"Senin karşında annen yok ona yaptığın şımarıklığı bana yapamazsın!"
Söylediğini zorda olsa algıladığımda sinirle karşımdaki aynaya yumruk attım canımın acısını hissetmiyordum beynimde hala o cümle yankılanıyordu "senin karşında annen yok ona yaptı...
" hayır vurma yeter vurma hayır dokunma ona dokunma!"
"Dolunay, teyzeciğim bak ben burdayım geçti hadi kalk yavrum."
Teyzemin sesiyle gözlerimi açtım ve bir hışımla teyzemi iterek yataktan kalktım onun bana dokunmasını istemiyorum bu yaşıma kadar yanımda olmayan kadının şu saatten sonrada olmasını istemiyorum..
Banyoya geçip yüzümü yıkayıp kendime gelmeye çalışıtım ama olmuyor bu rüyaların ardı arkası kesilmiyor.
"Dolunay yavrum iyimisin?" demesiyle daha çok sinirlenip yumruğumu sıkmaya başladım "Hadi yavrum aç kapıyı yada ses ver "
"Yeter git başımdan!"
"Yavrum yapma böyle"
"Sana git dediğimi hatırlıyorum"
"Yeter artık senin isteğini yapmıyorum gitmiyorum."
"Kısa kes ve git"
"Senin karşında annen yok ona yaptığın şımarıklığı bana yapamazsın!"
Söylediğini zorda olsa algıladığımda sinirle karşımdaki aynaya yumruk attım canımın acısını hissetmiyordum beynimde hala o cümle yankılanıyordu "senin karşında annen yok ona yaptığın şımarıklığı bana yapamazsın" elimden akan kanlara baktım acaba anneminde canı yanmış mıydı?
Gözümün dolduğunu hissettiğimde kendimi durdurdum. Ben ağlamazdım ki ben 8 yaşından beri ağlamazdım ağlamak bana güçsüzlük ve çaresizligi hatırlatıyor tıpkı annemi ve babamı o trafik kazasında kaybettiğimde yaşadığım duygular gibi işte ben en son o zaman ağlamıştım.
Kendimi toparlayıp banyodan çıktım günlük rutinimi yapıp dolaptan siyah salaş kazağımı ve ve yırtık pantolonumu aldım,siyah postal botlarımı da aldıktan sonra çantamı alıp evden çıktım. Evet bugün teyzemin bana ayarladığı arkadaşının okuluna gidiyordum.
(Dolunay'ın kıyafeti.)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Elimde kaşınıyordu ama hadi hayırlısı. Bugün antremanım vardı dövüşçüydüm zaten ondan para kazanmasam o kadının parasına muhtaç kalacaktım,evinde kalmak bile beni boğuyorken.
Neyse ki bunları düşünürken teyzeciğimin şöförü arabaya binmem için kapıyı açtı. Sesiz ve oldukça kısa bir yolculuğun ardından okula gelmiştim. Okulun dışı güzeldi ama içindeki insancıkları bilemem.
Kimseyle arkadaşlık kurmuyorum. Bu hayatta güvendiğim sadece 2 kişi var onlarda Damla ve Kerem. Kerem bu hayatta güvendiğim tek erkek birazda salak olmasa iyi olacak ama neyse .Damla'yla çok zıttık benim aksime o çok pozitif çok konuşkan ve etrafına neşe saçan birisi ben siyahken o rengarenk. Onlarla yurtta tanıştık.
Okula geldiğimde bir sürü tip vardı Hepsi ayrı ayrı gruplara dağılmıştı okula adımımı atmamla bütün gözler bana döndü.
Hiç aldırmadan sınıfıma gittim ve boş yer varmı diye baktım o sırada saçları ben boyayım diye bağıran kızın yanı boştu ve sıraya doğru yaklaştım tam çantamı inderecekken çantasını oturacağım yere koydu.
sonra gıcık gıcık gülüp " aa tatlım bak boş yer yokmuş" dedi çantasını yere attım sonrada yerine oturdum "bak varmış" dedim gıcık bir gülümsemeyle. Karşımda şaşırmış ve sinir olmuş yüz ifadesiyle üzerime gelmeye başladı. Dedim ama elim kaşınıyor diye. O üzerime gelince bende ayağa kalktım bütün sınıf bizi izliyordu.
"Naptığını sanıyorsun sen?" diyip omuzumu itekledi işte bundan sonra seni kimse elimden alamaz.
Çakma sarı saçlarına yapışıp, "napıyormuşum"dedim elimin altında o iğrenç,ciyak sesiyle inlerken "bırak!" diye bağırıyordu sonra belimde hissettiğim kollarla arkamadaki kişinin yüzüne doğru sertçe vurdum arkama döndüğümde bal rengi gözlerle karşılaştım şaşırmış bir ifadeyle çocuğun yüzüne bakarken "napıyosun lan?" diye bağırdı eliyle kanayan dudağını tutarken sanırım dudağını patlatmıştım sinirle sınıftan çıktı oda beni tutmasaydı napıyım.
Sonra kıza doğru dönüp "bundan sonra o elinin bana değdiğini görürsem senin için hiç iyi olmaz!." diyip tahtaya doğru ittim sırtı tahtaya değmişti acıyla inledi tabiki benim umrumdamıydı? hayır.
Sınıftakiler bana şaşkın şaşkın bakıyordu sanırım beklemiyorlardı. Sonra kız sınıftan beni tehtit ederek çıktı "bu iş burada bitmedi!" he yavrum he bitmedi..
İlk dersimiz fizikti hocaya ayrı bir gıcık olmuştum zaten çok değişik birisiydi yeni olduğum için dakika başı soru sorup duruyor.
"Dolunay bize kendini tanıtırmısın"?ayağa kalktım "Dolunay Kıran bu şehre yeni taşındım ama çok kalmayacağım." diyip oturdum şaşkın şaşkın baksalarda gerçek bu. Ben bunları düşünürken zil çaldı bugün Damla gelicekti okula ben ona mesaj atarken bütün gözlerin bende olduğunu fark ettim hiç aldırmadan mesaj atmaya devam ettim..
Neyse ki Damla'yı kapıda görmemle sinirim gitmişti. Gelip kocaman sarıldı bana bende aynı şekilde karşılık verdim tabi.
Yine her zamanki neşesiyle bakıyordu bana "ee yakışıklı yokmu?" dedi hani bir "nasılsın? başına bişey geldimi?" gibi bir soru bekliyor insan. Tabi ki şaşırdım mı? hayır.
Bugünkü yaşadıklarımı anlatım "nereye gitsen bela çekiyorsun sende" dedi evet yurtdada sürekli kavga çıkarırdım ve bakıcıda beni sürekli müdüremizin yanına götürüp şikayet ederdi ve sürekli şiddet uygulardı.
Her akşam sesiz sesiz ağlardım yatağımda hıçkırıklarımı kimse duymasın diye elimle ağzımı kapatırdım.
Çünkü eğer beni duyarlarsa benim çok güçsüz birisi olacağımı düşünürler diye. Bu yüzden kimseye acımazdım bana karışan herkezi döverdim böylelikle çok güçlü birisi olduğumu düşünürdüm.
Yurttan kalma izler var hala üzerimde ben ne zaman kavga çıkarsam gelip beni depoya kitlerdi
"Çok soğuk üşüyorum lütfen çıkar burası çok karanlık korkuyorum lütfen bidaha yapmayacağım nolur çıkar beni!" benden başka kimse duymuyordu sesimi, soğuk beni içine hapsederken karanlığa bıraktım küçücük bedenimi."Anne, anne lütfen gel al beni buradan, burada bana çok kötü davranıyorlar sen bana kıyamazsın ki çok özlersin beni hem bak ben seni çok özledim lütfen gel al beni dayanamıyorum çok üşüyorum anne.!"
Aklıma eski günler gelince canımın acıdıgını hissettim damla gelip sarstı beni öyle kendime geldim. "Piştt nereye daldın" dedi gözümün önünde elini saklarken gözüme sokacaktı nerdeyse elini. "birşeymi oldu?" diye sordu "yok hadi sınıfa çıkalım"diye geçiştirdim.
Sınıfa çıktığımızda "ben nereye oturucam?" dedi yanımdaki kız kalkıp gitti hemen ee böyle olacağını bilseydim daha erken yolardım o çakma sarıyı ben. Damla pişkin pişkin gülerken "naptın bunlara?" dedi "birşey yapmadım" dedim sırıtırken başımı tam sıraya koydum uyuyacaktım ki Damla'nın "ohaa şunlara bak.!" demesiyle kafamı kaldırdığım gibi bal gözlerle karşılaştım. Ne yani ben şimdi bununla aynı sınıftamı okuyacaktım?
