All I Want For Christmas Is You ~ De Buurtpolitie {#AFCY} (VOLTOOID✔️)

Hoofdstuk 27

Tineke

Het was half maart toen ik erachter kwam. Het was ook vanaf toen dat ik dagenlang begon te twijfelen. En nu, een week verder, weet ik het nog steeds niet. Wat zal Koen ervan vinden? Na alles wat hij meegemaakt heeft... Kan ik het wel aan? Is het niet te vroeg? Wat nu met Emma en het werk? Ik weet het niet. Ik weet het helemaal niet. Het is ook niet iets dat je zomaar weg kan toveren. Het is er en het kan niet weg. Een kindje. Een kindje in mijn buik dat er zich al drie weken aan het ontwikkelen is. Ik ben zwanger maar aangezien Koen zijn ervaring met zwangerschappen ben ik bang voor zijn reactie. Het was ook wel even schrikken toen de dokter het bevestigde maar langs de andere kant is dit waar ik al lang van droom. Al van toen ik een tiener was wilde ik later mama worden maar nu het zo ver is slaat de twijfel toe. Ik had ook wel tijd om het even te laten bezinken zonder dat Koen iets doorhad, want hij vertrok op mannenweekend met zijn vrienden. Al heb ik nu wel de indruk dat hij doorheeft dat er iets scheelt. Misschien moet ik het hem maar gewoon vertellen...

Koen en ik zijn net thuis van het werk. We hebben ons omgekleed en Koen is zoals altijd eerder klaar. Als ik beneden kom zie ik hem aan de tafel zitten. Hij zit voor zijn computer maar ik merk dat er iets is. "Liefje?", zeg ik waarop hij zich even omdraait. "Scheelt er iets?", vraag ik. Hij reageert niet dus ga ik naast hem aan tafel zitten. Hij zucht. "Ik wou gewoon dat Melissa er nooit geweest was en dat... dat Emma van ons twee geweest was. Hoe we het ook draaien of keren, er is en blijft een bloedband tussen Emma en Melissa en dat kunnen we niet veranderen", biecht hij op. "Ik weet het... dat kunnen we niet veranderen. Maar...", zeg ik en denk even na over mijn volgende woorden. Ik neem zijn hand vast en leg hem op mijn buik. Hij kijkt me niet-begrijpend aan. "Binnen 9 maanden hebben we wel een kindje van ons twee", zeg ik. "W-wat? Ben je... Ben je zwanger?", vraagt hij. Ik knik. Ik zie de tranen in zijn ogen komen en langzaam begint hij te glimlachen. "Ja, liefje, ik ben zwanger. Emma wordt grote zus", zeg ik terwijl ik ook emotioneel wordt. Koen trekt me recht en trekt me op zijn schoot. "Dat is fantastisch", zegt hij zacht terwijl er een traan ontsnapt. Ik veeg hem weg met mijn duim en druk mijn lippen op de zijne. Koen legt zijn hand weer op mijn buik. "Ik zie je graag", zegt hij na onze kus. "Ik jou ook", reageer ik en kus hem nog eens. "Wat is er?", vraagt Emma die naast ons komen staan is. Ik pak haar op en zet haar op mijn schoot. "Zou jij graag nog een broertje of een zusje willen?", vraag ik. Ze lacht en knikt. "Ja? Wil je graag grote zus worden?", vraag ik. Ze knikt nog een keer. "Wel, voel is aan mama haar buik", zegt Koen. Emma gaat met haar handjes over mijn buik. Natuurlijk kan ze nog niks voelen, ik ben nog maar drie weken ver, maar misschien krijgt ze het zo door. "Voel je iets?", vraagt Koen. Ze haalt haar schouders op. "Wat denk je dat er in mijn buik kan zitten?", vraag ik. "Baby?", vraagt ze. "Ja, er zit een baby in mijn buik. Een kleine broer of zus voor jou", antwoord ik. Ze kijkt me verwonderd aan maar lacht dan. "Dus Emma wordt grote zus", zegt Koen. "Jeej!", roept Emma. "Ben je blij?", vraag ik. "Ja! Heel blij! Emma wordt grote zus!", roept ze. Ik krijg weer tranen in mijn ogen. "Wanneer komt baby?", vraagt ze. "De baby is nu nog heel klein dus we moeten nog eventjes wachten", vertelt Koen. "Maar ga je mij beloven dat je heel goed voor mama gaat zorgen tot de baby er is?", vraagt hij. Emma knikt overtuigend. "En ga je ook goed zorgen voor de baby als een echte grote zus?", vraag ik. "Ja!", reageert ze. "En beloof je ook dat je het nog tegen niemand gaat vertellen?", vraagt Koen. "En oma?", vraagt ze. "Nee, ook niet tegen oma. Dit is ons geheimpje, van Emma, mama en papa", legt Koen uit. Ze knikt. "Dus krik krak, mondje toe", zegt hij en pakt Emma van mijn schoot. "Ga nog maar een beetje spelen", vervolgt hij en zet haar op de grond. "Ja! Emma wordt grote zus! Emma wordt grote zus!", roept ze blij en herhaalt dat nog een paar keer. Koen en ik kijken haar glimlachend na. Als ik mijn hoofd zijn richting weer uitdraai kust hij me en legt hij zijn hand weer op mijn buik. "Voor wanneer is het eigenlijk?", vraagt hij na de kus. "Ik ben nu drie weken ver dus het zal begin december worden", antwoord ik. "Maar liefje, je moet één ding goed weten", zeg ik. Hij kijkt me weer serieus aan. "Ik ga je niet in de steek laten. We doen dit samen", vervolg ik. "Natuurlijk. Daar twijfel ik toch niet aan", reageert hij. Ik glimlach en kus hem nog een paar keer lang en liefdevol. Als we uit gekust zijn sta ik recht van Koens schoot. Hij blijft nog even zitten en trekt me weer naar zich toe. Hij trekt mijn t-shirt een beetje naar boven en drukt een kusje op mijn buik. Ik glimlach en kijk hem verliefd aan. "Ben je blij?", vraag ik. Hij staat ook recht. "Heel blij. Dit was het beste wat ons kon overkomen", antwoordt hij en kust me.

Koen

Niet te geloven dat ik nog een keer papa word! Dat Tineke zwanger is kwam even compleet onverwacht maar ik kan alleen maar super blij zijn. Emma ziet het ook helemaal zitten om grote zus te worden en dat is al helemaal geweldig. Als ik haar naar boven wil brengen, houdt ze me nog even tegen. "Wacht!", zegt ze. "Nog dag zeggen tegen baby", vervolgt ze. Tineke glimlacht. Ik zet Emma terug op de grond. Ze buigt zich naar Tinekes buik toe. "Slaapwel, broer of zus!", zegt ze schattig en wrijft over haar buik. Dat wordt een fantastische grote zus. Dan laat ze zich door mij meenemen. "En weet je al een naam voor de baby als het een meisje is?", vraag ik als Emma in haar bedje ligt. "Popje", zegt ze glimlachend. Ik grinnik stilletjes. "En als het een jongen is?", vraag ik. "Lucas", reageert ze. "Lucas?", herhaal ik. Ze knikt. "Ik zal is aan mama vragen wat zij ervan vind", zeg ik. Ze knikt instemmend. "Slaap nu maar. Dat je morgen goed kan gaan spelen op school", zeg ik. "Ja. Slaapwel, papa", reageert ze. Ik geef haar nog een kusje op haar voorhoofdje en als ze slaapt ga ik weer terug naar beneden. "Onze dochter heeft al een ideetje voor een naam", zeg ik als ik naar Tineke ga zitten. "Ik ben benieuwd", reageert ze. "Popje voor een meisje", verklaar ik. Ze lacht. "En Lucas als het een jongen wordt", ga ik verder. "Lucas... Dat heeft nog wel iets...", zegt ze. "We zien nog wel. We hebben nog eventjes tijd", zeg ik en trek haar in mijn armen. "Onze dochter...", herhaalt ze stilletjes. "Ja, onze dochter." Ik leg de nadruk op 'onze' en leg mijn hand op Tinekes buik. Er is nu nog niets te zien maar het idee dat er zich daarbinnen een klein wezentje ontwikkelt zorgt ervoor dat mijn beschermende, bezorgde en vaderlijke kant naar boven komt. De komende maanden zal ik alles op alles zetten zodat Tineke het niet te zwaar krijgt.

Een kleine broer of zus voor Emma😍🙌🏻