δύσκολο για τη σφιγμένη προσωπικότητά του. Ο Harry φόρεσε τη μπλούζα του και έσκυψε πάνω από το κεφάλι της Janet αναζητώντας ένα τελευταίο παθιασμένο φιλί.«Να προσέχεις,» είπε καθώς το νεαρό παλικάρι έκλεινε την πόρτα του δωματίου της πίσω του.Κατέβηκε ήρεμα τη σκάλα και είδε την γυναίκα που τον υποδέχτηκε πιο πριν να κάθεται σε μια πολυθρόνα και να πίνει τσάι. Όταν τον είδε αναπήδησε από τη θέση της και αρπάζοντας το παλτό του έτρεξε δίπλα του να τον βοηθήσει να το φορέσει.«Φαίνεσαι ξεκούραστος τώρα.»«Είμαι, ευχαριστώ. Πόσα χρωστάω;»«Τίποτα για σήμερα... άλλη φορά, παλικάρι μου. Κερνάει το μαγαζί.»Ο Harry χαμογέλασε και βγάζοντας 100 λίρες τις έβαλε μέσα στον κορσέ της γυναίκας.«Δεν είμαι τζαμπατζής,» είπε χαμογελώντας και έφυγε.Η γυναίκα χαμογέλασε καθώς τον κοίταζε που έφευγε. Στον δρόμο του γυρισμού ο Harry οδηγούσε αρκετά ήρεμα.Οι πληγές του δεν πονούσαν πια. Ο δρόμος ήταν άδειος.Βγήκε από το αμάξι και βγάζοντας τα κλειδιά του σπιτιού ξεκλείδωσε και μπήκε μέσα. Η τηλεόραση ήταν αναμμένη και έπαιζε παιδικά. ΗEmily ήταν κουλουριασμένη στον καναπέ και τυλιγμένη με μια απλή καφέ κουβέρτα. Τα ζουμερά χείλη της ήταν μισάνοιχτα.Ο Harry έριξε τα κλειδιά στο τραπεζάκι κάνοντας θόρυβο, με αποτέλεσμα η Emily να ξυπνήσει τρομαγμένη. Μόλις τον είδε σηκώθηκε παραπατώντας ζαλισμένα.«Πού… πού ήσουν όλη μέρα;»Ο Harry δεν έκανε τον κόπο να απαντήσει βγάζοντας σιωπηλά το παλτό του. Η Emily πρόσεξε τις γάζες τυλιγμένες στα χέρια του.«Τι έπαθες; Τι είναι αυτά;»Έτρεξε κοντά του πιάνοντας το χέρι του μέσα στην παλάμη της.Ο Harry γύρισε και την κοίταξε απορημένος και αμέσως τράβηξε το χέρι του. Κάθισε στον καναπέ και έγειρε το σώμα του προς τα πίσω. ΗEmily έμεινε όρθια. Ο απότομος τρόπος του της την έδινε στα νεύρα.Για να του το ανταποδώσει, στάθηκε μπροστά του κρύβοντάς του τη θέα της τηλεόρασης. Ο Harry γύρισε το κεφάλι του προς τα αριστερά για να δει, όμως η Emily έκανε το ίδιο. Έπειτα ξεφυσώντας έγειρε το κεφάλι του προς τα δεξιά και η Emily έκανε πάλι το ίδιο. Ο Harry ξανά έγειρε το κεφάλι του προς τα αριστερά και η Emily θυμώνοντας ακόμα περισσότερο, του άρπαξε το τηλεχειριστήριο από τα χέρια και την έκλεισε. Ο Harry την κοίταξε αδιάφορα.«Δεν θα σε αφήσω ήσυχο μέχρι να μου πεις.»«Δώστο μου.»«Όχι, αν δεν μου πεις...»«Δώστο μου.»«Όχι.»Ο Harry σηκώθηκε ατάραχος και έσκυψε προς τα πάνω της για να πιάσει το τηλεχειριστήριο, αυτή όμως για να τον προκαλέσει το έβαλε μέσα στο στήθος της. Ο Harry έσφιξε τα χείλη του και κοίταξε το στήθος της.«Πόσο χρονών είσαι;»«Αρκετά μεγάλη για να ξέρω τι μου γίνεται.»«Δεν σου φαίνεται.»«Θέλεις να το πάρεις; Έλα, πάρτο... αν είσαι τόσο γενναίος ώστε να παίρνεις αθώες ψυχές, βάζω στοίχημα πως αυτό εδώ δεν είναι τίποτα.»Ο Harry χαμογέλασε και την έπιασε από την μέση τραβώντας την απότομα πάνω του. Τα δάχτυλα του χάιδεψαν το μάγουλό της και η μύτητου τρίφτηκε απαλά στη δικιά της. Η Emily χαμογέλασε, τσιτώνοντας περισσότερο το στήθος της πάνω του.
