Κεφάλαιο 48ο
«Είσαι και εσύ ψυχολογικά διαταραγμένο άτομο, έτσι δεν είναι;»«Τι εννοείς;»«Είσαι ερωτευμένη με έναν ψυχρό δολοφόνο, έχεις σκοτώσει δυοφορές για αυτόν. Αυτό δεν σε κάνει νορμάλ άτομο! Συν του ότι κάνειςπαρέα και μαζί μου εδώ και βδομάδες πίσω από την πλάτη του Harry.»Η Emily δεν απάντησε, το μόνο που έκανε ήταν να σηκωθεί και ναανοίξει την πόρτα δείχνοντάς του την έξοδο. Ο Allister σηκώθηκε απότο δερμάτινο καναπέ και προχώρησε προς την ανοιχτή πόρτα.«Προσβλήθηκες; Δεν σε είδα να προσβάλλεσαι όταν σε φιλούσαχθες τη νύχτα,» αποκρίθηκε ο Allister χαμογελώντας και τραβώνταςτην από το χέρι πάνω του.«Άφησέ με!» αποκρίθηκε η Emily σπρώχνοντάς τον από πάνω της,όταν τα χείλη του κόλλησαν σαν βδέλλα πάνω στα δικά της.Οι παλάμες του αγκάλιασαν τα στήθη της, καθώς της χάρισε γλυκάφιλιά στο λαιμό.«Σε, σε παρακαλώ…»«Απόψε το βράδυ! Έλα να με βρεις! Ξέρεις πολύ καλά πού θα είμαι,θα σε περιμένω!» αποκρίθηκε ο Allister, τραβώντας απότομα το κορμίτου από πάνω της και διακόπτοντας το ερωτικό παιχνίδι τους.Χαμογέλασε πονηρά και κλείνοντάς της το μάτι βγήκε από τηνπόρτα, κλείνοντάς την πίσω του. Η Emily στάθηκε παγωμένη στημέση του δωματίου, δίχως να κουνιέται. Της ήταν αρκετά δύσκολο νακαταλάβει τι γινόταν μέσα στο μυαλό και την καρδιά της. Από εκείνο τοβράδυ έρωτα που έζησε με τον Harry, όλα πάγωσαν ξαφνικά. Όχι ότι καιπριν δεν ήταν, αλλά τουλάχιστον πριν μάλωναν κάπως. Τώρα…Τώρα με το ζόρι της απαντούσε στις ερωτήσεις της και αυτό γιαασήμαντα θέματα. Αν τύχαινε να τον ρωτήσει για κάτι σοβαρό, ούτελόγος να την μιλήσει.Και ο Allister… Μπορεί να ήταν τρελός, ένας μανιακός ψυχάκιας, μααυτές τις βδομάδες μοναξιάς της ήταν εκεί, δίπλα της… Για την ακρίβεια,όταν μιλούσαν ήταν πολύ ζεστός, γλυκός και πάντα προσπαθούσε νατην πλησιάσει, πράγμα που πολλές φορές κατάφερνε. Η ίδια θα έπαιρνεόρκο πως, άμα δεν ήταν ο Harry, θα τα παρατούσε όλα και θα έφευγε μετον Allister. Όταν, όμως, είσαι τρελά ερωτευμένη και αγαπάς τον άλλον,δεν πα να σου φέρεται σαν σκουπίδι, εσύ εκεί θα μείνεις, δίπλα του, νατον περιμένεις.Πόσο, όμως, ακόμα μπορούσε να περιμένει; Μια ολόκληρη ζωή στηνάρνηση του μοναδικού άνδρα που αγάπησε ποτέ της; Όχι, δεν θα τοάντεχε αυτό.«Αυτό είναι. Θα πάω και κανείς δεν θα με σταματήσει!» σκέφτηκε ηEmily θυμωμένη.Δίχως να χάσει χρόνο έτρεξε στο δωμάτιό της και άρπαξε τοαγαπημένο της λευκό φόρεμα. Ήταν τέσσερα δάχτυλα πιο κοντό από τογόνατο και το μπούστο του ήταν ανοιχτό. Γλίστρησε το κορμί της μέσατου και το έστρωσε με τα δάχτυλά της προσεκτικά πάνω της. Έπειταέπιασε τον αφρό και, βάζοντας λίγο στην άκρη των δαχτύλων της, τονάπλωσε στη ρίζα των μαλλιών της. Έπειτα έπιασε το μαύρο μαλακό τηςμολύβι και άπλωσε μια έντονη γραμμή στο κάτω βλέφαρο. Για το τέλοςάφησε τα χείλη της, τα οποία τόνισε με τριανταφυλλί κραγιόν. Έπιασετο γλυκό άρωμα της B.U. και ψέκασε στο λαιμό και τους καρπούς της.Ήταν ένα από τα αγαπημένα της αρώματα.Κοιτάχτηκε στον καθρέφτη και χαμογέλασε ικανοποιημένα. Ήτανέτοιμη και πολύ όμορφη. Στο μυαλό της ήρθε αμέσως η εικόνα του. Τηνκοίταζε αυστηρά από πάνω μέχρι κάτω, όμως δεν την ένοιαζε. Μάζεψεόλες τις δυνάμεις και το κουράγιο της και βγήκε από το δωμάτιο. Απόψετο βράδυ θα έκανε το μεγάλο βήμα.«Και την αφήνεις εκεί όλη μέρα μόνη της;»«Ναι, μια χαρά τα καταφέρνει!»«Απορώ πως σε αντέχει ακόμα και δεν έχει φύγει! Πρέπει να σεαγαπάει πολύ!»«Δεν ξέρω και δεν με ενδιαφέρει!»«Είσαι το μεγαλύτερο κάθαρμα που έχω γνωρίσει ποτέ μου!»αποκρίθηκε γελώντας η Janet, καθώς ρουφούσε τον καπνό από τοτελευταίο τσιγάρο της.«Μπορεί!»«Ειλικρινά τώρα, δεν νιώθεις τίποτα για αυτήν;»
