ျခံေ႐ွ ့ကားတစ္စီးထိုးရပ္သံေၾကာင့္ ဂ်ယ္ဟြန္းေမေမကို
ဟင္းခ်က္ဝိုင္းကူလုပ္ေပးေနတဲ့ေဂ်ာင္ဆူးေခါင္းေလးဆတ္ခနဲေထာင္မတ္သြားသည္။"အန္တီ...အကိုဂ်ယ္ဟြန္းျပန္လာၿပီထင္တယ္၊ကားသံၾကားတယ္"
"ဟုတ္လား၊ဒါဆိုတံခါးသြားဖြင့္ေပးလိုက္ေလသား"
"ဟုတ္ကဲ့"
ဒီေန႔အကိုဂ်ယ္ဟြန္းကြၽန္ေတာ္တြက္ကားအသစ္တစ္စီးဝယ္ေပးဖို႔ကားပြဲစားတန္းမွာသြား႐ွာသြားၾကည့္ေနတာဒါေၾကာင့့္အကိုဂ်ယ္ဟြန္းျပန္အလာကိုေစာင့္ေနတာေျခလွမ္းသြက္သြက္ေလးေတြတိုက္အဝင္အဝ တံခါးဆီကြၽန္ေတာ္ေရာက္ေတာ့.....!
တံခါးေပါက္ဝမွာရပ္ေနသူက ကိုကိုခ်န္းေယာလ္။တည္ၾကည္ေသာမ်က္ႏွာထားနဲ႔၊စူး႐ွေသာမ်က္ဝန္းေလးေတြနဲ႔ကြၽန္ေတာ္ကိုစိုက္ၾကည့္ေနတဲ့သူ႔ကိုျမင္လိုက္ခ်ိန္မွာေျခလွမ္းမ်ားတံု႔ခနဲ
ရပ္တန္႔သြားေခ်ၿပီ။"ေဟ့...တံခါးလာဖြင့္ေပးအံုးေလ၊ဧည့္သည္ကိုဒီတိုင္းႀကီးပဲ
ေနခိုင္းေတာ့မလို္ ့လား""ေျသာ္...ဟုတ္..ဟုတ္ကဲ့ဗ်ာ လာၿပီ "
သူ႔ဆီေျခလွမ္းေလးေတြတံခါးေပါက္ဝဆီေရာက္ေတာ့
တံခါးဆြဲဖြင့္ေပးလိုက္သည္။ကြၽန္ေတာ္မ်က္ႏွာကိုဘယ္မွာ
သြားၿပီးဝွက္ရမွန္းအသိေအာင္ျဖစ္ေနရ၏။ မေန႔ကသူ႔ဆီဖုန္း
ခိုးဆက္မိတဲ့အျဖစ္ကိုျပန္သတိရကာမ်က္ႏွာခ်င္းမဆိုင္ရဲေလာက္ေအာင္ျဖစ္ေနရသည္။"အကို....အ..အကိုဂ်ယ္ဟြန္းမ႐ွိဘူး"
ထိန္းခ်ဴပ္ထားေနသည့္ၾကားကပင္ကြၽန္ေတာ္အသိေပး
စကားသံေလးေတြ ထစ္ေငါ့ေနရသည္။က်န္တဲ့အရာေတြကိုမ်ိဳသိပ့္တက္ေပမယ့္ဒီလိုအရာေတြေတာ့ဟန္မေဆာင္တက္ေသြးပ်က္ေလာက္ေအာင္တုန္လႈပ္ေနတဲ့ကြၽန္ေတာ္ကို
သတိထားမိေတာ့မွာပဲ။
YOU ARE READING
l Love Heart
Actionဒိုေဂ်ာင္ဆူး ~ကေလးလို႔ေခၚတာကြၽန္ေတာ္မႀကိဳက္ ေပမယ့္သူေခၚတာျဖစ္လို႔ႏွစ္သက္သည္။ ပတ္ခ်န္းေယာလ္~ကြၽန္ေတာ္ဘဝပထမဦးဆံုး ရင္ခုန္ရသူဟာကေလးတစ္ေယာက္လိုေသးေသးေကြးေကြးေလးျဖစ္မယ္လို႔မထင္မိ။ ဂင္ဂ်ယ္ဟြန္း~သူ႔ကိုကြၽန္ေတာ္ညီ...