All I Want For Christmas Is You ~ De Buurtpolitie {#AFCY} (VOLTOOID✔️)

Hoofdstuk 37

Koen

De wekker loopt af. Ik haal mijn arm van Tineke af om het geluid te doen stoppen. Ze draait zich om naar mij terwijl ze in haar ogen wrijft. "Er is er nog eentje wakker precies", zegt ze en neemt mijn hand vast. Ze legt hem op haar buik. Ik voel ons zoontje weer schoppen. Ik glimlach en blijf aandachtig voelen terwijl ik Tineke een kus geef. We blijven nog eventjes liggen en staan dan op. Terwijl Tineke al naar beneden gaat ga ik naar de kamer van Emma. Ik had verwacht dat ze al wakker zou zijn maar ze ligt nog ver in dromenland. Ik laat ze maar rustig slapen. We hoeven vandaag toch nergens naartoe. Ik loop naar beneden en help Tineke met de tafel te dekken voor het ontbijt. "Smaakt het?", grinnik ik als ze aan een zoveelste kom muesli begint. "Ja...", mompelt ze met haar mond vol. Ik glimlach. Dan horen we een stemmetje van boven komen. Emma is wakker. Ik sta recht en loop naar boven. Ik ga stilletjes Emma haar kamer binnen en zie haar rechtzitten in haar bedje. "Dag poppie", zeg ik. Ze strekt haar armpjes en ik pak haar op. "Goed geslapen?", vraag ik. Ze knikt en laat haar hoofdje tegen mijn schouder leunen terwijl ik met haar naar beneden loop. Daar zet ik haar neer en loopt ze naar Tineke. "Goeiemorgen, broer!" Ik glimlach als Emma haar kleine broer een goeiemorgen wenst. Ik ga weer over Tineke aan tafel zitten. Tineke neemt Emma op haar schoot maar zij gaat al snel spelen.

Tineke

"Nu we weten dat het een jongen wordt kunnen we misschien is gaan kijken voor de kamer?", stelt Koen voor. "Ja, we kunnen is gaan kijken voor meubelen en verf enzo", stem ik in. "Vraag anders aan je mama of ze meewil. Als wij ruzie krijgen kan zij de knoop doorhakken", knipoogt hij. Ik grinnik. "Ja, dat zal ik doen. We zullen Emma naar jouw mama brengen, kinderen in zo'n winkels is geen goed idee", zeg ik. "Emma is toch een super braaf kindje?", reageert Koen. "Liefje, alle kinderen veranderen in monsters in de Ikea", zeg ik en sta recht van tafel. Hij lacht. We ruimen de tafel af en gaan ons aankleden. "En de naam?", vraag ik als we in de zetel zitten. "Tja, popje zal het in dit geval niet worden denk ik", zegt Koen. Ik lach. "Nee, dat zal niet gaan. Maar Lucas vind ik wel mooi", reageer ik. Lucas was Emma's idee als het een jongen zou worden. "Dat is niks te moeilijk, simpel maar mooi." Koen knikt. "Ja... Emma en Lucas. Dat wordt hem", zegt hij. Dan gaat hij naast mij op zijn buik liggen en gaat met zijn hoofd bij mijn buik hangen. "Heb je dat goed gehoord? Lucas, leer je naam al maar vanbuiten", zegt hij schattig. Ik glimlach. "Jij bent zo schattig", zeg ik helemaal vertederd. Hij drukt nog wat kusjes op mijn buik en komt weer rechtzitten. "Ik wil ook iets zeggen tegen broer!", roept Emma en komt naar ons toegelopen. "Dag broer! Dikke kus van zus!", roept ze. Het is nu al zo geweldig hoe Emma met haar kleine broer omgaat. Ik pak haar op mijn schoot en knuffel haar. We blijven nog eventjes met zen drietjes in de zetel zitten. Tegen de middag vertrekken we naar de moeder van Koen. Daar eten we mee en dan gaan Koen en ik mijn mama ophalen om samen naar de Ikea te gaan. Onderweg brainstormen we al een beetje. We zoeken ideetjes op over de inrichting, de soorten meubels en de kleur. Over de kleur zijn de het redelijk snel eens: babyblauw en wit. Als we bij de Ikea aankomen ben ik nog enthousiaster dan toen we vertrokken. Nu kunnen we ons huis echt beginnen inrichten voor Lucas en ik kan niet wachten. We kunnen nu ook eventjes van de gelegenheid gebruik maken om nog wat andere meubels te bekijken. Maar we zijn nog niet ver, of we zijn Koen al kwijt. Mama en ik lopen tussen de zetels door, niet wetend dat Koen niet volgt. Als ik een mooie zie en het aan hem wil laten zien en me omdraai, merk ik dat hij niet meer bij ons loopt. Ik kijk rond. "Waar zit hij nu?", vraag ik en loop terug naar het gangpad. "Daar", zegt mama. Ik kijk naar waar ze wijst en zie Koen terug naar ons toe komen. Er hangen vier papieren lintmeters rond zijn nek en hij heeft in elke hand drie potloodjes vast. Ik rol met mijn ogen en laat mijn hoofd in mijn hand rusten. "Ja, sorry. Dat kon ik even niet laten", zegt hij. "Jij bent toch echt niet te geloven he. Kom, we gaan verder", zeg ik en loop hem voor.

Uiteindelijk komen we buiten met een overvolle kar. Het is nog een heel gepuzzel voor alles in de auto raakt maar dan kunnen we vertrekken. We rijden eerst langs mijn schoonmoeder om Emma op te halen en gaan dan naar huis. Ik word er door Koen de zetel in gestuurd met Emma. Zuchtend plof ik dan maar neer en Emma kruipt bij mij met de iPad. Koen en mama dragen alles naar boven. Als de auto uitgeladen is komen ze ook helemaal uitgeteld bij ons in de zetel zitten. "Goed gedaan, schattie", zeg ik tegen Koen en ga met mijn vingers door de haren rond zijn oor. Maar dan voel ik Lucas weer schoppen. "Mama, kom is", zeg ik vlug. Ze staat recht om naast mij te komen zitten. Ik neem haar handen vast en leg ze op mijn buik. "Oh...", brengt ze uit als ze hem voelt. "Is hij wakker?", vraagt Koen. "Ja, hij is wakker", antwoord ik. "Dat is toch het beste wat er tijdens de zwangerschap gebeurt?", vraagt mama glimlachend. "Ja, nu is hij er echt bij", reageer ik. Maar dan schopt hij wel heel hard. "Ja, die voelde ik", zeg ik. "Ja, soms kan het inderdaad pijn doen", zegt mama. Hij blijft nog eventjes actief maar als hij terug stilvalt besluit ik het eten te maken. "Ik ga aan het eten beginnen", zeg ik en krabbel recht. "En waag het niet om mij tegen te houden", vervolg ik voor Koen iets kan zeggen. "Ik zwijg", zegt hij. "Dank u", reageer ik en loop naar de keuken. Emma komt me helpen maar als ze het beu is gaat ze weer spelen. Even later word ik langs achter vastgegrepen door twee armen. "Hoe zit het hier met mijn keukenprinses?", zegt Koen zacht in mijn oor en drukt er een kusje op. Een rilling loopt over mijn rug. Hij drukt kusjes in mijn nek en laat zijn handen over mijn lichaam glijden. "Je bent het aan het zoeken he", zeg ik. "Dit is gewoon een voorproefje voor vanavond", zegt hij zwoel en bijt zachtjes ik mijn oor. Ik bijt op mijn lip, draai me om en kus hem. Mijn handen glijden van zijn wangen naar boven en woelen door zijn haar. "Ik zal terug bij je mama gaan zitten voor ze komt kijken", zegt hij. "Ah, eerst kom je mij hier zot maken en dan trap je het af? Schoon dat", zeg ik en kruis mijn armen. "Straks zal ik verder gaan", belooft hij. "Het is je geraden", zeg ik en kus hem nog een keer. Hij knipoogt nog voor hij me loslaat en de keuken weer uitwandelt.